Het is een prachtige nazomeravond wanneer ik met Zora door het Middelstumer bos kuier. Zij loopt een paar meter voor mij uit. Dat is op zich vrij uniek want meestal sjokt ze op haar oude dag enige meters achter mij aan. Zora oogt ontspannen. Met de neus in de lucht worden heerlijke geuren opgesnoven. Haar staart kwispelt als nooit tevoren…
Een geluksmomentje overspoelt mij. Wat is het hier toch mooi. In de verte doemt Huizinge op, omgeven door een bomenpracht. De graanrepubliek wint het op dit moment van de zompige kleiaanzicht. Bij de vijver is het een weelderige bloemenpracht met prachtige kleuren. Op het bruggetje kun je de kerktorens van Stedum, Westeremden en Loppersum onderscheiden. In de Eemshaven wekken windmolens al draaiend de nodige energie op. Prachtige vergezichten dus.
Ik denk nog even terug aan het weekend. Mooi weer, gezellige avonden bij het kampvuur tot in de kleine uurtjes. Een mooie wedstrijd van Middelstum 1 die het trouwe, blauwwitte legioen optimistisch uit doen zien naar een nieuw voetbalseizoen. Een geslaagde Club van 50 ‘vergadering’ met lekker eten, leuke spelletjes en aangenaam gezelschap. Mooi man.
Morgen begint weer een nieuwe werkweek. Ik kijk er reikhalzend naar uit. Niets geen verhoogde hartslag wanneer ik aan het wekkertje denk die ongetwijfeld mooie dromen doet opgaan in rook. Elke nieuwe adverteerder of Club van 25/50 lid voelt als een verademing en een kleine overwinning op mijzelf. Daarentegen is het altijd weer even slikken wanneer iemand afhaakt. Dat voelt inderdaad als een kleine nederlaag.
Thuis gaat het goed. Wat zou het mooi zijn wanneer we deze ‘state of mind’ nog even kunnen vasthouden. Gezondheidstechnisch is er geen reden tot klagen. Het lichaam inclusief de geest houden zich goed, zo op het eerste oog natuurlijk. Gemakshalve gaan we er maar vanuit dat er zich intern geen tikkende tijdbom ontwikkelt. Het welvaartsbuikje ontwikkelt zich helaas ook. Maar het is zoals de uitbater van ‘De Kleine Munt’ het zo treffend verwoordde: “ik weet waar het vandaan komt, maar ik heb niet de zelfdiscipline om het een halt toe te roepen”. Al die lekkere tussendoortjes ook…
Ik plof nog even neer op het bankje bij de vijver. Straks mogen we weer klaverjassen. We doen steeds langer over minder spelletjes. Even weer bijpraten over de beslommeringen die ons bezighouden. Zora ontsnapt via de achterdeur om vervolgens onder buurmans raam te wachten op haar baasje die nog lang niet komt. Wanneer de ontsnapping wordt opgemerkt is het gedaan met haar vrijheid. De trouwe Club van 50 leden Lara en Messi daarentegen krijgen een plakje worst.
Maar zover is het nog niet want ik zit op het bankje. Met een relatief drukke week voor de boeg met diverse afspraken. De nodige dynamiek met aan het eind van de week een bruiloft en een afscheidsfeestje. Een whattsapp berichtje herinnert mij aan een 60-jarig jubileum die er aan zit te komen. Zestig jaar getrouwd, vijfenzestig jaar lief en leed gedeeld. Wat een mijlpaal inderdaad.
Nog even genieten van een prachtig uitzicht. Een krachtige windvlaag laat het hoge riet golven. Of is het toch beven? Hangt er onheil in de lucht? Het zou maar zo kunnen. Dit gelukszalige gevoel kan niet eeuwig duren helaas. Maar toch. Dit bijzonder zondagavondmomentje pakken ze niet meer af. Wanneer zich nu ook nog een ree zou aandienen vanuit het bos dan zou de gelukzaligheid compleet geweest zijn. Maar dit gebeurt niet. Waarschijnlijk afgeschrikt door een snuffelende Zora die niet de rust vindt om zich naast mij neer te vleien. Dat ze geen vlieg kwaad doet is niet bij iedereen bekend natuurlijk…
Klein geluk, zo dichtbij. Even gevangen ver van de dagelijkse hectiek. Er dienen zich geen uitgelaten en volgeladen migrantenbootjes aan wanneer ik over het water kijk. Wiens euforie over het bereiken van het beloofde land binnenkort om zal slaan tot talloze wachturen in mensonterende omstandigheden in landen die eigenlijk niet op ze zitten te wachten.
Bevoorrecht, dat ben ik! ‘Kom Zora!’ Ze kijkt me teleurgesteld aan alsof ik een sacraal moment van gelukzaligheid doorbreek. Misschien doe ik dat ook wel. Even later kwispelt ze weer tevreden achter mij aan. De kaarten zijn mij vanavond vast goed gezind, een mooie 2-1 overwinning ligt nu nog in het verschiet. Koesteren Koster deze momentjes van klein geluk…