Erik, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Erik Hulsegge dus, 48 jaar, afkomstig uit Winschoten. Winschoten is ook de plaats waar ik het grootste gedeelte van mijn leven heb doorgebracht al heb ik tussendoor ook 20 jaar in Westerlee gebivakkeerd. Ik woon aan de Oranjestraat, een rustig straatje vlakbij het centrum. ‘Ik kin kroepend noar t café dus en ook weer kroepend terug!’ Sinds enkele jaren heb ik een relatie met Aileen Bakker, misschien beter bekend als Lientje uit de columns….
Velen kennen je van RTV Noord, wat doe je daar zoal?
Ik ben in 1996 begonnen bij RTV Noord en vier dit jaar dus mijn 20-jarig jubileum. In die 20 jaar heb ik van alles bij de omroep gedaan. Ik ben begonnen met het schrijven van teksten voor Tekst TV/teletekst. Daarna ging ik aan de slag als nieuwsredacteur. Verder ben ik actief geweest bij de sportredactie, bij het Gronings programma, en bij verschillende TV-programma’s.
De laatste drie jaar was ik eindredacteur, zeg maar chef van de redactie, maar ik ben hier onlangs mee gestopt. Hierover later meer. Eigenlijk kun je wel stellen dat ik bijna alles gedaan heb, behalve presenteren.
Altijd al de journalistiek in gewild?
Ik zou eigenlijk schoolmeester worden en heb daarvoor zes jaar op de pedagogische academie in Winschoten doorgebracht. Ik was zeker geen modelstudent. Eigenlijk kun je wel stellen dat ik het veel drukker had met de studie van het echte leven. Ik heb de opleiding dan ook niet afgemaakt hoewel ik het wel altijd leuk vond om voor een groep te staan.
Een jongen waarbij ik op school zat, werkte voor de kabelkrant in Stadskanaal. Hij vroeg of dit ook niet wat voor mij was. De journalistiek heeft mij altijd getrokken, het leek me machtig om stukjes voor de krant te schrijven. Ik heb zijn aanbod dan ook aangenomen en voor dat ik er weet van had breidden de werkzaamheden zich gestaag uit. Ik werd benaderd door diverse huis-aan-huisbladen, het Groninger Dagblad, later het Nieuwsblad en uiteindelijk ook nog correspondent voor RTV Noord dat net bezig was met het opstarten van Tekst TV en teletekst.
Een bewuste keuze is het misschien niet geweest, het is mij min of meer overkomen. Ik heb mij ook nooit ergens aan hoeven bieden, de opdrachten kwamen eigenlijk vanzelf. Ik kan achteraf stellen dat ik heel blij ben met de ontwikkeling die ik bij Noord heb doorgemaakt.
Ben je echt de bedenker van Klouk?
Dat klopt inderdaad. Toen ik drie jaar geleden eindredacteur werd, stopte Alex Vissering met het programma ‘Pronkjewailtjes’. Een programma dat 2 à 3 minuten duurde en die mooie plekjes in onze provincie liet zien. Daar moest dus iets anders voor komen. Ik liep al wat langer rond met een soort van quizidee want die hadden we nog niet.
Klouk is in Winschoten en omgeving een uitdrukking die regelmatig gebruikt wordt. Langzaam rijpte zich in mijn hoofd een concept waarbij deelnemers meerkeuzevragen moesten beantwoorden om bij een aantal goede antwoorden een ronde verder te kunnen. Het idee sprak mijn baas wel aan en daarna kwam alles in een stroomversnelling want drie weken moest het al op de buis.
Het eerste jaar heb ik alle vragen zelf bedacht, ik had het er maar druk mee. Gelukkig zijn er anderen geweest die het stokje hebben overgenomen. Er moest immers af en toe ook tijd zijn ‘om chef te wezen’. Dat het programma zo’n succes zou worden, had ik nooit kunnen bevroeden. Klouk is een begrip geworden en daar ben ik best wel een beetje trots op. Dagelijks wordt de serie door zo’n 70.000 tot 100.000 mensen gevolgd.
Vele mensen verheugen zich op jouw wekelijkse column?
