Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam is Johan Herman Jan Stuut, roepnaam Herman. Geboren op 13 juni 1947 in Groningen. Omdat mijn ouders op de binnenvaart werkten, ben ik grotendeels opgevoed door mijn oma in Noordbroek. Mijn opa is al jong gestorven. In 1957 ben ik met mijn moeder naar Eenum verhuisd, toen nog gemeente ’t Zandt. We woonden in een oud huisje zonder stromend water en met bovengrondse elektriciteit. Het was in de tijd dat de radio nog maar 3 zenders had.
Na de lagere school volgde de ambachtsschool. Toen ik een jaar of 17/18 was, ben ik gaan varen. Ik kwam op een sleepschip terecht bij Van Ommeren Rotterdam. Ik werkte in de binnenvaart, hoofdzakelijk varend op de Rijn. Drie weken op en dan een week vrij. Tussendoor heb ik ook nog even bij de firma Lommerts gewerkt.
Nadat ik mijn vrouw leerde kennen, hebben we begin 1978 dit huis in Garrelsweer gekocht. Ik weet het nog precies, dit nieuwbouwhuis is op 21 maart 1978 om 14.15 uur in ons bezit gekomen. Het dorpsleven bevalt ons prima. Helaas hebben we inmiddels afscheid moeten nemen van de dorpswinkel en de lagere school maar dat overkomt meer dorpen om ons heen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Toen ik in 1976 mijn huidige vrouw leerde kennen, heb ik de binnenvaart vaarwel gezegd. Corrie van Huis heet ze, ze komt oorspronkelijk uit Middelstum en is in een klein huisje vlak naast Vita Nova geboren. Ik heb haar in Appingedam tijdens het werk leren kennen, ‘toen was het mis!’
Na in 1977 getrouwd te zijn, hebben we in de loop der jaren 3 kinderen gekregen, 2 dochters en een zoon. De oudste dochter, geboren in 1982, woont in Valkenswaard en heeft 2 kinderen. Onze 2e dochter is in 1987 geboren en woont nu in Winsum en heeft ook 2 kinderen. Onze zoont stamt uit 1987 en woont in Bovensmilde. Inmiddels hebben we 4 kleinkinderen dus, 3 meisjes en een jongen. Twee van onze kleinkinderen liggen nu boven te knorren…
Wat is uw voormalig beroep?
In 1976 heb ik de binnenvaart na ongeveer 10 jaar vaarwel gezegd, een bewuste keuze. Want een zeeman is niet alleen alleen, zijn vrouw ook. In december 1976 kwam ik bij de GADO terecht. Dat had toen nog zoiets als: ‘kostje gekocht, hier kan ik mooi tot mijn 60e blijven werken.’ Ik heb 9 jaar als chauffeur langs diverse routes in onze mooie provincie mogen rijden.
In 1986 ben ik ambulante stationdienstmedewerker geworden. Dat houdt in dat je bij ziekte of verlof de dienst van een collega overneemt. Zo zat ik direct tijdens mijn eerste 9 weken in Winschoten en omgeving. De diensten startten of om 06.00 uur of om 13.00 uur. In 1989 ben ik op verzoek planner in Veendam geworden. Een mooie tijd, de automatisering stak net zijn kop op. Veendam diende als een soort van pilot. Dat paste mij helemaal want ik had zelf in 1988 mijn eerste computer aangeschaft: een Vendex TX. Ik voelde mij in die tijd net een DJ want ik moest constant schijfjes (floppy’s) verwisselen.
Ik werd in die tijd ook benaderd om chef dienstverlening te worden maar dit vond ik te hoog gegrepen. In 1990 werd ik rayonassistent in Appingedam. Ik kreeg een eigen vervoersgebied bestaande uit 5 gemeenten waar ik o.a. de wegomleidingen bij stremmingen regelde. Ook was ik in die tijd controleur. Ik stapte dan bij bussen in om te controleren of de passagiers allemaal wel een kaartje hadden gekocht.
In 1998 volgde een grote reorganisatie. Dit hield in dat ik er uit zou moeten. Ik zou zo naar de politie kunnen gaan want daarvoor had ik ondertussen alle vereiste papieren gehaald. Maar ik heb tegen mijn ontslag bezwaar ingediend. Met mijn raadsman toog ik naar Utrecht waar ik mij 14 hoog in een groot gebouw vlak bij Hoog Catharijne succesvol heb verdedigd. Vlak voor kerst kreeg ik te horen dat ik de zaak gewonnen had. Ze zouden in het nieuwe jaar wel weer contact met mij opnemen over hoe nu verder. Zo ging ik blij en vrolijk de kerstdagen in.
Ik mocht de opleiding volgen om kaartsystemen te introduceren in interliners en heb hier later ook de programmatuur voor gemaakt. Ik werd weer rayonassistent en ging bij wegbeheerders langs om de stremmingen te regelen. Ik heb hiervoor in alle vrijheid, maar wel met veel verantwoordelijkheid, en tot grote tevredenheid van de baas een systeem opgezet dat in bijna de gehele provincie werd ingevoerd. Het systeem, een groot macro-excelbestand, werkt nu nog steeds.
GADO was inmiddels Arriva geworden en voor Arriva ging ik 3 dagen door heel Nederland heen om het stremmingsysteem ook in andere gebieden op te zetten. In de loop der jaren kreeg ik Drenthe als werkgebied erbij om de stremmingen te regelen. En zo was ik binnen een groot gebied actief in dit werk. Van Zoutkamp tot Dedemsvaart, Meppel en Klazienaveen aan toe met Surhuisterveen als Friese scheidingslijn.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Eind 2009 kon ik Arriva met een goede regeling verlaten, vlak voordat Arriva overging in Qbuzz. Daar ik nog 42 vrije weken had staan hield het voor mij begin maart al op. Ik ben gelukkig nooit in een zwart gat terechtgekomen. Man, ik heb eigenlijk tijd te kort.
