Op het moment van schrijven braakt Mariah Carey haar klassieker ‘All I want for Christmas is you!’ weer door de ether. Er is geen ontkomen meer aan. Het einde van het jaar dient zich met rasse schreden aan. Voor de een iets om hartstochtelijk naar uit te kijken terwijl een ander vecht tegen allerlei deadlines of gevoelens van gemis en verlies maar moeilijk weet te onderdrukken. Allerlei mixed emotions dus tijdens de donkerste maar tegelijk ook heel feestelijke decembermaand.
Ik vind al die kerstnummers wel wat hebben. De grappige tweet van iemand die de autosleutels van Chris Rea heeft gejat, kon ik ook wel waarderen. Toch schalt zijn ‘Driving home for Christmas’ regelmatig door mijn werkkamer. Chris zal nog wel een setje reservesleutels gevonden hebben. En uiteraard mogen Wham, Do they know it’s Christmas, Paul McCartney en John Lennon zeker niet ontbreken. Het zal niet lang meer duren of ook Serious Request en de Top 2000 gaan weer van start. Mooie en zo langzamerhand traditionele initiatieven die niet meer uit ons midden zijn weg te denken.
De Top 2000 kent dit jaar een verrassende nummer 1. Imagine van John Lennon is vaak in de top 100 te vinden geweest maar stond nog nooit bovenaan. Het nummer symboliseert al het zinloos geweld dat dit jaar keihard toeslag in The City of Love and Light Parijs. Charlie Hebdo en de bloedige novemberaanslagen worden maar moeilijk verteerd. Toch breekt in deze wereldstad langzaam maar zeker het bekende ‘Joie the vivre’ weer door. Als bemoedigend teken dat geweld nooit het laatste woord zal hebben in deze wereld. Hoeveel malloten daar helaas ook anders over denken.
Het waait stevig om het huis. Een witte kerst is nog ver weg en zal waarschijnlijk ook dit jaar niet voor ons zijn weggelegd. Misschien moeten we de kerstboom binnenkort wel vervangen door een parasol. Of is dat nog een brug te ver? Zo’n parasol laat zich ook een stuk lastiger versieren dan zo’n groene boom natuurlijk. En waar moet je in vredesnaam de piek en kerstballen plaatsen? Nee, ook de kerstboom is gewoon een onontbeerlijk onderdeel van het kerstgebeuren.
Wat was 2015 eigenlijk voor een jaar? Hoe zou ie de geschiedenisboeken ingaan? Straks krijgen we alle jaaroverzichten weer te zien en volgen ongetwijfeld de eindejaarskennisquizzen waarbij vaak gezucht zal worden hoe het ook al weer zat. 2014 zal ons altijd blijven herinneren aan de uit de lucht geschoten MH17. Maar wat stond centraal in 2015? Het feit dat we ons niet hebben weten te plaatsen bij de beste 24 (!) voetbalploegen van Europa? Het feit dat de spelers van Manchester United not enough attention payed to the Manager?
Nee, 2015 zal ongetwijfeld de boekjes ingaan als het jaar dat heel veel bootvluchtelingen hun heil vanuit Syrië en Afrika zochten in ons veilig en welvarend Europa. Miljoenen vluchtelingen riskeerden hun leven om ons te bereiken. Menigeen vond een wrede verdrinkingsdood op zee. Het beeld van het verdronken jongetje dat aanspoelde op de Turkse strand van Bodrum zullen we niet licht meer kwijtraken. Nog de beelden van duizenden mensen die vaak lopend langs en over Europese snelwegen hun heil zochten in vooral Duitsland maar ook Nederland. Het Griekse drama en Grexit die ons in de zomermaanden teisterden, zijn al bijna weer vergeten.
Wat een toestanden inderdaad. De wereld staat nog steeds in brand. Hoe vaak mensen ook Imagine spelen op hun piano ter troost, bemoediging en wederoprichting. Ik heb echt niet de illusie dat 2016 een beter jaar wordt. Al zal iedereen op zoek gaan naar tekenen van hoop en vrede. En daar is ook niets mis mee inderdaad. Intussen hoop ik gewoon door te gaan met mijn 44e levensjaar en hoop ik talloze verhalen aan het papier toe te mogen vertrouwen. Voor mij de manier om het leven door te komen.
Maar over anderhalve week staak ook ik het verhalenvuur en neem even gas terug. Probeer ik om te zien naar mijn dierbaren en laaf ik mij in het gezelschap van mijn familie en het gezin. Gezellig onder de kerstboom, glimlachend meeneuriënd met Chris Rea die voor het zoveelste jaar naar huis rijdt. John Lennon zet net weer een klassieker in: “A very merry Christmas and a happy new year”. Met als prachtige subtitel: ‘War is over!’ Imagine dat dit eens waarheid mocht worden. We kunnen in elk geval een klein steentje proberen bij te dragen. Wanneer iedereen dat nou eens zou doen, dan kon 2016 wel eens een mooi jaar worden?! Hopen mag toch?!