Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Hennie Toolsema-Mulder en ik ben in 1946 geboren in Stadskanaal. Toen ik 2 jaar was, verhuisden mijn ouders naar Nieuwe Pekela. Na de lagere school ging ik 3 jaar naar de HBS in Stadskanaal om vervolgens in Groningen de Kweekschool te volgen.
Via Siddeburen ben ik uiteindelijk in 1972 in Middelstum terechtgekomen. Mijn man Wubbo werkte bij het Gasbedrijf in Bedum en moest binnen een straal van 16 kilometer vanaf Bedum vandaan wonen. Zo zijn we in Middelstum terechtgekomen. We hebben eerst een dikke 20 jaar aan de Brouwerslaan gewoond en zijn in 1994 naar de Vlaslaan verhuisd, naar het huis van mijn ouders.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1970 getrouwd met Wubbo Toolsema, dit jaar vieren we dus ons 45-jarig huwelijk. In 1975 kregen wij een tweeling, Bert en Jan, in 1979 volgde dochter Loes en in 1982 kwam onze jongste zoon Willem ter wereld. Inmiddels is onze 8e kleinkind op komst. We zijn nieuwsgierig wat het wordt, want tot dusver hebben de kleindochters een ruime voorsprong: 6 om 1.
Onze kinderen zijn best wel uitgewaaid. Zo woont Bert in Houten, Jan in Noordhorn, Loes in Etten-Leur terwijl Willem dicht bij het ouderlijk huis gebleven is. Hij woont in Bedum.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik kom uit een onderwijsfamilie dus eigenlijk is het niet echt verwonderlijk dat ik na de HBS naar de Kweekschool ging. Ik ben als onderwijzeres in 1967 begonnen in Siddeburen. Van daaruit heb ik gesolliciteerd naar functies in Middelstum en Bedum. Bedum bleek aanvankelijk niet haalbaar te zijn, daar mochten ze geen getrouwde vrouw aannemen. Dus niet moeilijk om voor Middelstum te kiezen. Later kreeg ik te horen dat ik ook in Bedum kon komen, maar ik had mijn keuze al gemaakt.
Vooraf hebben Meester Moorlag en namens het schoolbestuur meneer Van der Beek eerst een bezoek gebracht aan de school in Siddeburen. Toen alles rond was zijn we naar Middelstum verhuisd. Tot 1975 heb ik lesgegeven aan klas 1 van de christelijke lagere school, nu de Wicher Zitsemaschool, maar toen werd de tweeling geboren. Ik vond het moeilijk om te stoppen. De ene dag nog voor de klas en de andere dag eruit.
Maar niet lang na de geboorte van de tweeling werd ik benaderd door Albert Busker, directeur van de toenmalige Huishoudschool in Middelstum. Of ik wel 1 ochtend in de week godsdienstles in alle klassen wilde geven? En zo stond ik na de zomervakantie al weer voor de klas. Wel iets heel anders dan klas 1. Later kwam daar nog een middag natuur- en geschiedenisles bij.
In 1978 ben ik weer gestopt met lesgeven door de diverse fusies binnen de scholen en omdat er meer tijd vrijgemaakt moest worden voor vergaderingen enz.. De verhouding werk en de taken er omheen waren zoek. Uiteindelijk ben ik in 1985 weer in het onderwijs begonnen met vrijwilligerswerk voor de Wicher Zitsemaschool en vervolgens invalwerk op verschillende scholen. Begon ook weer te solliciteren. Parttime banen waren er niet. Ik werd benaderd door de directeur van de christelijke lagere school in ’t Zandt voor invalwerk om les te geven aan de groepen 6, 7 en 8.
Toen ik aangaf dat ik nog nooit aan gecombineerde groepen had lesgegeven merkte de directeur op: “Alles is te leren!”. En zo was het ook. Die zin heb ik altijd onthouden. In 1990 kreeg ik een vaste baan in ’t Zandt voor de groepen 3,4,5. Als schoolreisjes regelde ik de natuurschool en gingen we naar Lauwersoog, visjes vangen en schelpen zoeken en op de terugreis nog even langs de zeehondencrèche in Pieterburen, of een dag naar het bos met allerlei opdrachten. Heerlijk om te mogen doen.
In 2000 ben ik terecht gekomen op ”Roemte” in Loppersum waar ik misschien wel mijn mooiste onderwijsjaren beleefd heb tijdens mijn onderwijsloopbaan. Voor groep 7 diverse projecten organiseren waren voor mij de krenten in de pap.
Dat waren bv. projecten van cultureel erfgoed, het Joods museum, het milieu, met het IVAK, techniek, enz.. Het laatste jaar spande de kroon met 9 projecten. Maar eerst werken en dan de leuke dingen. Een voorbeeld hiervan is: met de kinderen op de fiets naar Ewsum, waar de toenmalige beheerder Peter Huygen een rondleiding en uitleg gaf over de historie. Vervolgens gingen we naar de kerk in Stedum, we brachten een bezoek aan tombe van Adriaan Clant, de maquette van borg Nittersum bekeken, rouwborden gezien, waar veel over te vertellen viel, naar het borgterrein en dan met de groep fietsend terug.
