Het was op het afscheidsfeestje van Stefan Pool toen Karen Poelstra aan mij vroeg of ik de organisatie van de Bedumer Winterloop een beetje mee wilde helpen met socialmedia beheer. De Facebookpagina onderhouden en ook nog even een interviewtje doen met voorzitter Klaes Hoekstra. Dat moest het ongeveer zijn. Daar ik beide kunstjes wel vaker toepas zag ik hier wel heil in. Om kennis te maken met de overige organisatieleden en even af te stemmen wat nu precies de bedoeling was, zat ik op een koude novemberavond bij bakker Hoekstra in de woonkamer…
Het goede doel werd besproken en ik hoorde voor het eerst de naam van Alexander Dömling vallen. Prof. Dr. Dömling om precies te zijn die specifiek onderzoek verricht naar medicijnen die de overlevingskans van bepaalde kankerpatiënten weet te verhogen. Niet helemaal op mijn gemak in een nieuwe omgeving, was ik druk bezig met mijn acclimatiseringproces. Ik kreeg net niet helemaal mee dat ze wel een interview met de beste man wilden hebben maar dat hij geen Nederlands sprak. En of ik wel even een interviewtje met deze professor wilde doen…
En zo had ik een aapje op mijn schouder waar ik op dat moment niet echt blij mee was. Sterker nog, het was een opdracht waar ik tegenop zag. Een interview in het UMCG met een man die ik niet kende, en ook nog wel in het Engels. Gelukkig vond ik in Gerda Klooster, projectleider UMCG kankerresearchfond, een opgewekte e-mailsparringpartner. Zij zou het gesprek wel begeleiden en het zou helemaal goed komen…
En zo stond ik op woensdag 2 december in het UMCG te wachten op mijn tolk en begeleidster. Even later loodste ze mij gedurende een tien minuten durende versnelde wandelpas door tal van gangen, afdelingen en verdiepingen van het immense UMCG. Een stad op zich waar de kans op verdwalen voor een niet ingewijde reëel is. Gelukkig kwamen we net op tijd op de plek van bestemming aan.
Even later zat deze simpele internetcolumnist en tekstschrijvertje uit Middelstum tegenover de internationaal vermaarde en beroemde Prof. Dr. Alexander Dömling. Een aardige man, zo bleek al snel, die zich door mijn steenkolenengels niet liet ontmoedigen en geruststellend opmerkte dat hij zich net zo ongemakkelijk zou voelen wanneer hij met mij in het Nederlands zou moeten communiceren. Bevlogen en enthousiast nam hij ons mee door zijn leven en carrière. Geboren in München, behaalde hij uiteindelijk zijn indrukwekkende titels in Amerika, inderdaad het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Om uiteindelijk in Groningen neer te strijken omdat zijn familie niet goed kon aarden in Amerika. Het UMCG was er als de kippen bij om hem in te lijven. Terwijl Gerda vakinhoudelijke vragen stelde en Dömling enthousiast vertelde dat hij aan de vooravond van een grote doorbraak staat, kon ik een vleugje van bewondering maar net onderdrukken. Goed, we zijn allemaal aardse stervelingen maar toch heeft de een meer onder de pet dan de ander.
Want ik geef het je te doen: opereren, onderzoeken, leiding geven aan een groot medisch team in het buitenland, lezingen geven over de hele wereld, geld bij elkaar zien te sprokkelen voor de broodnodige research en ook nog eens je producten aan de man zien te krijgen. Maar net zo gemakkelijk op 6 februari a.s. in Bedum neerstrijken met zijn gezin en een groot gedeelte van zijn crew. Om zelf ook hard te rennen en geld in te zamelen om zo een steentje bij te dragen om zijn grote droom te verwezenlijken: het ontwikkelen van een medicijn die tot een grote doorbraak kan leiden en waar vele kankerpatiënten op termijn heel veel baat bij kunnen hebben…
Opgetogen maar ook opgelucht nam ik even later afscheid. Het aapje op mijn schouder zat er nog wel maar voelde niet zwaar meer aan. Want hij had mij een internationale ervaring rijker gemaakt. Niet veel later tikte ik het verhaal weg over een arts die graag de hele wereld versteld wil doen staan en die Bedum als een belangrijke station ziet om een en ander te realiseren. Mooi vind ik dat, bijzonder ook. Ik weet zeker dat Klaes Hoekstra en zijn Winterloopcollega’s hem warm zullen onthalen. Om hem vervolgens aan te moedigen om zich nog meer in het zweet te jagen. Gelukkig dienen deze weggeven aapjes een hoger doel…
Voor meer info over het goede doel en Alexander Dömling verwijs ik u door naar deze link: Het goede doel van de Bedumer Winterloop