Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Onno Jan Hazekamp, geboren 8 september 1911 in Kantens. Daar heb ik tot 1945 gewoond en daarna ben ik verhuisd naar de inmiddels afgebroken villa die in Middelstum stond, net over de brug richting Kantens. Ik woon nu ongeveer 60 jaar met veel plezier aan de G.A. straat in Middelstum.
Dit was vooral vroeger een heel levendige straat met een openbare school en het voormalig Groene Kruis gebouw. In de hoogtijdagen woonden er wel 23 kinderen in de G.A. straat, heel gezellig. Dit is nu natuurlijk heel anders, zo zijn mijn beide buren vrijgezel. Ook niets mis mee hoor, maar het tijdsbeeld is gewoon veranderd. Vroeger liepen er op zondag zo veel mensen door de straat die op weg gingen naar de kerk, tegenwoordig zijn dat er niet meer zoveel.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben door omstandigheden drie keer getrouwd geweest in mijn leven. Mijn eerste vrouw overleed in maart 1944 tijdens de bevalling van onze 2e kind die ook overleden is tijdens deze bevalling. Het verhaal wordt helaas nog tragischer want mijn zoon is overleden toen hij 6 jaar oud was, hij is overreden door een bus die voor de school langs reed. Hier heb ik mij wel eens schuldig over gevoeld. Het was namelijk een heel pienter jongetje, de leraren zeiden tegen mij dat hij ook wel direct naar de 2e klas zou kunnen. Eigenwijs als ik was, wilde ik hier niet aan. Achteraf denk ik hier nog wel eens aan terug want de 2e klas was op een andere locatie. Het was in de tijd dat ik net een huis voor ons had gebouwd aan de Pastorieweg in Kantens. Na deze gebeurtenissen ben ik eerst weer bij mijn ouders gaan wonen.
In 1946 ben ik hertrouwd, en met mijn 2e vrouw heb ik 6 kinderen gekregen. Zij is in 1985 overleden. Daarna ben ik nog een keer getrouwd. Ik leerde namelijk een vrouw uit Enschede kennen waarmee ik het heel goed kon vinden. Haar man, die ook politieagent was, overleed tijdens de zware bombardementen van Rotterdam in de 2e Wereldoorlog. Wij konden het heel goed met elkaar vinden en hebben een plezierige tijd met elkaar gehad, op een Christelijke manier wel te verstaan. Zij is bij mij in komen wonen en na advies van de dominee zijn we in Enschede getrouwd. Zij is eind jaren 90 overleden.
Hoeveel klein- en achterkleinkinderen ik heb weet ik eigenlijk niet eens. Daar moet ik wel een rekenmachine bij hebben. Gelukkig worden alle verjaardagen op de kalender gezet zodat ik kan zien wie wanneer jarig is!
Wat is uw voormalig beroep?
Na mijn lagere schooltijd heb ik eerst op het land gewerkt. Zo reed ik op de eerste Ford tractor, afkomstig uit Amerika, deze had nog geen accu. Ik was toen eigenlijk al bezig met de vraag: ‘hoe kan het beter?’ Deze vraag heb ik mij mijn hele leven gesteld met alles wat ik deed. Gelukkig kreeg ik daar ook altijd wel waardering voor. Overdag was ik aan het werk, ’s avond ging ik studeren. Ik heb in mijn leven heel veel gestudeerd. Na mijn landbouwwerkzaamheden heb ik ook nog een tijdje op het gemeentehuis van Kantens gewerkt als kommiesambtenaar, voor de belastingen.
In 1934 heb ik examen gedaan voor de functie van politieagent, ik haalde mijn diploma in Amsterdam. In 1945 ben ik politieagent geworden in Middelstum. Ik stond bekend als een strenge politieagent, maar wel iemand die wilde luisteren en behulpzaam was. Zo heb ik eens een vrouw behoed die eigenlijk naar een gesticht moest. Maar ik kende de thuissituatie, haar man was bijvoorbeeld een stille drinker daardoor was er thuis vaak mot. Ik heb toen bemiddeld en beloofd een oogje in het zeil te houden waardoor ze gewoon thuis kon blijven wonen.