In mijn tijd in Loppersum ben ik bezig geweest om geld in te zamelen voor een techniektoren. Hiervoor was €5.000,- nodig. Ik schreef bedrijven aan. De meeste waren best wel bereid te doneren, investeren in de kweekvijver, omdat het aantal technici terugliep. De techniektoren is er gekomen, inzetbaar voor alle groepen. In 2009 ben ik op 63e jarige leeftijd gestopt met lesgeven, ik ben langer doorgegaan dan echt nodig was, want het werk gaf veel voldoening. Ik heb een geweldig afscheid gekregen. Zo werden Wubbo en ik opgehaald uit Middelstum en langs de route stonden op diverse plaatsen groepjes kinderen van groep 7 die gedichtjes voorlazen of zelf iets verzonnen hadden. Ook de rest van de dag werd geweldig ingevuld…
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
‘k Ben absoluut niet het type dat thuis achter de geraniums niets gaat zitten doen. In 2009 zag ik een stukje in de krant dat ging over b(l)oeiende bosranden. Dit had mijn interesse en heb mij aangemeld voor Boerdam/Fraamklap. Voor dit stukje bos is onder leiding van Landschapsbeheer Groningen door oud-Middelstumer Albert-Erik de Winter een plan geschreven. Inmiddels ben ik voor het Landschapsbeheer Groningen coördinator voor boswerkdagen in het bos Boerdam/Fraamklap en van diverse andere projecten op natuurgebied. Ben ook nauw betrokken geweest bij het tot stand komen van het Middelstumer Ommetje en vind het heerlijk om in de vrije natuur bezig te zijn.
Wubbo en ik mogen graag wandelen. Samen zitten we op een wandelclub in Loppersum. Verder zit ik al meer dan 25 jaar in de Culture Raad. Dit is een leuke, enthousiaste club, die voor het dorp leuke activiteiten binnenhaalt. We zijn momenteel druk bezig voor Kunstmonument dat nu voor de vierde keer georganiseerd wordt. Binnenkort zul je hier ongetwijfeld meer over horen en ik zit sinds enkele jaren in de Stichting Dorpsbelang Middelstum en de Historische Vereniging Middelstum.
Het klopt inderdaad dat ik vorige week een eervolle vermelding gekregen heb, mij aangeboden door de gemeente Loppersum, tijdens de uitreiking van de waarderingsprijs. Voelde me een beetje opgelaten met deze prijs want, er zijn zoveel mensen die zich voor allerlei verenigingen inzetten. Ik noem bijvoorbeeld Kees Geut die met name voor de Historische Vereniging bergen werk verzet…
En, om deze vraag helemaal af te maken, ik mag graag schilderen en tuinieren. Onze tuin heb ik grotendeels zelf aangelegd en er komen veel vogels en vlinders.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik ben zeer blij met onze kinderen en kleinkinderen en op het feit dat ik, gezond en wel, met Wubbo samen in zo’n heerlijk huis mag wonen. Ook kan ik intens genieten van ons jaarlijks gezinsuitje met de hele familie. De laatste jaren brengen wij deze door in Enter. Verder was de reis naar Israël een hoogtepunt en de andere reisvakanties met Wubbo.
Ook kom ik uit bij de eerder genoemde Kunstmonumenten en ben ik trots op wat wij als Middelstumers de laatste jaren wel niet voor elkaar gekregen hebben, er is zoveel ten goede veranderd.
En de dieptepunten?
Dit vind ik misschien wel de lastigste vraag. Ik ben positief ingesteld, als dingen niet linksom kunnen dan rechtsom. Dieptepunten kan ik dan ook niet echt aangeven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik word hier thuis soms wel eens de burgemeester van Middelstum genoemd. Deze eretitel draag ik sinds 11 november 2011. Toen de kinderen bij onze deur kwamen te zingen zei een van de kinderen: “U staat in de krant, u bent burgemeester!” Later begreep ik dat zij mij met burgemeester Marijke van Beek van de gemeente Eemsmond verwarden, want zij stond die dag in de krant. Vroeger zetelde burgemeester Steketee hier in deze woning. Grappig toch?
Tijdens mijn afscheid van ‘De Roemte’ in Loppersum werden Wubbo en mij een lunch aangeboden in hotel Spoorzicht. Toen wij er heen liepen voelde ik mij net een koningin want de kinderen vormden een erehaag waar we langs mochten lopen.
In Spoorzicht aangekomen, kwam er een dienster aan, ouderwets gekleed en met een wangmasker op. Wist direct dat het Annie Mekel was, want zij had mij enige weken daarvoor om dit masker gevraagd voor een heel andere invulling. Annie is mijn vroegere overbuurvrouw en paste vroeger regelmatig op onze kinderen dus het was heel leuk dat juist zij ons bediende die dag, haha… Ze at gezellig mee en was de hele middag mijn chaperonne.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb geen bijzondere wensen. Ik ben geen reislustig type, een weekje aan zee ergens in Nederland vind ik al heerlijk. Wubbo is wat dat betreft veel avontuurlijker. Als ik maar kan genieten van een mooi stukje natuur dan ben ik dik tevreden.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Achteraf denk je wel eens, dat had anders gemoeten. Maar misschien zou ik, als ik weer voor de keuze stond, mijn leven wel weer precies zo invullen zoals dat ik het nu gedaan heb. Je kunt dus wel stellen dat ik nergens spijt van heb.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ieder leven kent zijn ups en downs, ik ga voor een dikke 8!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik vind dat wij als Middelstumers heel trots mogen zijn op het dorp waarin wij wonen!