Wat is een uur, een dag, een week, een maand, een jaar? Kijk naar jezelf, je omgeving, je kinderen en je ziet het. Tijd dendert in één grote sneltreinvaart aan je voorbij. Af en toe kun je jezelf even onttrekken aan de drukte. Een korte – of een wat langere – vakantie, een avondje stappen, een concert, een voetbalwedstrijd, zelf sporten, sportende kinderen. Maar steeds meer worden ook dit soort uitstapjes zodanig van aard dat ze moeten passen in de strakke planning wat ons leven inmiddels is.
Zomaar een dag uit de agenda van een gezin met twee puberende dochters leert dat het gehele gezin haar eigen ‘verplichtingen’ heeft. Naar de ortho, hockeytraining, dansles, verjaardag bezoeken, werken, leren, boodschappen doen, werkstuk maken, en daar tussen door ‘moeten’ we de zogenaamde ‘uitjes’ plannen. Op dat moment verlang ik wel eens terug naar camping de Berenkuil in Grolloo.
De puberende dochters van nu, waren pas 4 en 5, onbevangen en zonder de nodige verplichtingen. Op een zondag nodigde Jo haar vriendin Patricia ons uit voor een borrel op de camping De Berenkuil. Met haar toenmalige echtgenoot hadden ze een voorseizoen plek op de Drentse zandgronden gereserveerd. Midden tussen de hoge bomen sloeg de vonk over.
Van huis uit was ik gewend om met pa en ma te kamperen. Drenthe en Overijssel waren prima te doen voor het gezin. Onder meer Dalfsen en Borger werden gedurende vele jaren in het weekend onze vaste uitvalsbasis met de Tabbert. Kamperen zat in ons bloed. Ik heb er zelfs 30 jaar na data nog een vriendschap met Robert Schuite uit Zwartsluis aan overgehouden ! Gedurende de week keek ik uit naar het weekend waarbij ik me in het ‘warme kampeerbad’ wentelde.
Het kampeerleven bestond in die tijd uit o.a. het aanleggen van een eigen voetbalveld voor ons campingelftal. De uitwedstrijden bij naburige campings bezochten we met de trekker en huifkar. Verder de dropping en bostochten die we in de avond- en nachtelijke uurtjes maakten waarbij ik m ’n eerste echte verkering (ook n ‘Jo!) kreeg, tafeltenniskampioenschappen en de traditionele bingo’s … Niet alleen ik vond het mooi, maar ook pa en ma waren blij dat hun zoon bij de tent weg was…
Nadat ik Jo met mijn verhalen had weten te overtuigen dat dit voor onze kids ook prachtige ervaringen zou moeten opleveren, hebben we onze eerste sleurhut gekocht. Op marktplaats vonden we een Euroland die we voor 1500 euro in Franeker hebben opgehaald. Binnenin was het met amper 3 ½ meter wat behelpen, maar wat een lol hebben we d’r mee gehad. Toen we in 2007 overstapten naar een Hobby werd de lol overigens nog groter nadat we 2.000 euro voor het gedateerd verblijf op wielen terugkregen…
Maar terug na de bewuste zondagmiddag….
We dronken een bak koffie en sloegen de tweede over omdat de rest van t veldje bij Patricia aanschoof voor de borrel, om daarna de BBQ aan te steken. De kids hebben we na de traditionele berenpret voorstelling van 19:00 uur pas weer teruggezien.. Wat een feest!.. We waren overstag. Nadat we zondagavond rozig thuiskwamen en de gebeurtenissen de revue hadden laten passeren wisten we het zeker.. Wil en Jo moesten met hun kroost naar de Berenkuil. De volgende dag hebben we direct Trienke van de receptie gebeld of er nog plek was om vervolgens dinsdagavond de – inmiddels aangeschafte – Hobby in de stromende regen naar Grolloo te brengen.
