Dit weekend voor het eerst een gedeelte van het nieuwe Huizinger dorpsommetje verkend. Heerlijk om even te stoppen op het bruggetje tussen Huizinge en Middelstum. De meanderende Huizingermaar kabbelt rustig onder mij door. De graanvelden golven af en toe onrustig, zou er onweer komen? De kerk van Huizinge ligt heerlijk verscholen tussen talrijke bomen. Wat leven we toch in een prachtige, bosrijke omgeving, bedenk ik mij opeens.
Kijkend naar Middelsum zie ik helemaal geen huizen meer. Het Hippolytushoes ligt als een soort van cultuurbewaker tussen het oude en nieuwe bos in. Boven de bomen zie je nog net de Middelstumer kerktoren. Als je heel goed kijkt ook nog een plukje Hoeksteentoren. De boerderij van Gast fungeert als een soort van voorportaal naar iets unieks. Middelstum is mooi, bedenk ik mij. Een voorrecht om er te wonen. Of is dit te chauvinistisch gesteld? Enfin, we zijn in elk geval weer een mooie wandelroute rijker….