Enkele maanden geleden had ik de eer een column te mogen schrijven over de Vierde Klasse C zaterdag. Het was heerlijk om weer eens door de oude plakboeken te bladeren en bekende namen tegen te komen. Prachtige sportcomplexen in Noord-Groningen, mooie verenigingen en geweldige spelers die bij hun club bleven spelen, maar hogerop zeker niet zouden misstaan.
Onlangs benaderde Bert Koster mij om nogmaals een verhaal te schrijven over die mooie tijd eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Voor mij absoluut geen straf, in tegendeel. De plakboeken liggen weer voor mij en doen mij nogmaals teruggaan naar die mooie periode. Zal deze voetbalsfeer met derby’s, veel publiek en vetgedrukte-ploegen-in-de-Ommelander Courant ooit weer terugkomen? Ik betwijfel het.
Om terug te komen op de eerste alinea: sportcomplexen en geweldige spelers. Op beide wil ik graag dieper in gaan. In mijn tijd bij CVVB speelden wij regelmatig in Friesland. Destijds waren de tegenstanders onder andere Harkemase Boys, Leeuwarder Zwaluwen, ONS Sneek, Be Quick Dokkum en ONT. Clubs met prachtige accommodaties en vaak mooie tribunes. Toch was er nooit de sfeer van de velden in Noord-Groningen.
Denk aan de kerktoren die je in Zeerijp vanaf het hoofdveld van De Fivel kon zien. Stonden we als tegenstander met 1 doelpunt voor en de klok op half vijf. Pfff. Gek werd je. “Hé scheids, het is al half vijf hoor”. Een prachtig plaatje is en blijft het natuurlijk nog steeds.
Ook de tribune in Stedum was onderdeel van de mooie vierde klasse periode. Een kleine dorpsclub met een prachtige tribune! In mijn periode bij Stedum kreeg je steeds weer een warm gevoel als je de auto op de parkeerplaats achter het doel parkeerde, langs het loketje bij de ingang liep en even naar de tribune keek. Heerlijk.
Toen mijn kinderen jong waren en ik een stuk met ze ging fietsen, gingen we vaak even langs het veld in Stedum. De gedachten gingen dan even terug naar de mooie tijd en het prachtige team waarin ik speelde. Dat zelfde gevoel heb ik nog steeds als ik bij vv Noordwolde ben. Een hoofdveld midden in weilanden, waar de wind flink kan waaien. Maar een o zo gezellig cluppie.
En dan de trein bij De Heracliden. Deze denderde over het spoor langs het hoofdveld van de club uit Uithuizermeeden. Er gaat een gerucht dat oud-Middelstum trainer Nanno Kranenborg, die tevens machinist bij de Nederlandse Spoorwegen was, ooit de trein stopte, uitstapte en richting het veld riep: “Hoeveel staat het?”. Dit paste precies bij de sfeer uit die tijd. Ook de sportparken van Holwierde (bushokjes), Middelstum (toen nog met bomen) en VIBOA (veld liep af) hadden wel iets dat je bijblijft. Dit in combinatie met de vele toeschouwers die op de derby’s afkwamen, zorgen voor mooie herinneringen.
In de Vierde klasse C hebben vele goede voetballers gespeeld. Spelers die langdurig bij hun club de vedette waren en waar veel om draaide in het veld: Bram van Dam (De Fivel), Willem Koopman (vv Middelstum), Menko Swieringa (vv Stedum), Jan Bijman (Omlandia) en Anno Wassing (De Heracliden) zijn maar een paar voorbeelden. Ook waren er spelers die maar kort bij een club speelden, maar wel indruk maakten: Ed Buijs (De Heracliden), Henk Vonder (vv Middelstum), Bert Vos en Jan-Willem de Bos (beide Poolster) waren belangrijk en bepalend voor hun club.
Graag sta ik stil bij een aantal directe tegenstanders uit die tijd. Zelf hield ik mij in de teams waarin ik speelde staande door 90 minuten lang een tegenstander te schaduwen en proberen uit te schakelen. Ik haalde daar ontzettende veel plezier uit. Ik voegde daar een stuk hardheid aan toe en hoopte op die manier wat angst in te boezemen bij mijn tegenstanders. Een drietal spitsen uit die tijd waren Henk Medema (vv Middelstum), Anno Wassing (De Heracliden) en Wim van Zanten (vv Stedum). De laatste is ook nog een tijdje mijn medespeler geweest. Het waren drie compleet verschillende spelers.
Anno Wassing ging de duels keihard met je aan, was sterk in de lucht, deelde uit en kon incasseren. We waren 90 minuten vijanden, gingen luchtgevechten aan, maar konden elkaar na afloop toch een hand geven.
Henk Medema was de meest technische van de drie. Ik had wel altijd het gevoel dat hard aanpakken de beste methode was om hem uit te schakelen. Toch moest je altijd op je hoede zijn voor Henk. Nu ik de plakboeken aan het doornemen ben, valt mij op dat hij ook wel eens heeft gezorgd dat wij met een nederlaag van het veld gingen. Het was ontzettend leuk om later met hem in het McDonalds Regioteam te spelen.
Wim van Zanten was de irritante, zuigende spits die altijd verbaal het duel met je aanging. Hij ging praten, deed een tijd niets en was dan ineens weer 100% scherp. Je kon niet verzaken. Op die manier is hij jarenlang goud waard geweest voor Stedum. Een ding hebben Anno, Henk en Wim echter gemeen: het waren uiterst slimme en sluwe spitsen, die hun club heel veel plezier hebben bezorgd. Geliefd bij de vaste supporters. Ieder op hun eigen manier.
Misschien romantiseer ik het allemaal teveel, maar mijn gevoel zegt dat in de huidige tijd ieder team met een Anno, een Henk of een Wim aangevuld met twee goede voetballers zomaar kampioen kan worden in de vierde klasse. In de Vierde Klasse C zaterdag uit de tachtiger en negentiger jaren moest je echter een compleet team hebben van dergelijke spelers om de titel te pakken. Vandaar nog steeds heimwee naar 4C.
(
Jack Suiveer was vroeger de robuuste voorstopper van onder andere CVVB, VV Stedum, VV Noordwolde en het legendarische MC Donalds regioteam. Tegenwoordig groot sportfan en regelmatig te vinden langs diverse velden. Daarnaast is hij hoofd administratie bij de Effektief Groep.)