Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn officiële naam is Kornelis Pieter Berghuis, roepnaam Kor. Ik ben 57 jaar en woon in Kloosterburen, de plaats waar ik ook geboren ben. Ik ben 1 keer verhuisd in Kloosterburen, zonder hemelsbreed ver op te schuiven. We hebben het dan over een afstand van ongeveer 150 meter. Na ons trouwen hebben we een jaar in Leens gewoond totdat we een eigen huis mochten bouwen op de plek waar we nu wonen.
Kloosterburen is de plaats waar mijn ouders in 1958 een boerderij kochten. Op deze boerderij woont mijn broer. Ik woon 150 meter van de ouderlijke boerderij. Het boerenleven is mij dus met de paplepel ingegoten. En niet alleen bij mij maar ook bij mijn 2 broers waarvan 1 inmiddels helaas is overleden.
Het Hoogeland is mijn gebied. Ik hoef niet op vakantie want hier beleef ik alle dagen het vakantiegevoel. Het open karakter, de natuur, de jaargetijden, de weidsheids, prachtig! Er is geen dag hetzelfde, sterker nog, er is geen minuut hetzelfde. Met het Lauwersmeergebied en het gedeelte ‘achter Diek’ als mooiste plekjes van de gemeente De Marne.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben getrouwd met Truus Wiersema. Zij herinnerde mij er onlangs aan dat we dit jaar in oktober een mijlpaal te vieren hebben want dan zijn we 30 jaar getrouwd. Je kunt inderdaad wel stellen dat het liefde op het eerste gezicht was. Ik heb haar ontmoet tijdens bijeenkomsten van de Christelijke Plattelands Jongeren. De eerste keer was in Winsum. Toen ik haar korte tijd later in Concordia (tegenwoordig beter bekend als Trefcentrum) in Bedum nogmaals ontmoette, sloeg de vonk over. Ik ging tijdens een jaarfeest als vrijgezel heen om met ‘verkerens’ terug te keren. Truus komt overigens oorspronkelijk ‘oet Ol Dorp’, gelegen tussen Usquert en Uithuizen.
Samen hebben we 2 dochters gekregen. Alinda is 27 jaar, getrouwd en zij woont ook in Kloosterburen. Alinda is als accountant meer van de cijfertjes hoewel ze zonder probleem zo een dagje mee zou helpen op de boerderij als dat nodig is. Onze jongste dochter Krista, is meer van het boerenleven en woont nog thuis. Alhoewel zij op een administratiekantoor werkt, helpt ze regelmatig mee op de boerderij. Ze heeft een vriend die melkveehouder in Wedde is.
Wat is uw voormalig beroep?
Zoals je weet ben ik nog steeds actief in het boerenbestaan. Ik hoop als akkerbouwer mijn pensioen te halen. Ik wist al van jongs af aan dat ik boer wilde worden en hielp dus altijd mee in en om de boerderij. Na de Middelbare Landbouw School afgerond te hebben ben ik direct bij mijn pa op de boerderij aan het werk gegaan. Ik heb dus nooit naar een functie hoeven te solliciteren. Voor die tijd heb ik nog wel stage gelopen bij andere boerenbedrijven. Voor militaire dienst werd ik vrijgesteld, zoals al mijn leeftijdsgenoten die in 1959 geboren zijn. Maar ik had het best mee willen maken hoor, daar niet van.
Toen mijn jongere broer ook in het bedrijf kwam, moesten er dus 3 gezinnen van leven. We zijn toen op zoek gegaan naar een extra bron van inkomsten. Tuinbouw en bloembollenteelt vielen af omdat deze een zelfde piekbelasting hebben als de akkerbouw. In die tijd kwamen de kippenschuren in opkomst. Daar heb je het hele jaar door hetzelfde hoeveelheid werk van. Mooi gelijkmatig dus en voor ons een reden om deze tak er in 1990 bij te nemen. Tegenwoordig ben ik hoofdverantwoordelijk voor de kippen en mijn broer voor het akkerbouwgedeelte.
De politiek heeft altijd wel mijn interesse gehad hoewel in eerste instantie meer landelijk dan regionaal. Toen ik nog op de landbouwschool zat, ging ik wel met klasgenoten naar politieke bijeenkomsten in de buurt wanneer er een minister onze kant op kwam. Vlak voor de herindeling, werd ik benaderd door de voorzitter van het CDA, afdeling Kloosterburen, of ik zitting wilde nemen in het bestuur. Dat ik nog geen lid was, vormde geen bezwaar. Dat werd ter plekke geregeld.
