Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Bé Dijk, geboren op 16 december 1935 in Meeden. Ik was de oudste in het gezin van 3 kinderen en heb nog een jongere zus en broer. Mijn vader was chef bij een landbouwwerktuigenvereniging. Soms ging hij er ’s morgens om 3 uur al uit om de gewassen op het land te controleren. De vereniging werkte voor een zestal boeren en hij regelde dan bij wie wanneer werd gesproeid, gecombined enz. enz..
Na de lagere school, ben ik naar de ambachtsschool gegaan. Op mijn 15e kreeg ik ‘trammelant’ met een leraar. Voor mij reden om tegen mijn vader te zeggen: “Ik ga niet meer naar school!”. Ik ben toen in de verkoop van groente en vis gegaan. Daarna, na mijn militaire diensttijd, werd ik actief in het kruideniersvak. Dit heb ik onder andere bij een oom van mij gedaan in Oostwold, toen hij zonder personeel kwam te zitten. Bij hem heb ik ook mijn vrouw leren kennen, haar ouders waren vaste klant bij mijn oom.
Na ons trouwen zijn we in 1961 naar Bedum verhuisd waar we in de Grotestraat met een eigen kruidenierszaak begonnen. Bedum had in die tijd 12 kruidenierszaken, 6 bakkers en 4 slagers. In 1969 werd op de veiling voormalig fietsfabriek Veeno verkocht aan Fred van der Werf. Dat was voor ons het sein om onze biezen te pakken. Zie het niet als een vlucht, maar we waren gezond en voor ons was het een nieuw begin. Ik werd Rayonchef bij de Hema in Stadskanaal. We gingen daar ook wonen.
In 1976 had ik een vertegenwoordiger van UBO verzekeringen op de stoep staan. Hij was in het verleden al eens mijn contactpersoon geweest en ik had toen al wel eens bij hem aangegeven dat ik graag een zelfstandig beroep uitoefende. Via wat omzwervingen was hij bij mij terechtgekomen want ze zochten bij UBO nog iemand voor de verzekeringen. Het toeval wilde dat ik toen ook net met een studie verzekeringen bezig was, mijn vrouw bekwaamde zich gelijktijdig in de administratie en belastingzaken.
In die tijd hadden we al wel eens zoiets van, misschien moeten we wel weer terug naar Bedum. Tijdens een voetbalfeestje bij CVVB kwam ik in contact met toenmalig notaris Bouwman die aan mij vroeg of we wel weer terug zouden willen naar Bedum. Ik legde hem uit dat we dat in overweging genomen hadden en op het punt stonden om hier binnenkort een beslissing over te nemen. Dat kwam goed uit, zo vertelde hij, want in Bedum zochten ze nog een makelaar. Het beviel hem maar niets natuurlijk dat iedereen naar een makelaar en notaris in Groningen ging.
Hij wilde mij wel van klanten, tips en spullen voorzien en dat was net het duwtje dat we nodig hadden om terug te keren. We gingen aan de Roterij wonen en samen met mijn vrouw, richtten we een eigen onderneming op met verzekeringen, hypotheken en makelaardij als uitgangspunten. Sinds die tijd zijn we niet meer weg te denken uit Bedum.
Wat is uw burgerlijke staat?
In februari 2016 ben ik 55 jaar getrouwd met Ge van der Wal. We hebben 3 kinderen gekregen: Anja in 1963, Henriëtte in 1966 en Wilhelm in 1969. Inmiddels zijn we in het rijke bezit van 7 kleinkinderen.
Wat is uw voormalig beroep?
Veel hierover heb ik je al in de eerste vraag verteld. In het kort kun je wel stellen dat ik vanuit de kruideniersbranche min of meer bij toeval in de verzekeringen, hypotheken en makelaardij ben terechtgekomen. In de loop der jaren heb ik vele cursussen en opleidingen gevolgd om de benodigde papieren te halen. Dat was niet altijd eenvoudig want het moest allemaal naast het werk en het gezinsleven worden ingepland. Gelukkig had en heb ik alles met heel veel plezier gedaan, anders was het ook niet gelukt.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Naast mijn eigen onderneming, ging ik ook nog gewoon door bij UBO verzekeringen. Ik was dus én in loondienst én had een eigen zaak. In 1992 kreeg ik het aanbod van UBO om met pensioen te gaan, dit leek mij wel een goede keuze. Ik dacht dat ik het wat rustiger zou krijgen maar het tegendeel was het geval. We verkochten meer woningen, hypotheken en verzekeringen in Bedum. Wilhelm, die aanvankelijk vertegenwoordiger bij Heineken was, gaf aan dat hij de zaak op termijn wel over wilde nemen.
Toen ik 65 werd, heeft hij dat ook inderdaad gedaan na eerst nog enige jaren binnen de zaak ingewerkt te zijn. In 1994 hebben we dit pand, gelegen aan ‘De Gele Klap’, waar voorheen café Bonting gevestigd was, overgenomen. Dit zorgde natuurlijk voor veel meer uitstraling dan een vestiging aan huis. Wilhelm nam de verzekeringen en hypotheken over en we hebben in 2005 een makelaar aangetrokken. Hij vroeg mij toen bij de overname of hij af en toe zijn ei ook nog bij mij kwijt zou kunnen, wanneer hij met iets zat. Ik heb toen aangegeven dat, zolang ik gezond zou blijven, ik beschikbaar was voor advies en hand- en spandiensten.
