Het is vrijdagmiddag en ik ben nog op zoek naar een columnonderwerp voor de volgende week. Er schiet mij zo 1,2,3 niets te binnen. Vaak vraag ik dan aan mijn partner of zij nog een onderwerp heeft. “Misschien kun je iets over romantiek schrijven, wie weet leer je er ook nog van!” Wat moet ik nu in vredesnaam over romantiek schrijven?! Maar misschien vindt u verderop nog iets over ons bezoek aan Bistro “In de Valk” die wij nog voor diezelfde avond inplannen.Romantiek bij de haven met uitzicht op de ondergaande zon, kan het nog romantischer?
Afijn, wanneer je op zoek bent naar inspiratie kun je op een houtje zitten bijten en kniesoren tot je een ons weegt of er op uit gaan. Want uit is goed voor u, zo maar een wervende kreet die je vaak leest. En dus ga ik deze desbetreffende vrijdagmiddag mee met Miranda en Jazlijn naar het Maisdoolhof bij Boerderij De Fraam. Want wanneer er ergens inspiratie te halen valt dan moet dat toch in een doolhof zijn. Het levert in elk geval een genietmomentje op. En in combinatie met het uit eten in Bistro “In de Valk” met uitzicht op de ondergaande zon kom ik eigenlijk al op 3 genietmomentjes uit. Daarmee voldoe ik indirect ook aan het verzoek van Cobi Ten Boer die mij uitdaagde om 3 dagen lang via Facebook enige genietmomentjes met u te delen. Afijn, waarom moeilijk doen als dit ook in columnvorm kan…
Terug naar de doolhof. “Het doolhof!” zo corrigeert mijn partner mij. Ze corrigeerde mij deze week ook al over het vliegtuig ipv de vliegtuig. Gelukkig mag volgens de dikke (zou dit als scheldwoord gezien worden?) Van Dale in het doolhofgeval beide vormen gehanteerd worden. De Nederlandse taal is wat dat betreft ook net een doolhof, net als het leven zelf. Angstig vraag ik mij op voorhand af of het ons lukt om de uitgang van de maïsdoolhof te vinden.
Dit blijkt uiteindelijk gelukkig mee te vallen. Maar inmiddels zijn we toch mooi een uurtje verder. Omringt door lange maïsstengels die ons het uitzicht ontnemen. Genietend van een lekker najaarszonnetje en mooie luchten. Tussendoor op zoek naar borden met daarop opdrachten en woorden waarmee je een verhaaltje moet maken. Voer voor een columnist natuurlijk. Vanaf het belendende weiland kijken enige koeien mij schaapachtig aan. Zo vaak zie je toch geen koeien meer in het weiland, bedenk ik mij terwijl ik een foto neem van deze goedaardige beesten. Wat een pracht leven hebben ze toch. Een beetje kauwen, een beetje herkauwen, in het weiland liggen en je 2 keer daags laten uitmelken voor het goede doel. Heerlijk toch?
’s Avond inderdaad op de romantische toer gegaan. Het is druk in de Bistro. Het tafeltje voor 2 wordt een tafeltje voor 4. Waar ken ik mijn tweede vrouwelijke tafelpartner nu toch van, ze komt me zo bekend voor?! Gelukkig kampt zij met dezelfde worsteling. Graven dus in de doolhofgangen van onze hersenpan. Via Coby Klaver, Yvonne, Fraamborg en de feesttent komen we er uiteindelijk uit. Ze heeft nog enige jaren in Fraamborg gewerkt en uiteraard is Sunsation ook bezocht. Haar naam weet ik nog steeds niet maar dat mag de pret niet drukken.
Geïnspireerd door onze mysterieuze tweelingboer uit Oosterburen besluit ik om de sinaasappelmosterdsoep te proeven. Want daar mogen ze hem voor wakker maken. Mits ie gemaakt is door Robin Stuitje, en dat is ie! En wie komt er net binnen als ik deze heerlijke soep verorberd heb? Peter inderdaad om af te rekenen. Maar wanneer ik hem er op aan wil spreken dat hij inderdaad gelijk heeft wat de soep betreft begin ik te twijfelen. Peter in een net driedelig pak? Volgens mij hebben we hier te maken met Erik. Die is natuurlijk met RTV Noord op stap. Uiteindelijk blijkt het toch Peter te zijn maar dat vernemen we pas de dag erna. Het blijft een mysterieus verschijnsel, tweelingbroers, bedenk ik mij wanneer ik mij stort op de spies van de varkenshaas.
Om tijdens het toetje, een bananasplit die in een modern jasje is gestoken, tot de conclusie te komen dat uit inderdaad goed voor je is! En dat je helemaal niet ver weg hoeft te gaan voor een mooie dagje qualitytime. Gelukkig weten we de weg terug naar huis weer terug te vinden, Middelstum is wat dat betreft geen doolhof. De vrijdag is weer voorbij, het weekend staat voor de deur. Onze hond ligt er achter en geeft aan dat het de hoogste tijd is voor een plasje. En dat doen we dan maar, middels een klein boertje nog even nagenietend van de heerlijke mosterdsoep. Is dat ook een vorm van herkauwen? Een mooie vraag om in een doolhof van gedachten lekker in slaap te vallen….