In het bestuur heb ik verschillende functies mogen vervullen zoals algemeen bestuurslid, secretaris en plaatsvervangend voorzitter. In 1990 werd ik steunfractielid, ik zat ook in verschillende commissies. Ik ben in 2000 al wel eens gepolst of ik wethouder wilde worden maar dit kwam voor mij te vroeg. Na eventueel 2 termijnen zou ik dan ongeveer 50 jaar zijn en dan misschien wel weer fulltime in het bedrijf moeten. Mijn vader was toen 64 jaar en is nog een periode wethouder geweest. Dat weerhield mij er toen van om raadslid te worden. Wat dat betreft zit het besturen in de familie!
In 2006 werd ik raadslid en tevens fractievoorzitter en kwam in de raad terecht. In 2010 volgde wederom de vraag of ik wethouder wilde worden. Het CDA was de grootste partij geworden na de gemeenteraadsverkiezingen wat automatisch inhield dat ik als beoogd wethouder de coalitieonderhandelingen mocht leiden. Vier jaar later herhaalde zich dit, ik ben nu dus bezig aan mijn 2e termijn als wethouder. Ik ervaar de samenwerking met mijn collegabestuurders en met de overige partijen plus het ambtenarenkorps als zeer plezierig!
Het wethouderschap was voor mij best wel even wennen. De eerste werkdag hier op het gemeentehuis viel samen met het begin van het aardappelenpoten. Toen ik ’s morgens de zon door de ramen zag schijnen had ik wel zoiets als ‘Is dit nu mijn lot?!’, haha. Maar het bevalt mij nu uitstekend hoor. Ik heb het gevoel dat ik wat voor de mensen kan betekenen. Maar er zijn natuurlijk ook wel mindere dagen. Je krijgt soms veel shit over je heen. Mensen moeten soms hun emoties kwijt. Maar daar leer je ook weer van.
Voordat ik wethouder werd, was er al afgesproken dat er fors bezuinigd moest worden op de sportvoorzieningen. Aan mij de taak om deze plannen tot uitvoering te brengen. Bij alle verenigingen waarmee ik gesprekken voerde was het uitgangspunt dat we er samen uit moesten zien te komen. Ik kan wel zeggen dat het goede gesprekken geweest zijn waarin gezamenlijk veel bereikt is. Daar kijk ik met veel plezier op terug.
De combinatie wethouder en agrariër is soms best wel lastig. Vakanties schieten er sowieso bij in en soms maak ik lange dagen. Dan ga ik er om 04.00 uur uit om eerst op het land allerlei werkzaamheden te verrichten. Dat zijn vaak de mooiste momenten van de dag. Wanneer de zon dan opkomt en je hoort de vogeltjes fluiten, daar kan ik echt van genieten. Gelukkig heb ik niet veel slaap nodig maar soms schiet het journaal er ’s avonds wel bij in. Dan zijn de luikjes dichtgevallen, haha. Wellicht ook niet zo heel verwonderlijk bij werkweken van meer dan 50-60 uur.
De septembermaand en de periode halverwege april/mei probeer ik het op het gemeentehuis wat rustiger te krijgen omdat dit op het land de drukste tijden zijn. Afspraken worden dan geclusterd of doorgeschoven. Ik moet zeggen dat ze er hier op het gemeentehuis heel goed rekening mee houden. In al die jaren heb ik maar 2 keer een afspraak moeten uitstellen door drukke werkzaamheden thuis.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ooit heb ik wel eens gekscherend gezegd dat ik zou stoppen wanneer ik 55 zou worden. Dat is inmiddels al een gepasseerd station. Gesteld dat ik deze wethoudersperiode tot eind 2018 uit mag oefenen, als tenminste er een herindeling per 1 januari 2019 is. Dan zou ik 59 jaar zijn wanneer ik volledig terug kan keren in het eigen bedrijf. Ik denk dat ik deze werkzaamheden dan zou combineren met andere zaken. Wat weet ik nog niet precies. Dat zou mij ook de kans geven om nog meer van het leven te genieten. Wat verder weg gaan op vakantie bijvoorbeeld.
