Het was donderdagmiddag 24 maart 14.00 uur toen het nieuws opende met de kille mededeling dat Johan Cruyff op de leeftijd van 68 jaar was overleden in zijn woonplaats Barcelona. En ik maar denken dat hij met 2-0 voorstond tegen de gevreesde ziekte. Kanker is helaas nog net zo grillig en ongrijpbaar dus als een spelletje voetbal. Omdat ik het nog niet helemaal kon geloven, schakelde ik over op het Twittermedium waarbij mijn tijdlijn ontplofte met het tragische nieuws. Niet veel later zat ik beneden aan de buis gekluisterd.
Wat zijn er de afgelopen dagen een beelden verschenen zeg van deze ongelooflijke voetballer. Ik verkeerde de laatste tijd in de veronderstelling dat Messi de grootste voetballer is die onze geschiedenis heeft voortgebracht. Maar na zoveel schitterende voetbalacties van Cruyff begin ik toch te twijfelen. Niet alleen prachtige goals maar ook geweldige voorzetten en steekpassjes met buitenkantje recht passeerden de revue.
Mijn eerste herinneringen aan Cruyff stammen uit 1981. Negen jaar was ik en in 1980 had ik in al mijn wijsheid besloten om fan van Ajax te worden. Een jaar later gonsde al een tijdje het gerucht dat Johan Cruyff terug zou keren bij zijn oude liefde. Voor mijn gevoel zat ik aan de radio gekluisterd eind 1981 toen Cruyff herdebuteerde in stadion De Meer. Waarschijnlijker is dat ik tegen die tijd in de kerk zat maar dit terzijde.
Even voor drieën kreeg de verslaggever ter plekke de herkenbare mededeling: ‘Kom er maar in!’ Een klaterend applaus en een opgewonden stem deden vermoeden dat hij iets buitenaards gezien had. ’s Avonds bij Studio Sport kwam ik er achter dat dit ook daadwerkelijk gebeurd was. Cruyff die de bal overnam van Soren Lerby om hem vervolgens achterloos met een lobje van buiten de 16 over de verbouwereerde Edward Metgod te stiften. Die wist ook in één keer hoe groot Cruyff nu werkelijk was.
Voor mijn 10e verjaardag wilde ik graag een voetbalshirt van Ajax hebben. Het werd een shirt met daarop pontificaal het hoofd van Cruyff, inclusief handtekening. Voor meester Schreiber een reden om te vragen of die handtekening nu echt was om vervolgens verder te gaan over de grote voetballer Cruyff. Dezelfde Cruyff die Ajax nog 2 keer kampioen zou maken om vervolgens uit wraak Feyenoord tijdelijk uit het slop te trekken. Mij in zijn nadagen nog enige prachtige voetbalmomenten meegevend zoals die strafschop in tweeën met Jesper Olsen in de bijrol tegen Helmond Sport.
Daarna werd het smullen geblazen van de trainer Cruyff die ooit met zijn gevolg neerstreek in Uithuizen voor een wedstrijd tegen het regioteam. Voor mijn gevoel was hij heerlijk benaderbaar hoewel een logische handtekening uitbleef. In 1987 leidde hij Ajax voor het eerst sinds lange tijd weer naar Europees voetbalsucces door de Europacup II te veroveren. Een rake kopbal van die andere legende Marco van Basten was hiervoor voldoende. Zijn debuut in de dugout als ‘coach’ was trouwens al onvergetelijk. Toen Ajax met 1-3 achter kwam te staan tegen Twente, daalde hij vanaf de tribunes af om vervolgens naast de verbouwereerde trainer Beenhakker te gaan zitten. Hevig roepend en armgebaren makend zag hij Ajax vervolgens met 5-3 winnen…
Daarna ging hij naar zijn andere liefde Barcelona. De club die hij medio jaren ’70 van een hernieuwd elan voorzag. In 1992 maakte hij zich samen met Ronald Koeman onsterfelijk in Barcelona door voor het eerst in de geschiedenis de Europacup I te pakken. Ietwat stuntelig kwam hij inclusief zijn onafscheidelijke lolly (de sigaret had hem al genoeg hartproblemen bezorgd) over de reclameborden geklauterd toen Sneeuwvlokje ver in de verlenging verwoestend uithaalde. Daarbij Barcelona en Catalonië van een juk bevrijdend en ongelooflijk trots makend. Iets zegt mij dat Cruyff in de kraker tegen Real Madrid zaterdag aanstaande op een grootste manier herdacht gaat worden.
Wat zou er gebeurd zijn wanneer Cruyff in 1990 bondscoach was geworden van het Nederlands elftal tijdens het WK? Zouden we dan ook roemloos in de 1/8 finales uitgeschakeld zijn door Duitsland? Rinus Michels had in al zijn wijsheid bedacht om ipv Cruyff Beenhakker bondscoach te maken. Boze tongen beweren dat Michels hiermee wilde voorkomen dat Cruyff hetzelfde kunstje zou flikken als dat hij 2 jaar eerder in Duitsland had gepresteerd: kampioen worden……
En zo kon het gebeuren dat ik op een mooie zaterdagmiddag samen met mijn voetbalmakkers van Middelstum en KRC Kantens een minuut stilte in acht nam voor de grote Johan Cruyff. Hoewel dit protocol alleen verplicht gesteld was voor de eerste elftallen had de jonge scheids Swijghuizen door dat ook in de diepste krochten van het amateurvoetbal een eerbetoon aan deze grote voetballer en coach op zijn plaats was. Een groter contrast was nauwelijks denkbaar. Tijdens deze minuut herbeleefde ik nog één keer die prachtige treffer tegen Haarlem. Als een laatste schilderstreep van Rembrandt aan zijn Nachtwacht…… Cruyff is dan wel overleden maar had zich bij leven al een onsterfelijke status aangemeten…..