Het is een eer om voor de site van Bert een gastcolumn te schrijven. Met dank aan Ernst die voor een bezoekersrecord heeft gezorgd. Dit podium lijkt dan ook voldoende stevig op haar grondvesten te staan. Wie ik ben en wat ik doe lees je tussen de regels door. Kom ik tot het niveau van Martin Bril, of zie ik er als een Dijk(shoorn) tegenop?
Geregeld eet ik in ons mooie café aan de Heerestraat een bord Ras-patat met 2 frikandellen. Velen weten dat ik de mayonaise links laat liggen. Simpel en pure smaak, een mens kan genieten van een vette hap. Aan de bar in het café komen vele verhalen naar voren, interessante verhalen. Zo gaat het over ons dorp, ons land, de problemen met de auto, over eten, het werk. Ook gaat het over de bedreigingen waar we mee leven. Van kinds af aan heb je een spreekwoordelijk doosje, hierin stop je alle leuke en minder leuke momenten.
Als kind maak je veel mee, je wordt gevormd naar wat je nu bent. Je woont in een gebied dat trilt op haar grondvesten, hoe sterk is het podium nou eigenlijk waar je op staat? Is hetzelfde podium in het westen van ons land steviger? Lastig te beantwoorden.
Middelstum
We fladderen dagelijks van hot naar her, net als vogels van en naar hun nest. Mijn nest in Middelstum bewoon ik sinds 2009. Het was een uitgeleefd nest dat nodig toe was aan wat onderhoud. Takje voor takje mijn nest ingericht om later het domein uit te breiden met een garage. Dat is nu bijna klaar. Samen met mijn vader en vrienden in een gezellige setting is dat leuk om te doen.
Voordat ik in Middelstum kwam wonen kende ik het dorp door Sunsation, mijn opa en oma, mijn ouders die er vroeger woonden, het regelmatig verliezen met mijn vv Noordpool team op het voetbalveld van Middelstum en ook door de karakteristieke Asingapoort. De inhoud mijn spaarvarken bracht ik jaarlijks naar het geldpakhuis van de SNS bank, ik ben er nog steeds niet achter waar de plaatselijke Dagobert Duck nu woont. Oh ja, de metworsten van slagerij Siegers kende ik ook.
Zelf ben ik geboren in Kantens, leuk om na 6x verhuisd te zijn in een dorp verderop ‘terug’ te zijn. Een levendig dorp waar je alle wegen vliegensvlug kunt bewandelen. Stoplichten zijn er niet, maar vaak wel even stoppen voor een sociaal praatje. Veel voorzieningen in een hecht dorp, met geregeld feest, ik voel mij er thuis. Dat ik er eeuwig blijf wonen, op dezelfde plek, nee dat niet. Verandering is goed, verder vliegen naar een nieuw nest.
Het leuke aan Middelstum is dat je er veel voorzieningen hebt, zo is er dus de cafetaria voor de snelle hap, kun je uitgebreider eten of afhalen bij de Chinees of uitgebreid in de bistro. Ook zelf een feestmaal klaar maken kan met behulp van de Plus. Laten we dat koesteren en er veel gebruik van (gaan) maken. De achterdeur kan nog los, of gemakkelijk wat gereedschap van elkaar lenen of een pakketje bij de buren laten bezorgen.
In, op en over de grond
Wat mij wel zorgen baart zijn de aardbevingen. Als bouwkundige ben ik niet zozeer bang voor het nest zelf, maar meer hoe we er mee omgaan. Is het wijs om een actiegroep te hebben? Is het wijs om een klankbord/dialoogtafel te hebben? Weet de regering hoe wij het beleven? Vragen die wel allemaal anders en als de beste kunnen beantwoorden. Lineair spreken is van vroeger, circulair (rond de tafel) kan tot oplossingen leiden en is tevens met oprechte interesse.
Op dit moment is de NAM samen met onderzoekers en wetenschappers bezig met een theorie over de aardbeving materie. Aardbevingen als gevolg van gaswinning zijn heel andere aardbevingen als gevolg van natuurgeweld. Dit geven de onderzoekers voldoende zweetdruppels. Had het onderzoek niet eerder kunnen worden opgestart? Staan onze nesten op instorten en is al het onderhoud weggegooid geld? Het topje van de ijsberg is in beeld, nu de rest nog.
Ik kwam een leuk filmpje tegen van een oudere man in Drenthe. Hij vindt de gasboringen meer dan prima: Klik op de link voor het filmpje: Ahjohkomtpreciesgoeduitjoh
Wat we wel weten is dat Middelstumers graag willen blijven wonen waar ze wonen. Hier klinkt een positieve klank die niet altijd in de reacties over de aardbevingen terug te horen is. Tijdens mijn onlangs afgeronde studie bedrijfskunde hoorde ik een uitspraak die wat mij betreft klopt: Stelligheid is plafond, nieuwsgierigheid geeft antwoord. De stelligheid die we over het algemeen hebben vind ik jammer. Zo vrolijk als een Koolmees fluit is toch mooier dan het kraaien van de Kraai?
Tot slot
De aardbevingen zijn een bedreiging, maar dat staat niets in de weg om te genieten in het nest en de plek waar je woont. Laten we het doosje vullen met de leuke dingen.
De 2 frikandellen zijn nu op, ik wil jullie en Bert bedanken voor het podium!
(Wouter Groenhof, 30 jaar, is opzichter wonen bij woningcorporatie De Huismeesters in Groningen. Hij werd vorig jaar bekend in Middelstum en omstreken toen hij samen met Ernst Hulsebos meedeed aan de Carbagerun.)