Voor mij was er geen verschil tussen mensen, dit is mij wel eens kwalijk genomen. Of iemand nu burgemeester was of slootgraver, dat maakte mij niet uit. Ik ging voor eerlijk- en rechtvaardigheid en probeerde sociaal te zijn en mensen te helpen. Zo ben ik ook eens in de bres gesprongen voor een vrouw die in grote financiële nood verkeerde nadat haar man was overleden. Eigenlijk moest ze haar huis uit. Ik heb toen een brief naar de Koningin geschreven met de vraag of zij hulp kon bieden. Zij heeft toen mensen naar die vrouw gestuurd en de zaak is opgelost waardoor ze in haar huis kon blijven wonen.
Ik ben altijd politieagent in Middelstum gebleven hoewel mij ooit wel eens een andere baan als agent in Zeeuws Vlaanderen is aangeboden waarbij ik veel meer kon verdienen. Maar om zover van mijn familie verwijderd te zijn, vond ik maar niets en dus ben ik Middelstum trouw gebleven.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik ben in 1971 gestopt als politieagent, ik was toen 60 jaar. Daarna heb ik nog wel 25 jaar onbetaald gewerkt hoor, vrijwilligerswerk voor de kerk bijvoorbeeld of werkzaamheden bij de kinderen. Ik heb me nooit verveeld, alles interesseert me nog. Wel heb ik steeds meer moeite met lezen, mijn ogen worden minder.
Journaal kijken is er ook niet meer bij. Maar eigenlijk is het toch allemaal oud nieuws. In het Midden-Oosten is het altijd al oorlog geweest. En dat ze in China verlet hebben om vrouwen dat kon ik ze 80 jaar geleden al wel voorspellen toen ze alle vrouwelijke baby’s vermoorden. De situatie in Rusland, ach het is allemaal heel normaal en voorspelbaar als ‘je Biebels bieblijven!’
Ik vind het wel jammer dat mijn ogen minder worden, want ik heb heel veel gelezen. Autorijden doe ik al een aantal jaren niet meer, met fietsen ben ik vorig jaar gestopt. Wel ga ik nog regelmatig met de scootmobiel op pad, als het weer het toestaat. Ik luister tegenwoordig heel veel naar CD’s met Bijbelteksten en preken. Ik houd van een goede prediking en luister elke avond dan ook naar een preek. Ik bid dagelijks voor alle ellende in de wereld. ‘Op de jongste dag gaan we allemaal naar Christus toe!’
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik bij de kerk ben gekomen. Mijn vader was wel kerkelijk, mijn moeder niet. Ik ben dan ook niet kerkelijk opgevoed en aanvankelijk ook niet gedoopt. Ik heb in 1937 belijdenis gedaan en ben in dezelfde dienst ook gedoopt. “Daar loop je eigenlijk vanzelf in.” Een vroegere werkgever heeft vroeger wel eens tegen mij gezegd dat hij respect voor mij had. “Je bent naar de openbare school geweest maar je hebt toch meegeholpen om in Kantens een christelijke school op te zetten.”
Of ik mijn leeftijd ook een hoogtepunt vind? Mensen vragen wel eens aan mij of ik wil sterven? Ik zeg dan dat ik liever nog even wil blijven leven. “Elke avond voor het slapen gaan geef ik mij over aan de Heer, maar ik ben ook weer blij wanneer ik weer wakker word.”
En de dieptepunten?
Ach, dat valt niet te beschrijven maar je hebt niet voor niets Christus gekregen. Ik heb daaraan heel veel steun gehad, zoals bijvoorbeeld bij het overlijden van mijn dierbaren.
Heeft u nog bijzondere verhalen?
