Het kost mij enige moeite om deze titel op papier te zetten. Niet alleen omdat er op dit moment niemand voor mij zit. Misschien wel voor u wanneer u dit leest maar voor hetzelfde geld is hij of zij helemaal niet tevreden. Dus eigenlijk slaat deze titel nergens op maar voor het verhaal doe ik net alsof ik voor u zit, tevreden ook nog wel…
De tweede reden dat het mij zoveel moeite kost om dit te schrijven is omdat het leven zo verrekte vluchtig is. En dus kan het maar zo zijn dat ik dit verhaal nu heel gelukkig en tevreden typ maar dat het op het moment van publiceren al weer heel andere koek is. Geloof me, dit is mij vaker overkomen. Maar op het moment van schrijven, heeft u dus te maken met een tevreden mens…
Want vooraf beschouwde ik dit jaar als het jaar van de waarheid. Zou het mij lukken om mij op het pad der zelfstandigen te kunnen handhaven of zou er zand in de schrijfmotor komen? Dit jaar moet ik immers geheel op eigen benen staan. Twee jaar geleden ondersteunde het UWV mij nog in de startersperiode en ontving ik het grootste gedeelte van het jaar een uitkering. Vorig jaar wist ik 25% van mijn totale omzet weg te slepen uit een klus in Veendam. Dit jaar zou de gehele omzet uit mijn eigen schrijfonderneming moeten komen…
Begin november kan ik vaststellen dat ik dit jaar waarschijnlijk licht ga plussen t.o.v. vorig jaar, omzettechnisch gezien. En daar ben ik zeer content mee natuurlijk. Niet dat de gebraden kippen mij automatisch in de mond vliegen hoor, het is wat dat betreft best wel schnabbelen geblazen. Maar dat geeft helemaal niets! Het is heerlijk om dagelijks bezig te zijn met de dingen die je leuk vindt, dat maakt mij sowieso al een rijk man. En misschien haakt er morgen wel een belangrijk adverteerder of opdrachtgever af, dan ziet het plaatje er al weer heel anders uit. Maar vooralsnog heeft het er alle schijn van dat ik ook volgend jaar weer voor de ‘grote jongens’ mag schrijven en dat geeft rust…
De Club van 50 is een mooie aanvulling gebleken op het adverteerdergebied. Niet alleen bedrijven maar ook mensen op persoonlijke titel verheugden mij met een financiële bijdrage. Dat dit mij in bepaalde kringen de minder eervolle titel ‘Bulgaar’ opleverde neem ik dan maar voor lief. Soms moet je even door het stof om tot resultaten te komen. Professioneel gezien schaar ik deze activiteiten gewoon onder de noemer acquisitie… Vorige week kon een mooi feestje gevierd worden toen DJ Eling als 50e lid toetrad tot deze bijzondere club…
Ook op het gebied van socialmedia heb ik dit jaar mooie stappen mogen maken. Inmiddels ben ik (mede)beheerder van 4 bedrijven wat hun Facebookpagina betreft. Mooi dat mensen mij hierin vertrouwen en dit voor hun vaak als ‘rompslomp’ geziene bezigheden aan mij uitbesteden terwijl ik het juist heel leuk vind om te doen. Het is elke keer weer een uitdaging om het bereik van berichten te verhogen en om meer likes voor de bedrijven te creëren.
Maar misschien zit de grootste voldoening nog wel niet eens in het financiële maar nog meer in het bereik van de website. Vorig jaar was ik al blij met een toename van het aantal bezoekers van 68.000 naar 102.000. Dit jaar heeft het er alle schijn van dat tussen de 140.000 en 150.000 bezoekers een kijkje nemen op de website. En dat is wederom een hele mooie stijging waarvoor ik de kijkers, adverteerders en (ook zeer nadrukkelijk!) de gastcolumnisten bijzonder dankbaar ben. De rubriek gastcolumns levert mooie, humoristische maar soms ook hele persoonlijke en gevoelige bijdrages op. Mooi dat mensen dat via www.bert-koster.nl met de mensheid willen delen. Voor velen een hele grote stap…
En door de gastcolumnisten, pensionado- en Babbelen met Bert-gasten uit alle uithoeken van het Hogelandgebied er bij te betrekken merk ik dat de website ook buiten de directe omgeving van Middelstum en haar Ommelanden begint te leven. En dat vergroot natuurlijk het bereik waardoor het ook voor adverteerders aantrekkelijker wordt om te adverteren. Op het momenten van schrijven zijn 28 adverteerders aan de site verbonden, waarvan 19 al langer dan een jaar. Geweldig deze trouwe aanhang!
En dus zie ik het jaar 2016 toch wel met vertrouwen tegemoet. Ook ik krijg signalen dat mensen en bedrijven op economisch gebied weer wat optimistischer worden en dat we langzaam maar zeker uit een diep dal opkrabbelen. Opkrabbelen naar een gebied waar de zon schijnt zonder ons in woestijngebied te begeven. Lekker werken inderdaad!