Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Johannes Westra, roepnaam Hans. Ik ben geboren op 6 december 1935. ‘Joarig dus in de tied dat ol kerel weer bie deur komt!’. Ik kom uit een gezin van 3 kinderen en heb nog een oudere en jongere broer. Mijn vader was timmerman bij de gemeente Eenrum en is ook nog 13 jaar koster geweest. Net als zijn vader, mijn opa dus, die maar liefst 35 jaar koster van de kerk geweest is.
Ik ben geboren in het ‘Schoolhuus’ in Schouwerzijl in de voormalige gemeente Leens. Snel daarna zijn we naar Eenrum verhuis waar ik getogen ben en tot mijn 28e gewoond heb. Na ons trouwen zijn we in Mensingeweer gaan wonen. In de helft van een herenhuis naast garage Bakker. En dat voor €7,- per week.
Toen onze kinderen geboren werden, wilden we eigenlijk wel wat groter wonen. Dat vertelde ik ook tegen een toenmalige collega van mij die in Kantens woonde. Volgens hem, kon zijn vader wel wat regelen want die werkte bij de gemeente Kantens. Wat ik niet wist, was dat mijn collega zijn vader burgemeester van Kantens was. Na de benodigde papieren ingeleverd te hebben, kregen we binnen de kortste keren een woning toebedeeld. Op 20 november 1967 zijn we in Kantens komen wonen.
Om vervolgens op 19 november 1994 naar Middelstum te verhuizen. We wonen nog steeds op hetzelfde plekje, hier aan de Vlaslaan dus. Die verhuizing is tot stand gekomen doordat we geen boodschappen meer konden krijgen in Kantens, er gingen steeds meer winkels dicht. Inmiddels wonen we hier al weer meer dan 20 jaar met heel veel plezier. We genieten van het uitzicht richting Fraamklap.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op 23 april 1964 getrouwd met Trijntje van Bruggen, zij is ruim 5 jaar jonger als ik. Je kunt inderdaad wel stellen dat het liefde op het eerste gezicht was. Ik heb haar leren kennen tijdens het dansen wat elk weekend in café Bulthuis in Eenrum werd georganiseerd. Een van de deelneemsters uit Feerwerd nam eens een collega uit Groningen mee, zij logeerde ook bij haar. Dat was Trijntje dus die zich min of meer verveelde in Groningen en daarom een keer met haar collega meeging. Het was direct raak tussen ons!
We hebben 2 dochters gekregen. De oudste, Metha, is op 28 maart 1965 geboren en woont inmiddels met haar man (Bert Hoeksema die oorspronkelijk ook uit Middelstum komt) in het Limburgse Sittard. Ze hebben 3 zoons van 28, 25 en 21 jaar oud. Meta werkt in het bijzonder onderwijs. Dochter Christiena werd ruim 2 jaar later geboren en zij is getrouwd met je oud-collega Onne Eisema. Ze heeft haar werk in Katwijk en woont daardoor afwisselend in Middelstum en Katwijk. Ze werkt met demente bejaarden. Zwaar werk maar ook een mooi beroep volgens haar!
Beide dochters waren vroeger min of meer tegenpolen van elkaar. Metha kon maar moeilijk stilzitten en als je niet uitkeek sloopte ze de hele toko. Ze nam ook zo wat van je over. Wanneer ik een keer de kachel opstookte met spullen uit de kolenbak dan gooide zij allerlei andere spullen in het vuur. Ooit had ze eens gezien dat mijn vrouw de kokosmat met beschermende vloeistof inspoot. Een goed voorbeeld doet volgen, moet ze gedacht hebben alleen deed zij dit met koffiemelk.