Na Klouk kwam er weer tijd voor andere dingen. Zo moest bijvoorbeeld de website opgefrist worden. We wilden graag meer opiniestukken plaatsen of commentaar op actuele gebeurtenissen toevoegen. Dit werd min of meer ook van de chefs en eindredacteuren verwacht dat ze hieraan actief mee zouden doen 1 à 2 keer per maand. Ik wilde er graag een andere insteek aan geven en zo werden mijn columns korte verhaaltjes.
Deze werden enkele weken achter elkaar geplaatst en toen er een keer geen bijdrage van mij was, begonnen de mensen vragen te stellen: “Woar is dij Hulsegge nou?!” Dit heb ik als een compliment beschouwd en sinds die tijd schrijf ik een wekelijkse column die zondagmorgen stipt om 08.00 uur op de website en onze Facebookpagina verschijnt.
Daar moet ik inderdaad de wekker voor zetten want mensen liggen er schijnbaar op te wachten wanneer ze nog ‘op berre ligg’n’. Als het door bijvoorbeeld een technische storing wat later wordt, dan bespeur ik al snel enige onrust bij de vaste volgers. Meestal schrijf ik mijn columns op de zaterdagmiddag. Ik stook het houtkacheltje op, schenk mij een kopje thee in en met het uitzicht op de tuin begin ik dan te schrijven. Vaak heb ik in de dagen er voor al over het onderwerp zitten broeden. Na 2 tot 2,5 uur is het ei vaak wel gelegd.
Waar haal je de broodnodige inspiratie vandaan?
Mijn inspiratie haal ik uit het echte leven. Ik maak door mijn werk dan ook genoeg mee. Misschien heb ik ook wel geleerd om met een ander oog naar gebeurtenissen te kijken. Ik combineer vaak dingen uit het verleden met gebeurtenissen uit het heden en put ook vaak inspiratie uit het dorpsleven. Voor veel mensen is dit denk ik een feest der herkenning omdat de verhalen gaan over zaken waar ze zichzelf in kunnen herkennen.
Gelukkig komt de inspiratie altijd vanzelf. Ik heb in mijn carrière eigenlijk maar één keer een soort van writers-block gehad. Dat was na een voetbalwedstrijd waarin helemaal niets gebeurde en die in een bloedeloze 0-0 eindigde. Ik werkte in die tijd voor het ‘Nijsblad’. Toen ik na die tijd achter de computer ging zitten, kwam er helemaal niets boven drijven. Een collega adviseerde mij om eerst maar eens een rondje te gaan lopen en om dan een beschrijving te geven over de gebeurtenissen. Dat het ijzig koud was bijvoorbeeld en dat mijn vingers bevroren waren. Deze wijze adviezen hielpen gelukkig, haha…
Inmiddels heb ik ongeveer tachtig columns voor RTV Noord geschreven. Tegenwoordig mag ik ze ook in het Gronings voorlezen tijdens het programma Noordmannen. Elke zondagmorgen om half tien schuif ik op locatie aan. Heel leuk om te doen. De columns hebben een breed publiek en via Facebook en Twitter volgt er vaak veel respons. Gemiddeld worden de verhalen door 10.000 a 20.000 mensen gelezen met uitschieters naar 60.000 tot 70.000!
Het schrijven lijkt in de genen te zitten want tweelingb(r)oer Peter kan er ook wat van?
Dat klopt helemaal. Hij kan het net zo goed, maar die heeft er zijn beroep niet van gemaakt, haha. Daarvoor heeft hij het als boer natuurlijk veel te druk op het land. Zowel onze biologische vader als moeder waren geen schrijvers maar wel verhalenvertellers. Mijn vader was taxichauffeur en mocht graag anekdotes vertellen, moeder kon er als schooljuffrouw ook wat van. Misschien hebben we hier onbewust toch wat van meegekregen.
Binnenkort verschijnt er ook een bundel van jou?
1 juni verschijnt er inderdaad een verhalenbundel van de columns die ik voor RTV Noord geschreven heb. Dit beschouw ik toch als een soort van droom die uitkomt, ik vind het een geweldig compliment. Het zal een boekje worden van 128 pagina’s, niet te dik of te dun. En ‘nait te duur’ haha. Het boekje zal uit 35 a 40 verhalen bestaan, we hebben al een soort van voorselectie gemaakt. Verhalen met een lach en een traan. Over de titel moet ik nog even ‘stief noadenken’!
Wat zijn jouw RTV Noord hoogte- en dieptepunten?
