Morgen viert de voetbal vereniging Stedum haar 80-jarig bestaan. Ik zeg met opzet haar want met zo’n leeftijd mag je respectvol als een Grand old lady aangesproken worden natuurlijk. Toch bruist Stedum nog steeds. En dus blijft deze bijzondere mijlpaal niet onopgemerkt. Ook niet bij mij overigens. Want toen ik gisteren dacht te kunnen genieten van een vrije dag, kwam ik Arend Koenes op het station van Stedum tegen. Hij was onderweg naar Legoland in Utrecht maar gaandeweg de dag zag ik toch de nodige V.V. Stedum-tweets langskomen. Ook voor hem geen vrije dag dus. Het festijn had de Stedumer secretaris en grote animator van dit jubileumfeest in de greep. Eerder attendeerde ook Gert Hovenga, speler/leider van het 2e, zoon van clubcultheld en vermaard regioscheidsrechter Sybolt, mij reeds op de mooie dingen die gaan komen.
Denkend aan Stedum zie ik, staand op de tribune, het gezellige sportcomplex voor mij met op de achtergrond de stoere Stedumer kerktoren. Dat is ook niet zo verwonderlijk dat dit beeld bij mij opkomt want zo stond de V.V. Stedum onlangs pontificaal afgebeeld in de VI. Een prachtig beeld van een mooi clubje op het Groninger Hogeland. Een voetbalclub waar ik graag kom om mijn wedstrijdjes te spelen. Het voelt doorgaans als een halve thuiswedstrijd.
De tijden van weleer, toen we opgewacht werden door een haag van jongeren met kettingen, boksbeugels en ander pijnlijk materiaal, hebben we gelukkig ver achter ons gelaten. Tegenwoordig kruisen we de degens liever tijdens een gezamenlijke barbecue die aan het begin of het eind van weer een voetbalseizoen gebroederlijk georganiseerd wordt. Overblijfselen van het afscheidsfeest van oud Stedumer Ron Slager bij de VV Middelstum. Ook denk ik met veel genoegen terug aan het kratje Hertog Jan die André Swieringa ons na een zwaarbevochten 3-5 overwinning in de kleedkamer onder de tribune, toeschoof. Dezelfde wedstrijd als waar ik vorig seizoen mijn enige seizoenstreffer achter een verbouwereerde Boelie de Sturler schoot.
Magische momenten vanuit mijn herinneringen en zo zullen heel veel spelers uit de regio hun eigen gedachten hebben aan 80 jaar V.V. Stedum. De verwevenheid tussen Middelstum en Stedum komt helemaal tot uitdrukking in het Stedumer zaalvoetbalteam waar spelers van beide verenigingen gebroederlijk de ene na de andere overwinning vieren. Een tendens die Stedum 1 doorgetrokken heeft. Wat zou het mooi zijn als de geel-zwart hemden dit jubileum met een promotie kunnen bekronen. Dan is het zeer waarschijnlijk dat eindelijk de altijd beladen streekderby Stedum-Middelstum weer op het programma staat. Een prachtig affiche natuurlijk.
Dertig jaar geleden beleefde VV Stedum hun sportieve top in de toenmalige prachtige 4e klasse C. Een competitie met o.a. CVVB, Noordwolde, Viboa, De Fivel en Middelstum. Stedum, met (uit mijn hoofd) de gebroeders De Jonge, Menko Swieringa, Jack Suiveer en Wim van Zanten, maakte het elke tegenstander lastig in die tijd. Met angst en beven werd afgereisd naar het kleine plaatsje langs het spoor waar het talrijke publiek fanatiek meeleefde. Tijden die helaas waarschijnlijk nooit weer terugkomen, maar de mooie herinneringen blijven.
Ik wens de club morgen een prachtige dag toe. Een dag waarop 3e klasser De Pelikanen verslagen wordt in de beker waarnaar het feestgedruis pas echt los kan barsten en waaraan ook Henk de Haan ongetwijfeld een steentje zal bijdragen. Maar bovenal wens ik de V.V. Stedum nog vele jaren in goede gezondheid toe. Jaren met veel punten, genoeg (jeugd)spelers en een mooie accommodatie! Op naar de 100 jaar…