Van vrijdagmiddag tot zondagavond laat werd vanaf begin april tot eind juni de camping ons verblijf, en er moest heel wat gebeuren wilden we een weekend overslaan. Het veldje – Middenstreek – waar Patricia stond, werd ons ‘ thuisveld’. Binnen een mum van tijd werden ‘buren’ geweldige kameraden waarmee verhalen werden gedeeld, gezamenlijk werd ontbeten, reparaties aan tentdoek en caravan werden uitgevoerd en fietsen werden hersteld. Maar met onze campingmaatjes werd vooral veel gelachen.
De kinderen leerden er fietsen, contacten leggen, zwemmen, hutten bouwen en zelfstandig te zijn. En wij? Wat een rust. … Wanneer we de auto op vrijdagmiddag het zandpad onder de welkomstboog de parkeerplaats opstuurden van de autovrije camping, dan was ’t klaar. Uitpakken, installeren, eten maken en genieten.
Ook kameraden als Sander, Wietse, Martijn en Rian, Jan, Appo, Gerben en Marloes, Hans en Hadewych, Alfred en Wilma wisten de route naar de camping te vinden voor een borrel en/of ‘ n nachtje logeren. Zo maakten ook zij een deel van ons ‘ campinglife’ mee.
Wanneer ik deze column voor Bert aan het schrijven ben, denk ik enigszins met weemoed terug aan de periode. Wanneer je zondagavond terug kwam en anderen gedurende de week al op zagen tegen de drukke planning realiseerden we ons dat de Berenkuil zo slecht nog niet was. Er schieten tal van beelden door m’n hoofd, Pim (van Koen en Hilma) die in de voortent logeerde met z n floep-floep tent. Mijn verjaardag die gevierd werd met een stuk of 6 skottelbraai’s naast elkaar voor een nachtelijke BBQ (met Martijn en Rian) waarbij alle tenten werden bezocht of er nog brood voorradig was voor de gebakken eieren.
Sander die ‘de stembanden’ van Patricia haar dochter wel even wilde uitschakelen na diens krijsende tocht richting bedtijd, neut’n schaiten in het dorp met Pasen, met z’n allen op de fiets naar het klimpark, Frans die de klinkers en medeklinkers door elkaar gooide na dat ene biertje wat net teveel was en niet te vergeten de activiteit spijkerslaan waarbij het geluid van de hamer op de spijker van eenarmige Gerrit de hele camping over galmde terwijl het schemer de camping wist te bedekken. De camping – in het dorp van wijlen blueszanger Harry Muskee -met haar eigen arena waarin de dagelijkse berenpret om 19:00 voor een uitverkocht huis zorgde.
Uiteindelijk hebben we het zes jaar volgehouden. De caravan is afgelopen jaar verkocht. Die stond meer in de stalling dan op het veld. De kinderen zijn nu 14 en 13 en hebben teveel om handen om het leuk te vinden een heel weekend weg te zijn. Op vrijdag tot laat naar school, op zaterdag wacht o.m. hockey, op zondag zijn we bij de FC, en moet er niet vergeten worden het huiswerk voor de komende week d’r in te stampen…
.. Al schrijvend realiseer ik me dat ik veel te laat aan deze column ben begonnen, en dat dit ook een reden heeft. De week slurpt ons op door de eerder benoemde agenda. We moeten dit en dat en vinden het ook nog eens belangrijk dat we het op allerlei social media gaan delen. Ik doe er zelf ook aan mee.. Maar soms denk ik wel eens, was t maar vrijdagmiddag en konden we maar naar De Berenkuil. Even weer wegdromen in m ’n kampeerstoel…
(De 46-jarige uit Bedum afkomstige Wilhelm Dijk, oud-voetballer CVVB1, is directeur/eigenaar van makelaardij Dijk Vastgoed en Dijk & Belga Hypotheken/Verzekeringen, beide gevestigd in Bedum. Daarnaast is hij vader van 2 sportieve, hockeyende dochters, waarvan hij samen met Jack Suiveer coach is.)