Toen ik in de oorlog samen met 2 collega’s op het land aan het werk was, werden we door de Duitsers gearresteerd en afgevoerd naar het Scholtenhuis in de Ebbingestraat in Groningen waar de Duitsers zetelden. We zaten ondergronds in het verzet en waren verraden. Ze zagen mij toen bidden en vroegen of ik voor de Russen aan het bidden was. Ik antwoordde dat ik dat inderdaad deed maar dat ik ook voor de Duitsers aan het bidden was. Wonder boven wonder ben ik toen gespaard, mijn 2 collega’s zijn wel doodgeschoten…
Of ik veel slaap nodig heb? Nee, ik slaap slecht tegenwoordig, eigenlijk bijna helemaal niet. Dit komt ook van vroeger. Veel collega’s gingen na hun nachtdienst direct slapen. Ik niet, vaak ging ik na het werk nog even de tuin in…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Dat weet ik eigenlijk niet. Ik zou best nog wel eens leiding willen geven aan een kerkelijke vergadering. Het kerkelijk leven holt achteruit, dat vind ik jammer. Het is tegenwoordig brood en spelen en op vakantie gaan. Vakantie was voor mij vroeger de vrijheid om de dingen te doen die je graag deed. Ook kon ik intens genieten van het uitzicht wanneer je vanuit Kantens over de landerijen naar Stitswerd keek.
De oudste mens van Nederland worden? Dat interesseert mij niets, wanneer ik het wel word dan wordt het er ook niet anders van……
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van hoewel ik best wel fouten gemaakt heb in mijn leven. Wel ben ik heel blij dat ik na het werken op het land, ’s avonds kon studeren. Mijn moeder was dan druk aan het naaien, hemden bijvoorbeeld.
Ach, het is tegenwoordig ook wat met die aardbevingen en dan al die ramingen. Er wordt best wel misbruik van de regelingen gemaakt, denk ik. Alle scheurtjes die je tegenkomt in huis worden meegenomen. Niet dat ik het mensen misgun hoor, ik heb het zelf ook goed gehad. Nu nog steeds hoor, ik doe nog zoveel mogelijk zelf. Wel komt de thuiszorg twee keer per dag langs voor mijn water (Hazekamp draagt een katheder). Ook krijg ik twee keer per week huishoudelijke hulp, deze doet ook de boodschappen voor mij. Dit vind ik ook wel gezellig hoor, daar hou ik wel van. Maandag word ik 103 en dan komt de burgemeester. Ik hoop dat hij zijn vrouw ook meeneemt, dat zou ik mooi vinden!
Maar het eten koken doe ik allemaal nog zelf. Ook niet te veel, want ik wil niet te dik worden hoewel ik het altijd wel lekker vind. Ook wil ik ’s morgens rustig kunnen ontbijten en in de Bijbel lezen, daar hoeven ze mij ook niet bij te helpen. Misschien dat deze hulp van de thuiszorg binnenkort wel uitgebreid wordt, nu het lopen en mijn ogen wat minder worden.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Dat doe ik niet, ach geef me maar een 4! Je drijft altijd wel af van je geloof. Vriendelijk wezen voor mensen, daar gaat het om. Ik heb mijn geloof behouden en dus ben ik wel tevreden. Je moet het zo goed mogelijk doen!
Wilt u verder nog iets kwijt?
“Geniet van het leven, ook als je oud bent!” Een mooie Bijbeltekst uit Jeremia waar ik mij aan probeer te houden. Hoe je nu zo oud wordt? Ach, dat weet ik niet. “Het word je gegeven zoals de Here het je oplegt!” Tegenwoordig zijn er niet zoveel goede dominees meer. Het zijn wel goede leraren hoor, maar geen herders. Daar bid ik voor, dat ze dat ook mogen zijn. Nog een wijze les? Mensen moet luisteren en niet teveel praten! Ga je er weer vandoor? Niet teveel overdrijven hoor. Wil je nog een foto nemen? Nu rustig wezen, ik ga er vandoor…… (en dus maak ik dankbaar gebruik van de foto’s die op Middelstum-info zijn verschenen, waarvoor dank!)