Ik heb nog geen flauw idee hoe lang ik nog door zou willen met het boerenbedrijf. Mijn achterbuurman is 85 jaar en die is nog alle dagen actief op de boerderij. Dat is dan ook echt zijn lust en zijn leven. Dat zie ik mij nog niet doen. Het kan zijn dat mijn jongste dochter over een aantal jaren wel belang heeft om de boerderij over te nemen. Dan wil ik haar graag de kans geven. Vanaf de zijlijn voorzie ik haar dan eventueel van advies wanneer ze hier behoefte aan heeft.
Ik denk niet dat ik in een zwart gat terecht zou komen. Ik mag graag lezen en puzzelen maar dat komt er nu nauwelijks van. Wel ga ik er regelmatig met de fiets er op uit, samen met mijn vrouw. Vorig jaar hebben we elektrische fietsen aangeschaft dus kunnen we mooi vele kilometers maken door ons prachtig gebied. En dan kom je op plekjes waar je normaal met de auto nooit zou komen. Ik maak regelmatig foto’s met mijn mobiele telefoon die ik op Facebook en Twitter plaats. Dat is mijn manier om mijn passie voor het Hoogeland te uiten aan mijn volgers. Ik ben inderdaad vrij actief via socialmedia maar negatieve berichten zul je hier niet op aan treffen van mij. Ik ben een positief ingesteld mens.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Elke dag is voor mij een hoogtepunt. Pluk de dag dus. Als je positief in het leven staat, zie je altijd wel weer lichtpuntjes. De prachtige natuur waar ik dagelijks door omringd word, daar kan ik vreselijk van genieten. Ik snap soms echt niet dat mensen zich druk, of nog erger, ruzie maken, om vaak in mijn ogen onbenullige dingen. Dat kost zoveel negatieve energie, dat is toch nergens voor nodig? Er is al leed genoeg in de wereld!
En de dieptepunten?
Mijn broer overleed onverwachts aan een hartaanval, hij was pas 45 jaar. Ook ben ik een schoonzuster verloren door een ongeval. Dat zijn absoluut dieptepunten geweest in mijn leven. Mijn vader is ook vrij jong aan een hartaanval overleden, hij was 73 jaar. Daar kun je dan qua leeftijd nog iets meer vrede mee hebben. Maar ook dat was een hard gelag.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Toen ik een jaar of 2, 3 jaar was, stond ik al bekend als zeer geïnteresseerd in het boerenleven. Ik mocht graag met mijn vader meegaan, zo is mij wel eens verteld. Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, paste een tante van mij op. Waarschijnlijk was zij vergeten het hek te sluiten. Toen ik buiten weer eens allerlei geluiden hoorde, trok ik er op uit. Misschien was ik wel op zoek naar mijn vader.
Ik ben toen verdwaald in een perceel wintertarwe. Op de boerderij brak er paniek uit en er werd een zoektocht naar mij ingesteld. Op de een of andere manier heb ik de openbare weg bereikt waar een fietser mij heeft zien lopen. Toen hij veel bedrijvigheid op de boerderij zag, ging hij er poolshoogte nemen. Hij kon de mensen gelukkig vertellen waar ik liep…. Eind goed, al goed dus maar de achterblijvers hebben wel even in de piepzak gezeten!
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik vind het mooi om voor andere mensen wat te betekenen. Als het mij gegeven is, dan zou ik graag weer wat vrijwilligerswerk gaan doen na het wethouderschap. Dat heb ik vroeger ook vaak gedaan op het gebied van bijvoorbeeld het onderwijs en in het kerkelijk leven. Ik wil graag maatschappelijk betrokken blijven. Wie weet wat er op mijn pad komt!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van. Achteraf denk je wel eens ‘dat had ik anders moeten doen’ maar daar leer je dan ook weer van.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Als ik op mijn eerste 57 jaar terugkijk dan ga ik voor een dikke 8. En misschien wel voor een 9.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik vond het leuk om mijn levenscyclus tot dusver zo met jou door te nemen. Het is wat dat betreft best wel een mooi lijstje met vragen. Aan de lezers zou ik mee willen geven om de momenten die er echt toe doen te waarderen. Er valt zoveel te genieten, als je het maar wilt zien. Soms zie ik in het Lauwersmeergebied of achter de dijk in Kloosterburen een mooie zonsondergang aankomen. Dan rij ik er naar toe om foto’s te maken. Of ik ga even rustig zitten om van deze prachtige beelden te genieten….