Op het moment van schrijven beleven we er net weer een: zo’n of zonprachtige aprildag. April doet wat hij wil maar als hij de kop er voor heeft staan dan verandert de wereld. Tijdens mijn rondje door het bos met de honden zie je het bos ontwaken uit een lange winterslaap. Toekomstig moeder zwaan waakt over haar aankomende kinderen door op het nest te zitten. Vader zwaan zwemt rustig en relaxt rond in de vijver.
Soms kom je er pas jaren na dato achter hoe bijzonder mooi een bepaalde dag wel niet geweest is. Daarom neem ik u graag met terugwerkende kracht mee terug naar een prachtige aprildag in 2011. Zo’n dag waarbij je tijdens het ontwaken al voelt dat ie mooi gaat worden. Deze dag vierde groep 1 en 2 van De Wilster een soort van schoolreisdag. Het zou Jazlijn haar eerste schoolreisje worden.
We woonden net samen, Miranda en ik, en eigenlijk gold dat dus ook voor de toen 4-jarige Jazlijn. Miranda was verhinderd en dus mocht ik mee als begeleider tijdens de boerderijdag die ons naar de familie Bakker op Toornwerd zou brengen. Dat klink inderdaad niet als een wereldreis maar wanneer je nog zo jong bent dan ligt dat toch net even anders. Helemaal als je door de landerijen heen moet lopen.
En zo toog ik met een dertigtal kinderen door de JL-straat over het Balkje naar het nabijgelegen dorpje. Ik was na een intensief vast dienstverband net een half maandje werkeloos. En dan voel je je in het begin best wel een beetje bezwaard want moet je eigenlijk niet druk bezig zijn met het zoeken van ander werk? Misschien wel maar deze dag kwam er dus wat anders op mijn pad.
We werden gastvrij onthaald door de familie Bakker op hun grote boerderij met hun nieuwe woning. De kinderen werden in groepjes verdeeld en kregen ieder een begeleider mee. En zo zwalkte ik met 4 kleine meisjes over het deel, door de stallen en langs de weilanden. Zaklopen in het grasland, trekker vooruit trekken op het deel en weet ik het allemaal wel niet wat er die dag langs kwam qua speelplezier.
Vooral een spel in een stal was bijzonder vermakelijk om te spelen. Achter hun hekken stonden de nodige koeien de kinderen loddig aan te staren. Voorzichtig werd een koeienkop geaaid door een klein kind dat verwonderd zat te kijken naar het grote beest. Voor mij natuurlijk een reden om te vertellen dat deze beesten op dit moment druk bezig waren met de dagelijkse melkproductie.
Dat melk van koeien afkomstig is, is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Glimlachend moest ik terugdenken aan het verhaal van neef Edward die op 7-jarige leeftijd bij ons in Westerwijtwerd kwam logeren. Hij ging met mijn broer mee naar boer Tom Meijer om melk op te halen en keek zijn ogen uit. Hij had als jonge stadsmens, uit Schiedam afkomstig, altijd gedacht dat melk door machines gemaakt werd. Toen hij bij zijn oom en tante terugkeerde vertelde hij honderduit over zijn bijzondere ontdekking.
In de middagpauze zaten we met een grote groep even uit te rusten in het weiland toen Jessica de kinderen vertelde dat het nu mijn beurt was om een mooi verhaal te vertellen en dat alle kinderen aandachtig naar mij moesten luisteren. Hier was ik natuurlijk totaal niet op voorbereid maar voordat ik kon protesteren keken een dertigtal nieuwsgierige kinderogen mij vragend aan…
En dus kon ik ze niet teleurstellen. Half fantaserend, half de waarheid vertellend (ik wilde toen dat ik vroeger nog beter naar de verhalen van meester Zuidhof geluisterd had) kwalmde ik er vrolijk op los. Over de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld toen er tussen Middelstum en Toornwerd mensen neergeschoten werden door de Duitsers. Of, nog verder terug, geuzenverhalen over Barthold Entens, Geertruida Alberda en Johan Lewe. Ik weet het niet helemaal zeker meer, maar volgens mij kon ik de aandacht aardig vasthouden.
En zo vloog deze dag in razend tempo voorbij. Rond half 3 was het alweer de hoogste tijd om terug te keren naar Middelstum want uiteraard stonden de ouders al weer te wachten. Nieuwsgierig natuurlijk met welke verhalen zoon- of dochterlief thuis zou komen na het eerste schoolreisje. Volgens mij moest ik op de terugweg nog een jong meisje dragen. De terugweg was toch wel heel lang na zo’n intensieve speeldag op de boerderij.
Vier jaar later kijk ik met heel veel genoegen terug op deze dag. Jazlijn weet inmiddels alles over de koetjes en de kalfjes. Binnenkort ook over de bloempjes en de bijtjes. Als we weer 4 jaar verder zijn dan is ze inmiddels van school af. Zo ver is het gelukkig nog niet, de tijd gaat al snel genoeg. Ik ben benieuwd of de boerderijdag bij de familie Bakker nog steeds op de planning staat in april…