Christiena was veel rustiger en speelde graag met poppen. Daarnaast was ze een echte dierenvriend. Het is haar zelfs gelukt onze Javaanse kippetjes zo rustig en mak te krijg, dat ze hen in haar kinderwagentje onder de dekens kon stoppen. Daarmee liep ze dan door het dorp. Wanneer de kippen door lawaai onrustig werden dan stelde zij ze weer op hun gemak waardoor ze rustig verder kon lopen…
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik eerst bij een schoenmaker aan het werk gegaan. In de avonduren volgde ik de ambachtschool want ik wilde eigenlijk timmerman worden. Zes dagen in de week aan het werk en ’s avonds naar school of leren dus. Uiteindelijk ben ik nooit timmerman geworden, ‘al dat gekleum boet’n was niks veur mie!’. Ik ben toen bij een steenhouwerij aan het werk gegaan in Groningen. Daar heb ik de nodige mooie producten gemaakt. De aankleding van het marmeren zuilwerk bijvoorbeeld voor de kantine van tabaksfabriek Niemeijer in Groningen. Of spullen voor paleis Soestdijk. En grafstenen natuurlijk.
Maar het grootste gedeelte van mijn werkzame leven heb ik bij garage Ennam in Groningen doorgebracht. Deze garage is later overgenomen door Van der Molen. Hier heb ik ruim 20 jaar als werkbaas op de schadeafdeling gewerkt. Ik was druk met schuren, poetsen en het spuiten van uitgedeukte auto’s. Als werkbaas moest ik er voor zorgen dat de auto’s op tijd klaar waren zodat de eigenaars ze weer op konden halen. Ik heb mijn werk altijd met heel veel plezier gedaan en zorgde er voor dat mijn werkplek er tiptop uitzag.
Helaas heb ik te veel hooi op mijn vork genomen. Ik moest regelmatig overwerken, soms tot 20.00 uur ’s avonds. Dan moest ik over de hekken klauteren om buiten het terrein te komen. Ik heb diverse zware werkzaamheden verricht waardoor ik veel last van mijn rug kreeg. Hierdoor ben ik uiteindelijk rond mijn 50e afgekeurd.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik moet zeggen dat het voor mij in het begin niet mee viel om gedwongen thuis te zitten. Het heeft enige jaren geduurd voordat ik mijn draai gevonden heb. In het begin kwamen er regelmatig mensen aan de deur met de vraag of ik hun auto wilde spuiten. Maar ik kon geen auto meer zien. Ik heb ook nooit een auto gehad trouwens, dat was zeker toen ik thuis kwam te zitten ook veel te duur. Ik heb ooit wel eens rijlessen gevolgd maar viel vaak bijna achter het stuur in slaap van vermoeidheid.
Ongeveer 25 jaar geleden ben ik begonnen met het maken en opknappen van oud speelgoed. Dat idee ontstond toen ik oud speelgoed bij het grof vuil zag staan. Ik heb dit toen mee naar huis genomen om het vervolgens te reparen en op te knappen. Zo heb ik bijvoorbeeld een driewielertje opgeknapt voor de peuterspeelzaal. Ik begon er steeds meer aardigheid in te krijgen en schonk het speelgoed aan de scholen in Middelstum zoals De Wilster en de Wicher Zitsemaschool.
Ook bracht ik het speelgoed naar de Diaconnessenziekenhuis, tegenwoordig Martiniziekenhuis genaamd. Wanneer ik een tas vol heb dan ga ik weer die kant op. Het klopt inderdaad dat ze hiervan een foto op Facebook geplaatst hebben die enorm vaak geliked en gedeeld is. Gisteren heb ik van dochter Christiena een boekwerk gekregen met alle reacties, onvoorstelbaar wat een hoeveelheid, haha.
Veel speelgoed maak ik tegenwoordig zelf. Ik scharrel het benodigde hout op bij de firma Robbe aan de Pompsterweg in Middelstum en ga hiermee dan aan de slag. Figuren zagen, verven en dan vervolgens de verschillende onderdelen in elkaar zetten. Ik haal mijn inspiratie vaak uit knutselboeken maar soms verzin ik de attributen ook zelf.