Mijn hobby’s zijn karpervissen, met computers bezig zijn en fotografie. Maar mijn grootste hobby is toch wel het politiewerk. Ik ben in augustus 1980 op aandrang van mijn buurman bij de vrijwillige politie gegaan. In augustus zit ik hier dus al weer 35 jaar bij. Dit werk mag ik tot mijn 70e doen, ik mag dus nog 2 jaar. Ik heb 3 x de kans gehad om door te stromen naar het echte politiewerk maar ik vond dat het een hobby moest blijven.
Ik ben als hoofdagent overal inzetbaar. Aanvankelijk werkte ik alleen in de weekenden maar tegenwoordig werk ik 2 dagen door de week. Ik vind het hartstikke leuk werk, je bent lekker onder de mensen. De laatste jaren ben ik veel bezig geweest met de verhuizing van mijn kinderen. Sinds 2011 loop ik de Nijmeegse vierdaagse, dit jaar dus voor de 5e keer. Om goed geoefend aan de start te verschijnen loop ik jaarlijks 1.000 tot 1.200 kilometer. Volgend jaar hoop ik de 100e editie te lopen, daarna wordt het tijd voor iets anders.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dit is toch wel de tijd geweest dat onze kinderen groot geworden zijn. Vooral mijn vrouw heeft hier veel tijd in gestoken maar we hebben er ook veel voldoening voor teruggekregen. Bij alle kinderen bespeuren we een duidelijke eigen wil en een groot discipline. Alle 3 de kinderen zijn topzwemmers. De oudste heeft zelfs de Guinnes Book of Records gehaald toen ze als 4-jarige haar A én B-diploma wist te halen. De middelste behoorde ook tot de top terwijl onze zoon op Europees niveau gezwommen heeft tijdens het EK voor politiemedewerkers.
En de dieptepunten?
Het verlies van mijn beide ouders. Mijn moeder is in september 1978 overleden, veel te jong. Mijn vader stierf in 2009 op 92-jarige leeftijd. Daar kan ik natuurlijk veel meer vrede mee hebben.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Als controleur maak je natuurlijk het nodige mee. Het is soms ook net een spel dat je met de mensen speelt. Zo stapte ik eens in Garrelsweer in om vervolgens iemand in Ten Post uit te zien stappen. Toen ik vervolgens in Garmerwolde weer instapte stapte hij er snel bij de Noorderhogebrug weer uit om vervolgens bij een volgende halte weer in te stappen. Toen vond ik het wel welletjes en heb ik hem gewoon laten betalen. Maar het kon ook maar zo gebeuren dat ik halverwege aan de passagiers vroeg of ze allemaal een geldig kaartje hadden. Bij instemmend gemompel wenste ik hen dan nog een prettige dag toe om vervolgens uit te stappen.
Niet iedereen kon altijd de humor van dingen inzien. Zo vroeg een passagier mij op het station of de trein er zo aan zou komen. Toen ik opmerkte dat dit het geval zou zijn daar de rails er immers al lag, heeft ze een klacht tegen mij ingediend. Het zelfde overkwam een collega die met een stuur aan het spelen was door deze ‘verontwaardigd’ op en neer te bewegen. Daartoe moest hij wel een speciale knop intrappen maar één van zijn passagiers stapte zo weer uit om vervolgens een klacht in te dienen.
Maar het kon ook wel wat gemoedelijker hoor. In de Steenstilstraat in Groningen was het vaak zo druk dat passagiers aan mij vroegen of ze snel even snoep mochten kopen. Ik reed dan stapsgewijs door om ze vervolgens een stukje verderop weer binnen te laten.
Tijdens mijn trouwen waren er chauffeurs die mij van te voren hadden gemeld dat ze mij wel even zouden leren drinken. Ik heb toen de obers opdracht gegeven dat ze mijn collega’s in de hoek van de zaal niet droog mochten laten staan en daar hebben ze zich aan gehouden. Met als gevolg dat de eerste collega om 22.00 uur al laveloos naar huis ging. Toen ik dinsdag weer op het werk verscheen, moest ik mij bij mijn chef melden. Hij was niet blij met het feit dat er zaterdag 5 chauffeurs te laat op het werk waren verschenen of zich afgemeld hadden…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou nog wel verre reizen willen maken, we hebben het al eens over een reis naar Amerika gehad. Of nog eens in een helikopter vliegen, iets wat ik al 2 keer gedaan heb. Maar één ding scheelt, ik ben nog lang geen 100.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Het loopt zoals het loopt en het komt zoals het komt. Ik zou zaken niet over willen doen omdat ik spijt van bepaalde beslissingen heb gehad.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Geen mens is volmaakt, ik ben hem of haar in elk geval nog niet tegengekomen. Ik ben tevreden en gelukkig. Zelf ben ik gezond, mijn vrouw en schoonouders ook en dat geldt ook voor mijn kinderen en kleinkinderen, wat wil je dan nog meer? Ik zou niet weten wat ik mijn leven voor een cijfer moet geven, wel een ruime voldoende in elk geval. Maar waarom alles in getallen uitdrukken? Een goede lach tijdens een gezellige avond is ook niet in geld uit te drukken toch?
Wilt u verder nog iets kwijt?
Niet echt. Af en toe zou ik willen dat een dag geen 24 maar 48 uur had. De week is al weer vol gepland en het is zo weer vrijdag. Voor je zit een tevreden mens, we gaan rustig zo verder.
(Foto’s afkomstig van Facebookpagina Herman Stuut).