Een voorstelrondje. Mijn naam is Lilian Jorritsma. Waarschijnlijk voor velen beter bekend als “De vriendin van Jeroen Medema”. Geboren en getogen in Dronrijp, wat tussen Leeuwarden en Harlingen ligt. Een ras echte Fries dus. Maar met een tintje buitenlands bloed. Mijn moeder is geboren in Calcutta, India.
En dan zie ik vaak een hoop vraagtekens…jij? Een halfbloedje? Tsja…de Friese genen waren denk ik sterker! De Friese taal heb ik op latere leeftijd opgepikt omdat er thuis eigenlijk niet tot weinig Fries werd gesproken. Met ontzettend veel plezier heb ik tot mijn 33e in Dronrijp gewoond.
Een heerlijk leven, met veel vriendinnen, veel paarden, leuke baantjes en nog veel leukere feestjes!
Ben in 2000 getrouwd en in 2001 werd onze zoon Branco geboren. Na een relatie van totaal 10 jaar zijn wij uiteindelijk gescheiden en gingen Branco, die toen 3 jaar was, en ik samen verder. 5 jaar lang met z’n tweetjes. We hadden het goed samen! Over het leven in Friesland ga ik het verder niet hebben. Heb ik aan de woorden die ik hier mag gebruiken niet genoeg, haha. En hoe kom je dan in vredesnaam in Middelstum terecht, tsja.
En dan ontmoet je iemand oet Grunn…. De eerste ontmoeting ging zeker niet vlekkeloos. Sterker nog, we konden elkaar niet luchten of was het nog zo! Een paar ontmoetingen verder bleek dat we elkaar toch wel HEUL leuk en gezellig vonden!! En zo ontstond er een vriendschap en werden hele goede vriendinnen. Die ondanks hobbels en bobbels nog steeds bestaat!! We gingen alle feestjes af. Raar misschien maar die feestjes waren eigenlijk altijd in Friesland. Die waren altijd veel leuker…hahaha!! Écht waar!!! Heel wat beleefd samen…en we zijn nog lang niet klaar!
Ook kwam ik toch wel met regelmaat hier in Middelstum en bleef ik het hele weekend. Soms met Branco en soms alleen! Borreltje doen in Vita of lekker het hele weekend borrelen op de bank en kletsen tot het weer licht werd!
En dan word je mee gesleurd naar hét evenement hier in Middelstumcity, Sunsation. Ik moet zeggen…ik verwachtte er echt geen drol van… Was de “Friese feestjes” gewend en was het in Groningen nog nooit zo tegengekomen! Maar jeetje…petje af hoor! Super voor elkaar en wat een gezelligheid!
En op die avond ontmoette ik de “2e Groninger”! Ik wilde buiten een sigaretje roken en ging te midden van een grote groep jongens staan, nestelde mij tussen hun in en riep: Staan blijven allemaal…want het is verrekte koud!!!
Na een tijdje ging ieder zijn weg weer maar bleef er 1 iemand bij mij staan…dat was Jeroen…die wilde wel wat meer over mij te weten komen! We bleven even in gesprek en vervolgens taaide ik weer af het feestgedruis in! Maar Jeroen liet het er niet bij zitten en zocht mij meerder malen die avond op tot dat bij mij mijn “dranklampje” aan ging en besefte dat hij wel héél erg zijn best deed…!
Liefde op het eerste gezicht? Niet meteen dus…maar we hadden super leuke gesprekken en we bleven na die avond in contact houden! Zo komt natuurlijk van het 1, het ander…! Na een jaar de weekenden heen en weer pendelen waren we daar ook wel zat van…Druk in overleg hoe nu verder!! Moeilijk…wie gaat waarheen? Tot het moment dat ik zwanger werd. Toen moest er wel een knoop doorgehakt worden!!! En dan… wordt het Friesland…of Groningen?
Met ontzettend veel moeite voor mij is de keus Groningen geworden…met Branco, de katten en ons hebben en houwen deze kant op! Branco was al snel gewend en had veel vriendjes! Maar ik…jeetje…daar zit je dan…”daar waar de wereld eindigt”!!
Sjees…alles achter gelaten en opnieuw beginnen! Mijn werk nog in Leeuwarden, heen en weer, heen en weer….wat een kilometers! Het Grunninger gebabbel had ik overigens snel onder de knie…maar dan… de buurt verkennen…nieuwe mensen ontmoeten! Iedereen die al snel wist wie ik was….”de vriendin van”…maar voor mij alles en iedereen onbekend! In december 2010 werd onze zoon Brend geboren. Huisje boompje beestje dus.
Allemaal leuk en wel…maar best wel moeite om mijn draai goed te kunnen vinden. Ik miste mijn hobby, mijn lust en mijn leven….paarden! Inmiddels is die wens in vervulling gegaan en heb ik weer een eigen paard die in Kantens staat! 2 vliegen in 1 klap…zo heb ik een hoop gezellige “penny” mensen leren kennen die ik zo miste (en nog altijd mis) uit Dronrijp!
En toch…ondanks dat ik nu kan zeggen dat ik hier mijn draai wel heb gevonden…vind ik het een “moeilijk” dorp! Ik als Fries zijnde moest natuurlijk de meest idiote opmerkingen en grapjes aan horen…soms ook heus leuke grapjes hoor…maar jeetje…na een paar jaar denk ik…COME ON!!! Houdt dat dan nooit eens op? Dat gezemel over Friezen vs. Groningers….pffff….vermoeiend hoor!
En dan de saamhorigheid hier….ik voel het als: elkaar vooral goed in de gaten houden….iedereen weet alles van elkaar…en als je het zelf nog niet eens weet…weet een ander het je wel te vertellen!
Er is natuurlijk een verschil tussen in de gaten houden…en in de gaten houden!! Als een zeer oplettende buurman iemand met je aanhanger er vandoor ziet gaan en dan het kenteken noteert!! Ik hou d’r van!!!!! De aanhanger was trouwens met toestemming mee genomen… !!!
Als er gesprekken gevoerd worden gaat het vaak over “iemand” anders….en dat daar aan toe….maar waarom altijd zo negatief?! Vooroordelen en aannames….dat komt er voorbij!!! Mijn antennes staan over het algemeen niet zo hoog voor dat soort gesprekken….al betrap ik me er zelf ook wel op dat je soms vanzelf er in mee gaat…! En ja…ik weet het…in elk dorp zal dat gebeuren…overal is wel wat…maar hier…hier vind ik het erg!
Ik voel dat ik hier niet mezelf kan zijn…als ik de hort op ga, al is het om een boodschap….en ik sta ergens een praatje te maken….en ik heb daar bij ook nog eens vriendelijk gelachen….is dat al een verdachte zaak! Ik merk dat ik mijn sociale leven grotendeels over boord heb gegooid sinds ik hier woon….ik voel me lang niet altijd op mijn gemak…altijd in mijn achterhoofd houdend…Lil…doe “normaal”…heb vooral niet té veel lol…anders val je weer eens buiten de boot! Pas ik hier eigenlijk wel? Wanneer doe je het wel goed??
En eigenlijk zou je je daar helemaal niks van moeten aantrekken….maar poehee….dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan! En áls je dat gevoel uit…maak je je druk om niks….tsja…raak dat gevoel maar eens kwijt!
Het lijkt nu net of woon ik hier met tegenzin….dat is natuurlijk niet het geval! Heb inmiddels genoeg leuke dingen, hobby’s en andere gezellige bezigheden en vooral een leuk gezin!! Wie weet kom ik vanzelf weer in het oude “ik ritme” en kan ik wellicht zeggen dat ik het me allemaal verbeeld heb…