Zondag 27 december. Het einde lonkt!
Een moment van overdenking zou Bert het kunnen noemen. Ik noem het een stukje schrijven voor zijn website. Waarbij ik anders dan ik ben. Even rustig zit. Even het jaar van me afschrijf. Mooi en eervol dat ik de kans krijg om op bert-koster.nl een kort moment van uw tijd te gebruiken.
Ik vind het altijd een bijzondere periode tussen kerst en oud en nieuw. U ook? De boom in de hoek van de kamer heeft zijn meest ongezonde naalden al lang laten vallen. De gezonde naalden houden nog even vast. Tot de boom zonder scrupules en zonder de kapitalistische opsmuk van ballen en een piek als oud vuil wordt gedumpt. Misschien wel ritueel verbrand op het Concordiaplein.
Je ontdoen van dingen die je dit jaar pas hebt zien groeien. Sommige zaken even buiten de hectiek van alle dag kunnen overdenken en daardoor af kunnen sluiten. Achter dingen een definitief dikke punt kunnen zetten. Daar zijn dit soort dagen voor. Niet omdat het afsluiten van dingen zo nodig moet. Meer omdat het ruimte geeft voor nieuwe dingen. Plannen, gedachten gewoon vol energie voor goede zaken gaan. Een nieuw begin. Omdat het kan.
Daar besluit ik zo tijdens het schrijven toe. We zuren niet terug op 2015. We gaan ook geen limitatieve lijsten maken van wat geweldig was. We plukken er gewoon de vruchten van. Dat moet want wat was het weer een mooi jaar. Daarnaast. Even denken aan hen die we achterlieten. Soms door ziekte van het leven verlost. Soms zo verschrikkelijk gezond en veel te vroeg. Maar vooral ons concentreren op wat er bij gekomen is. Mens, dier puur natuur. De kansen die we zien lonken aan de horizon. Geweldig!
Zo overdenkend passeren wat dingen je hoofd. Heb ik genoeg gedaan afgelopen jaar voor de mensen die op mijn inzet vertrouwen? Is arm rijker en rijk verstandiger geworden. Heb ik aan sommige dingen die dagelijks mijn bureau passeren echt kunnen bijdragen? Ik leef in de veronderstelling van wel. Soms maar klein. Zoals het linkse rakkers betaamt nooit helemaal tevreden. “Er had meer ingezeten”, “Wat nou als we… dan hadden we misschien zelfs…”. Het kan je beet pakken. Dat moet ook! Het moet je wat doen als je voelt dat het nog beter had gekund. Dat doet het me dus ook. En tjonge wat geeft dat een energie! Vlak voor ons ligt een nieuw jaar. Weer 365 keer de kans om na het openen van je ogen de handschoen op te pakken. Alles er keihard uit te slepen wat er in zit! Misschien zelfs een beetje meer omdat je er niet alleen in of voor staat.
Wat nou als het allemaal wel lukt las ik laatst. Zo’n jaar wordt het. Samen met hen die dat ook zien en willen. Bovenal willen. Dus daar besluiten we toe! We laten ons door vreemdelingenhaters met het verstand van een snijboon en het gebrek om verder te kijken dan het eigen belang niet onder het maus stoppen. We laten ons door mensen die alleen maar denken volgens de 3 T’s (Tis niks, Twas niks, Twordt niks) niet vertellen wat volgens hun ook voor ons de waarheid is.
Als het namelijk niks was kan het toch wat worden. Als het niks is moet je zorgen dat het wat wordt. Als je denkt dat het niks wordt moet je als de sodemieter wat anders gaan doen of denken. Samen ben je niet alleen! Samen de schouders er onder, zij aan zij. De Groningse volksaard is dat we weten dat we het uiteindelijk zelf moeten doen. Dus zullen we het ook doen!
Als u dit zo leest denkt u misschien wel: “waar heb tie het over”. Niets is zo abstract als realiteitszin. Ik wens u allen een ontzettend goed uiteinde van het mooie 2015 maar bovenal het allerbeste voor 2016. Pak de kansen! Heb lief! Denk eens hoe zou het voor de ander zijn! Even je eigen belang en het ego opzij! Ga rustig zitten, staar voor je uit en overdenk. Laat het gebeuren. Heerlijk!
Groet B