Harriët, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Harriët Wassink dus, getrouwd met politieagent Herman en samen brengen we 4 kinderen groot. Ik zeg wel eens gekscherend dat ik 2 deeltijd en 2 voltijd kinderen heb. Ik werk 20 uur per week als verpleegkundige bij TSN thuiszorg. Geboren in Kantens, getogen in Middelstum en inmiddels wonen we al weer 14 jaar aan de Kooistraat in Kantens.
Wanneer en hoe ben jij bij Team Sunrise gekomen?
In oktober werd ik via een inboxje op Facebook benaderd door Jacqueline Zuidhof met de vraag of Herman mee zou willen doen met het team. Jacqueline wilde met Team Sunrise de Alp d’Huez beklimmen en hiermee geld inzamelen voor KWF. Herman had al eens eerder voor het goede doel geld bijeengefietst.
Herman wilde wel meedoen maar we wilden deze ervaringen graag delen en zodoende besloot ik om mee te gaan naar Frankrijk. Niet om actief de berg te beklimmen maar ter ondersteuning middels wasjes draaien, koken enz. enz.. Door omstandigheden vielen er op het laatst enige teamleden af. Drie weken voor aanvang van Alp d’Huez heb ik daarom besloten om de reuzenalp wandelend te beklimmen.
Wat waren je motieven om mee te doen?
De belangrijkste reden was het overlijden van mijn broer Fred die vorig jaar aan de gevolgen van deze gevreesde ziekte overleed. Ook via mijn werk kom ik helaas regelmatig in aanmerking met kankerpatiënten. Achteraf kan ik wel stellen dat Team Sunrise voor mij precies op tijd kwam.
Het bracht mij in de gelegenheid om een groot stuk onmacht en verdriet kwijt te raken. Wanneer de kinderen overdag naar school waren, zat ik regelmatig alleen thuis te piekeren. Er kwam weinig meer uit mijn handen, ik denk zelfs dat ik tegen het depressieve aanzat. Via de diverse acties kwam ik weer een beetje op gang, het bracht hernieuwde energie. Ik had weer een doel voor ogen.
En toen veel trainen en organiseren?
Allereerst veel organiseren natuurlijk. Op maandagen zijn Herman en ik beiden vrij en zo waren we al vrij snel aan het brainstormen over welke acties we zouden kunnen gaan doen om maar zoveel mogelijk geld bijeen te verzamelen. Sinterklaas kwam er aan, ik besloot mijzelf aan te bieden om Sinterklaasgedichten te maken.
Met kerst hebben we kerstkaarten en kerstballen verkocht. De kerstballen konden met een persoonlijke boodschap aan de grote kerstboom hier in Kantens opgehangen worden. Met Valentijn vulden we aardappelkistjes met leuke presentjes voor vele ge- en verliefden, we waren betrokken bij benefietconcerten en wandeltochten en hielpen mee in de bediening van Steakhouse ‘De Kleine Munt’.
En ondernemers en bedrijven benaderen natuurlijk. Dat is in het begin ook best wel een stap om te overwinnen want hoeveel moet je vragen? Gelukkig hadden we via Klimaatgroep Holland en Bouwbedrijf De Boer een vliegende start. We hebben veel steun gehad van Fred Reiffers van Bleu Mule die veel drukwerk voor ons verzorgde en advertentieruimte in Buurcontact beschikbaar stelde. Vincent Kamphuis van Revasign plaatste gratis logo’s van sponsoren op onze bus en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Geweldig allemaal.
De Valentijnactie was misschien wel de mooiste actie. Vooral door de reacties van de mensen die het cadeau in ontvangst mochten nemen. Zo smolt een stugge boer bijna toen hij er achter kwam dat het pakket voor hem was: ‘Wat ja mooi!’. Soms gaven mensen bij de kerstballenactie aan dat ze het geld niet konden missen. Deze mensen gaven wij dan een kerstbal. Voor ons ook een manier om saamhorigheid door onze acties te kweken en ook om niet alleen troost te krijgen maar af en toe ook te kunnen bieden.
Je gezin stond helemaal achter je/jullie?
Ja, en dat moet natuurlijk ook. We hebben van te voren goed uitgelegd wat we zouden gaan doen en waarom en dat heeft geholpen. De kinderen hielpen mee met sommige acties en ook in het huishouden. Dan was maar zo de (af)was gedaan wanneer we laat op de avond terugkwamen. En toen we terug kwamen van onze Valentijnactie hadden ze zelf een Valentijnskistje voor ons samengesteld, zo lief! Mirjam (13 jaar) en Jannes (11 jaar) zijn niet met ons mee geweest naar Frankrijk, opa en oma hebben op hen gepast en dat gaf ons de vrijheid om ervoor te gaan.
We hebben de lat hoog gelegd wat betreft het geld dat we in wilden zamelen. We waren dan ook blij toen we de laatste actie gehad hadden. Maar toen kregen we via Pro Forma nog de mogelijkheid om 100 bossen bloemen aan de man te brengen. En dus vlogen we weer naar Stitswerd en Rottum om deze bossen te verkopen. Dat leverde toch maar mooi weer €400,00 extra op. En wat dacht je van de flessenactie bij Plus Tuitman? Mensen konden hun statiegeld doneren aan ons en dit heeft een pracht bedrag opgeleverd van €244,35.
Vertel eens iets over je week in Frankrijk?
Het is een zeer indrukwekkende week geweest vol met bijzondere momenten. Ik heb het gevoel dat Fred de hele week bij mij geweest is. Dan zag ik weer een speciaal brandweerbusje, dan hoorde ik een bijzonder nummer die ook op zijn begrafenis gedraaid is.
