Zaterdag 7 maart was een prachtige dag als ik er zo op terugkijk. Een prille lentezon flaneerde langs de horizon alsof ze een zichtbaar teken wilde geven dat binnenkort de lente de winter definitief naar de achtergrond drukt. Deze 7e maart was ook de dag dat de bal weer begon te rollen in de krochten van het amateurvoetbal. Wat inhield dat ook de voetballers van Middelstum 4 hun kicksen weer aan mochten trekken.
We hebben de mooiste wedstrijd in onze competitie al weer gehad, ben ik bang voor. Dat heeft niets met het resultaat te maken. Deze mooie dag moesten wij tegen Ezinge, locatie Feerwerd. Deze locatie was ons al van te voren ingefluisterd door de man van De Klok die namens het gelijknamig bedrijf de catering verzorgt. Niet iedereen had dit meegekregen. Onze Matroos had Ezinge ingetoetst op zijn tomtom en dit leverde hem en zijn medepassagiers een vertraging op van een klein kwartiertje…
De laatste keer dat ik uit tegen Ezinge voetbalde was op 3 april 2008. Op deze donderdagavond zouden we bij winst kampioen geworden zijn. Gelukkig werd het 1-1 waardoor we de zaterdag er op middels een 1-0 overwinning op het helaas ter ziele gegane PWC alsnog het felbegeerde kampioenschap binnensleepten, gevolgd door een spetterend feest inclusief feestDJ…
Deze DJ was er nu ook weer bij na enig blessureleed. De knie was nog niet 100% maar met 12 man personeel mocht er maar een man overboord gaan, en die moest ook nog eens het vlaggenstokje hanteren. Feerwerd, alias Ezinge, is zo’n prachtig pareltje in de gemeente Winsum. Onderdeel van het Reitdiepdal, gelegen in het Middag Humsterland. Dit laatste werd mij ingefluisterd door onze wethouder, wat een feitenkennis heeft die man toch. Het uitzicht op een mooie molen en kerktoren vervolmaakten een uniek Hogelandgevoel…
Tot zover de sfeertekeningen en misschien moet ik het hier maar bij laten. Of toch niet? Als we bezig gaan met de seizoensouverture van de 2e competitiehelft dan moeten we met Middelstum 4 gewoon met de billen bloot. Want zo slecht waren we nu ook weer niet.
Toch kwamen we na een twintigtal minuten ongelukkig achter. De voorzitter moest kiezen tussen 2 vrijstaande mensen en die keuze slokte hem zo op dat de bal panklaar kwam te liggen voor de Ezinger spits die wel raad wist met dit buitenkansje. En terwijl de voorzitter nog even doorbakkeleide met de postbode viste onze jonge (nee, niet Mense), keepende krijger voor het eerst de bal somber uit het netje.
Voor ons reden om een tandje bij te schakelen. Gevoelsmatig namen we zelfs bezit van de wedstrijd. En deze passie werd bekroond. Een strakke, laag over de grond ingeschoten corner van onze postbode werd door de DJ doorgetikt waarna de wethouder zijn linker scheenbeschermer tegen de bal aandrukte: 1-1. Dit had de laatste zin voor de rust moeten zijn. Helaas werden de dying seconds ons fataal waardoor we toch enigszins bedrukt met een 2-1 achterstand de rust in gingen.
De thee was lekker en bracht ons nieuwe energie. De aanvoerder roemde de fysieke kracht van onze tegenstander en hun vermogen meer duels te winnen dan ons als blauwhemden. En dus moesten we in de 2e helft op jacht naar de ‘2e bal’. Onze vlaggenist besloot het stokje nog niet over te dragen en dus gingen we ongewijzigd en onverdroten door in onze jacht naar eerherstel.
Helaas viel de gelijkmaker aan de verkeerde kant waardoor Ezinge uitliep naar 3-1. Voor de aanvoerder reden om van vlaggenist te wisselen. Een gouden greep want het eerste balcontact van de man zonder Haren was een crosskopbal die heerlijk van zijn schedel ketste langs de kansloze doelman. Middels een knipoog deed hij voorkomen alsof dit dagelijks werk voor hem was. Ik moet toegeven dat hij de ruimtes in het veld doorgaans aardig weet te ordenen: 3-2 derhalve.
Helaas kregen we 2 minuten later de nekslag toegediend. Een langdurige scrimmage voor de goal resulteerde uiteindelijk in de 4-2. Eigenlijk waren we toen mentaal geknakt. We kregen via de DJ, de wethouder, de postbode en onze aanstormende Australische backpacker nog wel enige kansen maar de lange keeper gaf geen krimp meer.
En zo floot de scheidsrechter om klokslag 16.21 uur (het voordeel van een kerktoren langs het veld doet zich gelden) deze wedstrijd naar de annalen. Ik sloot vrede met de Ezinger nr. 11 na elkaar wederzijds van natrappen te hebben beticht. Voetbal is emotie…. Alles vergeten en vergeven. Want waar gaat het ook over in de reserve 6e klasse, afdeling Noord?
Niet om de knikkers in elk geval. Snel via Garnwerd, Winsum en Onderdendam terug naar onze vertrouwde kantine. Wonden likken en de keel smeren. We hebben eerst een weekje vrij om na te denken over deze nederlaag. Daarna hebben we Abeltje Hendrik terug. En misschien ook Kayvian. Genoeg voer om hekkensluiter CVSH naar de slachtbank te leiden, toch? Daarbij hebben we nog een appeltje met hun te schillen na een smadelijke 4-3 nederlaag. Laat de Hoogkerkers maar komen!