Gelukkig kan ik veel meer hoogte- dan dieptepunten opnoemen. Allereerst kan ik zeggen dat ik trots ben dat ik bij Noord mag werken. Als ‘leutje jonkje’ luisterde ik zelf al naar Radio Noord, naar ‘De Stamtoavel’ bijvoorbeeld. Noord maakt deel uit van het leven van heel veel Groningers, ben ik achtergekomen.
Het hoort bij hun opvoeding en cultuur. Ik ben blij dat ik hier onderdeel van uit mag maken.
Klouk beschouw ik als een hoogtepunt maar ook mijn ‘optredens’ bij de Noordmannen zijn heel leuk om te doen. Journalistieke optredens waarbij Groningen even het centrum van de wereld is, zijn ook heel bijzonder om mee te maken. Denk hierbij aan de de ‘watersnood’ in 1998 en het verongelukken van een straaljager bij Sellingen in de beginjaren 2000.
Ik beschouw het als een dieptepunt dat ik na drie jaar eindredacteur te zijn geweest, door gezondheidsredenen gedwongen was om hiermee te stoppen. Door een stekende pijn in mijn heup trok ik deze toch wel zware functie niet meer, ik dreigde me zelf in de soep te draaien.
Het heeft al met al een half jaar geduurd voordat ze de oorzaak hebben kunnen vinden van deze pijn. Het blijkt om een slijmbeursontsteking te gaan. Inmiddels hebben ze er een spuit ingezet en gaat het gelukkig een stuk beter, de pijn is zo goed als weg. En dat terwijl ze in het ziekenhuis aanvankelijk beweerden dat het tussen de oren zat……
Nog leuke anekdotes?
Toen we nog met Noord aan het Martinikerkhof zaten, draaide ik eens een avonddienst toen er rond middernacht hevig op de deur werd gebonkt. Vijf Engels sprekende jongemannen stonden voor de deur. Ik dacht dat ze ‘doen’ waren en liet ze mooi staan. Maar ze wisten niet van wijken en toen mijn dienst er uiteindelijk op zat, moest ik toch door de deur naar buiten.
Toen kwam ik er achter dat één van de jongens uit Amerika kwam en speciaal naar de Stad was gekomen voor Radio Noord. Zijn vader en opa kwamen uit Groningen en luisterden vroeger altijd naar Noord. Hij ging met mij voor de poort van Noord op de foto. Door deze foto had hij mooi een souvenir te pakken die hij ze kon laten zien in Amerika. Je merkt dus wel dat RTV Noord niet zo maar een zender is, haha…
Heb je nog tijd over voor hobby’s?
Vooral als eindredacteur bleef er weinig vrije tijd over, misschien dat ik binnenkort wat meer tijd krijg. Ik heb nog altijd de wens om de Mont Ventoux te beklimmen. Die enorme puist bekend van de Tour de France. Daarnaast was ik altijd een redelijk fanatiek golfer, ik hoop dit weer op te kunnen pikken. En ik mag heel graag lezen, over het schrijven hebben we het al uitgebreid gehad. Vroeger was ik met veel plezier voetbaltrainer, gelukkig heeft mijn broer dit stokje overgenomen. Ik hoop dat de VV Middelstum hier binnenkort de vruchten van kan plukken…
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een nieuwe haring. Lientje en ik gaan op zondagmiddag regelmatig naar Termunten om een visje te ‘scoren’. De nieuwe haring is hierbij mijn favoriet. Om deze vraag netjes te houden, wil ik het hierbij maar laten…
Waar staat Erik Hulsegge over 10 jaar?
Geen idee eigenlijk, de publieke omroep ligt natuurlijk onder vuur. Ik hoop tegen die tijd nog steeds bij RTV Noord werkzaam te mogen zijn. Ook heb ik nog de wens om een boek (roman) te schrijven en misschien heb ik dan inmiddels de Mont Ventoux beklommen. Ik zie het allemaal wel en maak mij er niet al te druk om.
Wil je verder nog iets kwijt?
Dat gezond zijn heel belangrijk is, heb ik in de afgelopen maanden ervaren. Gezondheid gaat boven alles. Dat wil ik de mensen dan ook graag meegegeven, hoe druk ze het soms ook hebben. Daar kan geen geld of carrière tegenop…..