De man die vorig jaar de Alp d’Hues beklommen heeft met Team Fred om geld in te zamelen had bij bocht 20 een grote poster van Fred opgehangen. Aanvankelijk erg confronterend maar uiteindelijk o zo mooi. Voor mij de reden om in deze bocht een kaarsje voor Fred te branden. Dichterbij de hemel kun je niet komen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen half jaar?
De hoogtepunten zijn toch wel de acties en de hulp die we hierbij van zoveel mensen gehad hebben. Toen we naar Frankrijk gingen, zaten we nog net niet op ons streefbedrag van €15.000,-. Maar ook toen we in Frankrijk zaten kwam er nog geld binnen. Uiteindelijk hebben alle acties bijna €18.000,- opgebracht, geweldig!
Het dieptepunt kwam net na het benefietconcert dat hier in ’t Schienvat in Kantens plaatsvond. De avond had een prachtig bedrag opgebracht, €1475,- was er maar liefst ingezameld. Na afloop hoorden we echter dat er bij Hermans moeder leukemie geconstateerd was. Door dit nieuws raakten we even in een dip. Maar opgeven is geen optie, dus besloten we ons nog harder in te zetten. Als genezen en voorkomen van kanker dan niet lukt, dan maar strijden voor een beter leven met kanker….
Nog leuke anekdotes?
Voor onze ‘stoetactie’ in Loppersum hadden we achteraf te veel broden besteld. En dus besloten we om de Alp d’Huez-broden huis aan huis te gaan verkopen in Warffum. We verkochten een broodje voor €3,50 aan iemand die net zijn hond uit wilde laten. Deze man kwam hierna nog even bij ons langs toen we net een brood bij de buren verkochten. “Kijk, hier hebben jullie nog €5,- extra, 3,50 voor zo’n broodje is ja geen geld!” De vrouw die €10,- gaf en wachtte op haar wisselgeld besloot prompt van haar wisselgeld af te zien.
En een oude vrouw die slecht ter been was, vond de broden zo lekker dat ze op een avond hijgend bij ons voor de deur stond. Ze wilde alvast 3 broden bij ons bestellen voor een eventuele volgende actie. De aardappelkistjes voor de Valentijnsactie konden we gratis ophalen omdat iemand op het laatst van zijn bestelling had afgezien. Wel moesten we de kistjes tijdens een stormachtige zaterdag ophalen in Sellingen. Tijdens de rit hoorden we weer ‘Waves’ van Mr. Probz, het nummer dat gedraaid werd op Fred zijn begrafenis.
Ach, we hebben zoveel bijzondere dingen mogen beleven het afgelopen half jaar. Wanneer je na het nieuws kijkt zie je soms zoveel ellende. Maar er zijn gelukkig ook nog zoveel mooie dingen in het leven en je ontmoet tijdens de acties zulke leuke mensen. Mensen die van ver komen en toch de kracht hebben om door te gaan. Soms geef je troost maar soms krijg je het ook!
Hoe kijk je terug op het afgelopen half jaar?
Met heel veel voldoening! De acties met Team Sunrise hebben bijzondere vriendschappen opgeleverd. Soms heb ik het ook wel als zwaar en tijdrovend ervaren maar het is absoluut niet voor niets geweest. We zijn veel van huis geweest, hebben veel opzij moeten zetten en dat was af en toe best wel even zwaar.
Maar onze vrije tijd komt nu weer terug. Vorige week was ik geestelijk nog zo moe van alle indrukken, ik viel soms maar zo in slaap op de bank. Maar nu kan ik weer lekker met de honden lopen en hardlopen, winkelen en samen met de kinderen op de bank televisie kijken…
Heb je nog meer uitdagingen?
Ik hoop het goede gevoel dat ik het aflopen half jaar heb gekregen vast te kunnen houden. Via Facebook ben ik door de acties ook weer in contact gekomen met een oude vriendin die ik vroeger op de camping heb leren kennen. Zij heeft in Dongeradeel een 24-uur actie voor KWF georganiseerd onder de noemer ‘Samenloop voor hoop’. Misschien kan ik een dergelijke actie ook wel organiseren in de gemeente Eemsmond of Loppersum.
Nog tijd voor hobby’s?
Nu wel weer dus, haha. Met de honden lopen en hardlopen staan hierbij voorop. Meestal ren ik een rondje van tussen de 5 en 10 kilometer. Vorig jaar hadden we een topdag waarin Herman en ik een prachtige cadans vonden. We renden toen 17 kilometer. Hier deden we wel ruim 2 uur over maar het gaf een heerlijke voldoening.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik zeg altijd: “Als je me echt nodig hebt, maak me dan maar wakker!” Vaak ben ik voor mijn werk ’s nachts al in touw want ik draai altijd nachtdiensten. Dit vind ik veel relaxter werken want je hebt veel meer tijd voor de mensen. Dit is 3 jaar geleden een bewuste keus geweest en het geeft nu veel voldoening. Sommige mensen hebben ’s nacht de tijd om na te denken en gaan dan piekeren. Dit leidt soms tot intensieve gesprekken.
Waar sta je over 10 jaar mbt KWF/Alp d’Huzes?
Ik hoop dat KWF dan boven op de Alp d’Huez een feest geeft omdat kanker uitgebannen is, voorkomen kan worden of altijd te genezen is. Tot die tijd blijf ik mij hiervoor inzetten!
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en hulp die we gekregen hebben. Houd moed want ‘’t Het nog nooit zo donker west of ’t wer altied wel weer licht……’ Ook het motto van Team Sunrise!