Deze zomer is het alweer twintig jaar geleden dat ik met mijn familie vanuit Stadskanaal in Middelstum neerstreek. Het lijkt een eeuwigheid terug in de tijd, maar de mooie momenten staan me nog bij als de dag van gisteren. Het was het begin van een nieuw hoofdstuk in het leven van een tiener die Oost Groningen in de zomer van 1995 inruilde voor het mooie Hogeland.
Als 15-jarig kereltje werd ik medio jaren negentig direct lid van de plaatselijke voetbaltrots, waarmee de eerste contacten in een relatief onbekend dorp al snel waren gelegd. Met concurrentie had ik in mijn jonge voetballoopbaan, die begon bij SJS en later SC Stadskanaal, nog niet echt te maken gehad. Niettemin barstte de strijd om de nummer één positie binnen de A1, die ging tussen mij en Martin Bulthuis, in de voorbereiding op het seizoen 1995/1996 in alle hevigheid los. Naast sportieve uitdaging leerde ik Middelstum kennen als een club met een sterke onderlinge verbondenheid. Het verenigingsgevoel werd elke zaterdagmorgen al vroeg in de ochtend bevestigd door barman Mike, die me bij binnenkomst in de kantine altijd verwelkomde met de woorden ‘Ha vent!’
Nadat ik in de A1 het vertrouwen kreeg van trainer Jan Jaap Zijlstra, mocht ik na verloop van tijd op zaterdagmiddag al snel mee als reservedoelman bij het eerste elftal. Timmy Timmer was destijds eerste keeper in de hoofdmacht die onder leiding stond van trainer Klaas Adolfs. Dat was ook niet zo gek. Timmer was een ervaren doelman en vormde voor mij een leerzaam voorbeeld. Dat gold ook voor mijn toenmalige trainer Jan Jaap Zijlstra die uitstekend voortborduurde op de patronen van mijn vroegere jeugdtrainer Boy Nijgh, die op 21 april 2013 veel te vroeg overleed.
De wielen richting een basisplaats in het eerste elftal leken langzaamaan in beweging te komen, totdat de datum zaterdag 25 maart 1996 aanbrak. De dag waarop ik vlak voor het begin van de middag in Middelstum op het hoofdveld ongelukkig in botsing kwam met verdediger Peter Klugkist. Met een dubbele beenbreuk raakte ik langdurig uitgeschakeld. Het moet er afschuwelijk uit hebben gezien, want uit de eerste reacties die mij bereikten in het UMCG, vernam ik dat toenmalig teamgenoot Kees van der Naald van de schrik een hele fles cola had leeggedronken in de bestuurskamer.
Debuut
Een lange herstelperiode volgde, maar toch keerde ik terug binnen de lijnen met maar één doel. Een plek veroveren in het eerste elftal, waarin onder meer spelers als Jan Jaap Zijlstra, Pieter Klaver, Albert Mulder, Ronnie Medema, Allard Zoestbergen, Karsten Lalkens, Wessel Steendam, John Huizinga, Bert Koster en Gert van der Wal wekelijks het vuur uit hun sloffen liepen om de punten in Middelstum te houden, of ze thuis te brengen. Dankzij keeperstrainer Tiemen van der Laan, waar ik uitstekend door werd begeleid in mijn herstelperiode, maakte ik uiteindelijk mijn debuut in het eerste elftal dat in het seizoen 1996/1997 onder leiding stond van Gerke Kersaan. In dat jaar kende ik mijn mooiste periode als voetballer. We werden met drie punten voorsprong op directe concurrent VVS Oostwold kampioen en promoveerden daarmee richting de derde klasse.
Het was ook het jaar waarin ik eens in de twee week het wedstrijdprogrammablad voor de club schreef. Voor een voorbeschouwing op thuiswedstrijden zocht ik donderdagavond vlak na de laatste training vanuit de bestuurskamer altijd contact met de trainer van de tegenpartij om erachter te komen met welke opstelling de eerstvolgende tegenstander naar Middelstum zou afreizen. Internet was er toen nog niet, dus de informatie werd met het oog op de actualiteit pas op zaterdagochtend aan het papier toevertrouwd met een ouderwetse typemachine die vanwege zijn gewicht bijna niet van zijn plek te krijgen was. De laatste handeling bestond vlak voor de middag altijd uit een retourtje Super Krol op de fiets waar het programma 100 keer werd gekopieerd, voordat ze voor een gulden per exemplaar werden verkocht bij de ingang van het sportcomplex aan de Coendersweg.
Het jaar waarin we kampioen werden was een fantastisch jaar wanneer ik eraan terugdenk. Uit bij CVSB grepen we met een 10-0 overwinning de titel. Ik stopte in die wedstrijd zelfs een strafschop, al had het geen enkele invloed meer op de uiteindelijke stand van zaken, maar dan is het toch nog eens ergens genoemd. De bal was overigens wel heel zwak ingeschoten. In het seizoen dat volgde keerde ik weer terug richting Stadskanaal, maar ben de sportieve verrichtingen van Middelstum door de jaren heen altijd blijven volgen. Mooi om te zien dat Jan Jaap Zijlstra als hoofdtrainer uiteindelijk de club heeft gekregen die jarenlang bovenaan zijn verlanglijst stond. Ik wens hem en de vereniging vanaf deze plek alle succes toe in de toekomst!
Sinds 2002 woon ik in Groningen in de wijk De Hoogte samen met mijn vriendin Lisette. We hebben twee zoons. Ian (4) en Julien (anderhalve maand oud). Ik werk als webredacteur voor de amateurvoetbalsite tweeNul.nl en ben daarnaast correspondent amateurvoetbal voor het Dagblad van het Noorden. Daarnaast schrijf ik wekelijks sportverhalen voor diverse kranten in de provincies Groningen en Drenthe. Voetbal, muziek en mijn fantastische zoons lopen als rode draad door mijn leven. Als ik Ian zo nu en dan wel eens in de ogen kijk tijdens een potje voetbal op de hoek van de straat, vraag ik me wel eens af waar hij zijn eerste bal over niet al te lange tijd tegen de touwen schiet. Op zoek naar het gevoel van overwinning. Het gevoel dat ik in mijn korte periode bij Middelstum meerdere keren heb meegemaakt.