Hier ben ik de afgelopen 25 jaar uren zoet mee geweest. In het begin wel 5 a 6 uur per dag, tegenwoordig een uurtje of 2 a 3. Mijn spullen zijn overal terechtgekomen. Zo hebben de beide dokters in Middelstum wel speelgoed van mij in de wachtkamer en ook bij de tandarts en fysiotherapeut is speelgoed te vinden. Vogel- en poppenhuizen, lampenkappen, Laurel en Hardy (voor de bibliotheek in Middelstum) en Donald Duck figuren, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het wel gemaakt.
Later heb ik nog een cursus boekbindwerk gevolgd. Voor diverse scholen en voor Fré Schreiber en Reint Wobbes heb ik hierdoor de nodige boeken en dictaten in elkaar kunnen binden. Eigenlijk vind ik het zonde dat er mensen zijn die zich vervelen, er is zoveel wat je zou kunnen doen!
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
‘Dan mot ik ja eerst op dak!’ Maar mijn trouwdag en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen steken er echt bovenuit. Ik ben stapelgek op mijn kleinkinderen en kijk ook met heel veel plezier terug op de uitstapjes met de boot die ik met de kinderen gemaakt heb. We waren niet zo van de lange vakanties maar trokken er wel regelmatig met de boot op uit. Ook deze boot heb ik vroeger zelf gemaakt.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn ouders en schoonouders. Mijn moeder mocht slechts 57 worden, mijn vader 69. Gelukkig heb ik van mijn schoonouders langer mogen genieten, zij zijn 90 en 91 jaar geworden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De anekdotes over de kinderen heb je al gehoord. Ook heb ik ooit eens een kano gemaakt waarop ik een motor gemonteerd had. En hard dat ie kon. Mijn vroegere buurman in Kantens werkte bij de politie. Ik heb ooit wel eens gehoord dat de politie achter mij aangezeten heeft omdat ik zo hard met de kano door het water voer. Gelukkig hebben ze mij hiervoor nooit kunnen pakken, haha…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Met een flinke zeilboot over het Wad varen. Het waddengebied heeft mij altijd getrokken. Ik heb eind jaren ’60 ook diverse wadlooptochten gemaakt. Onder andere naar Schiermonnikoog, Rottumeroog en Engelsmanplaat. Deze laatste tocht was heel zwaar om te doen want je zakte vaak weg in de modder. Lange en uitgebreide vakanties hebben we nooit gedaan. We zijn ooit eens 2 weken naar Vlieland geweest met de kinderen. Dagjes er op uit trekken had altijd onze voorkeur.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
‘Doar vroegst mie wat!’. Ik vind het jammer dat ik vroeger zo veel zwaar werk gedaan heb wat nogal op mijn rug aankwam. Maar ja, het werk lag natuurlijk ook niet voor het oprapen. Ik was 14 jaar toen ik met werken ben begonnen en ben al met al bijna 40 jaar actief geweest in een betaalde baan.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Wel een 8. Hoewel ik dus vaak rugklachten heb, weten we er altijd wel weer wat van te maken. Het scheelt ook wel hoor wanneer je handig bent. Zo hebben wij maar 1 x in ons leven een nieuwe stofzuiger gekocht. De rest van de stofzuigers zijn allemaal opgeknapte exemplaren geweest die er vaak wel weer een tijdje tegenaan konden. Ze noemden mij in Kantens niet voor niets Willy Wortel, haha…
Wilt u verder nog iets kwijt?
Nogmaals, ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die zich vervelen. Er is toch zoveel te doen? Desnoods ga je boombladeren verzamelen, ik noem maar wat geks. Ikzelf heb me gelukkig nooit hoeven te vervelen. Er ligt al weer een mooi project op mij te wachten, zoals je ziet. Ik ben benieuwd wie ik hiermee blij kan maken binnenkort…