Laatst hoorde ik hem weer: het nummer ‘I am overcome’ van Live. Ik besef dat ik wat te laat ben met deze column. Het nummer is namelijk gebaseerd op de gruwelijke aanslagen op America, op 9/11, nine eleven 2001. Een gebeurtenis die diepe sporen heeft achtergelaten bij het Amerikaanse volk. En die de wereld op hun grondvesten deed trillen. Ik denk dat de meeste mensen nog precies weten waar ze waren en wat ze deden toen ze van de berichtgeving hoorden. Net als heel veel mensen bij andere historische gebeurtenissen zoals de moordaanslag op John F. Kennedy, de dood van Lady Diane en de eerste voetstappen van Neill Armstrong op de maan precies kunnen aangeven waar ze mee bezig waren. Historische momenten om nooit te vergeten.
Zelf was ik die desbetreffende dinsdag in 2001 betrekkelijk vroeg thuis. Ik had waarschijnlijk ’s morgens eerst in de productie meegeholpen. Het zal rond 15.30 uur geweest zijn, ik stond in de keuken mijn brood te smeren voor de volgende dag. Ondertussen drukte ik de televisie aan. Om vervolgens te denken dat ik droomde toen ik een rokende Twin Tower in Amerika zag. Verbijsterd volgde ik de berichtgeving om even later vol ongeloof te constateren dat er zich nog een gekaapte passagiersvliegtuig in de andere Twin Tower had geboord. ‘Oh my God!’ Bizar en beangstigend tegelijk. Het grote Amerika werd in eigen huis aangevallen.
Gefascineerd bleef ik naar de beelden van de rokende Twin Towers kijken. Verschrikkelijke beelden, inclusief van de Twin Towers duikende mensen die de dood tegemoet sprongen. Mijn ongeloof en verbijstering werd nog groter toen de eerste toren instortte. Niet te bevatten toch? Niet veel later volgde ook de zuidelijke toren. Tussendoor sijpelde de berichtgeving binnen dat er zich ook een gekaapte toestel in het gebouw van de Amerikaanse ministerie van Defensie geboord had. Een vierde toestel stortte neer in een veld even buiten Pittsburg. Het beoogde doel, wellicht het Capitool of het Witte Huis, werd niet bereikt.
De wereld was in shock. ’s Avonds werd er wel gewoon gevoetbald trouwens. The Champions League show must go on. Wel onder protest van PSV overigens die in Frankrijk moest voetballen. Aangeslagen door de indrukwekkende gebeurtenissen verloren ze de wedstrijd. De televisie in de Middelstumer voetbalkantine stond aan zodat de actuele berichtgeving over deze ramp intensief gevolgd kon worden. Het was uiteraard het gesprek van de dag. Wereldwijd stortten de beurzen in, de meeste vliegvelden sloten hermetisch hun poorten inclusief bijbehorend luchtruim. De wereld hield hun adem in. Hoe zou het grote Amerika reageren op de aanvallen? Osama bin Laden, één van de leiders van Al Qaida, werd verantwoordelijk gehouden voor de aanslagen waarbij uiteindelijk 2977 mensen om het leven kwamen.
Misschien leefde bij heel veel mensen toen wel de angst voor een 3e Wereldoorlog. Dat is uiteindelijk meegevallen. Ook Amerika herstelde zich voor mijn gevoel vrij snel. Irak en Afghanistan werden binnengevallen, getracht werd om de daders op te sporen. Saddam Hoessein en Osama bin Laden zijn inmiddels geliquideerd. De beelden van Hoessein, vlak voor zijn stropdood, zal ik ook niet snel vergeten. Net zoals de beelden van brandweermannen die zich in de Twin Towers begaven om te redden wat er te redden viel vlak voordat deze gebouwen instortten. Zou dit ooit weer kunnen gebeuren?
Deze aanslagen zullen altijd herinnerd en herdacht worden. Amerika heeft de nodige veiligheidsmaatregelen getroffen. Maar of het afdoende is? De tijd zal het leren. ‘I am overcome’, het legendarische nummer gebaseerd op 9/11 zal altijd een klassieker blijven. En telkens als ik dit nummer hoor, denk ik even terug aan die bizarre beelden. Aan de dag dat de wereld in shock was en dat je even vreesde voor fatale gevolgen. Dat de waan van de dag even op de achtergrond kwam te staan en dat je besefte dat de wereld vol zit met gevaren…