En dat doe ik nog steeds. Werken is zo mooi, werken is ook grotendeels hobby. Wel heb ik toen direct aangegeven dat het werken met computers niets voor mij was. Die ontwikkelingen gaan zo snel, daar wilde ik mij niet mee bezighouden. Ik had trouwens tot 2003 met nog een relatie een onderneming in de verzekeringen en de makelaardij in Scheemda. In dezelfde straat als waar ik in het verleden ook een eigen kruidenierszaak had. In 2003 heb ik mijn aandelen van de hand gedaan.
Gelukkig heb ik naast het werk ook nog wel andere hobby’s, vooral in het sportieve gebeuren. Zo heb ik van mijn 17e tot mijn 20e gevoetbald bij CVW Winschoten. Tegenwoordig heet deze voetbalclub WVV. Het was in de tijd dat er nog met 5 spitsen gespeeld werd. Ik gaf mijn voorzetten op de spitsen Nomden en Laurens, zij speelden bij het Nederlands zaterdagelftal. Daarna heb ik met 3 jongens van elders nog een tijdje bij Meeden gevoetbald.
Toen ik naar Bedum verhuisd ben, heb ik de voetbalschoenen aan de wilgen gehangen. Ik vond het te link om met een eigen zaak met veel verantwoordelijkheid zelf nog te voetballen. Wel ben ik toen de jeugd gaan trainen. Toen we naar Stadskanaal verhuisden, heb ik dat daar voortgezet bij SJS. Weer terug in Bedum stond de verhuiswagen nog voor de deur toen oud voorzitter Stoffer Kersaan bij mij op de stoep stond. “Dat komt goed uit dat je weer terug bent, want we zoeken nog een leider bij de A1!” Later ben ik ook leider bij het 1e en het 2e geweest.
Eigenlijk heb ik vele functies bij de voetbalclub mogen vervullen. Bazaars organiseren, jeugdvoorzitter, (ik ben zelfs nog een tijdje voorzitter van CVVB geweest maar na mijn verhuizing kwam hier een eind aan) en manager commerciële zaken. Na een paar jaar niets gedaan te hebben, ben ik lid van de commerciële commissie geworden. Dit gebeurde na de fusie tussen CVVB en Bedum. Vorig jaar ben ik benoemd tot lid van verdienste van SV Bedum. Een hele schrik maar ook een gegeven dat mij goed gedaan heeft!
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Naast mijn trouwdag, zijn dat de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Het is elke keer weer een hele opluchting wanneer een (klein)kind gezond geboren wordt. Waar ik ook met heel veel plezier op terugkijk zijn de reizen die ik met enige ex-voetballers en leden van de postduifvereniging naar Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië heb mogen maken. In 2000 en 20003 zijn we 2 x 6 weken op reis geweest naar deze prachtige landen.
En de dieptepunten?
Eigenlijk is elke dag een hoogtepunt omdat we als gezin niet veel tegenslagen hebben gekend. Ik ben dankbaar voor elke gezonde dag. Twee keer per week ga ik met mijn kameraad Luit Timmer naar de sportschool hier in Bedum en we kunnen alle oefeningen doen die we willen doen. We worden hierin niet belemmerd door onze gezondheid.
Wel is het wat sneu geweest dat we Bedum moesten verlaten en een bloeiende kruidenierszaak achter lieten. Maar we hebben eigenlijk het dubbele er voor teruggekregen toen we weer terugkwamen. Wat dat betreft heb ik de lat zowel op sportief gebied in het verenigingsleven als zakelijk altijd hoog gelegd. Waarbij het nog prettiger samenwerken is met die diehards die de lat nog hoger leggen…
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik ga altijd met mijn vrouw mee naar de uitwedstrijden van SV Bedum. We zijn met een clubje van 8 a 9 vaste supporters. Mijn echtgenote kan het erg waarderen dat ze als enige vrouw in dit select groepje geaccepteerd wordt. Bij verre uitwedstrijden gaan we altijd eerst een hapje eten. We worden ook wel eens de 5e colonne van de voetbalclub genoemd.
Bij thuiswedstrijden zijn we ook altijd te vinden. Om kwart voor 5 pak ik doorgaans de microfoon om het Rad van Fortuin te draaien. Er zijn meestal een kleine 20 prijzen te vergeven. Het is altijd een gezellige en drukke boel in de Bedumer voetbalkantine.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Eigenlijk heb ik geen speciale wensen meer. Ik hoop dat we nog een tijdje lekker gezond mogen blijven met elkaar. Volgende week ben ik jarig en dan word ik 80. Maar dan krijgt mijn vrouw ook een andere pacemaker. Ik hoop dat deze zijn werk goed gaat doen. Onze gezondheid, op zaterdagen lekker naar het voetbalveld gaan en het feit dat iedereen van ons gezin het goed met elkaar kan vinden, ervaar ik als heel belangrijke aspecten in mijn huidige leven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het echt niet weten. Het plezier in mijn werk hebben, is voor mij altijd heel belangrijk geweest. Af en toe heb je natuurlijk wel eens een teleurstelling op zakelijk gebied maar dat hoort erbij. Door veel cursussen en opleidingen te volgen heb ik mij verder weten te ontwikkelen. Wij zijn als gezin heel dankbaar en tevreden hoe het allemaal gelopen is.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik vind het moeilijk om mijn leven een cijfer te geven. Het moet wel een hoog cijfer zijn, ik denk dat ik voor een 9 ga.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik denk dat ik het zo verwoord heb zoals het is. Hoe ben je eigenlijk bij mij gekomen? Mijn naam is wel eens ter sprake gekomen binnen het voetbalgebeuren? Dat kan inderdaad wel kloppen ja, haha. Ik moet nu snel naar het gemeentehuis om vervolgens te sporten. Ik zie de uitwerking wel tegemoet!