In alle eenzaamheid in de uitgestrektheid kijk ik nog een keer achterom. Door de wolken en de intredende duisternis licht een stukje hemel boven de molen op. Als teken van hoop en vertrouwen dat de toekomst van dit prachtig stukje Hoogeland toch niet zo somber is. Iets om ons aan vast te klampen.