Pieter, volgens mij heb jij iets heel bijzonders gepresteerd, kun je hier iets over vertellen?
Eind vorig jaar zei ik tegen mijn ouders dat ik de Alpe d’Huzes wilde beklimmen op mijn racefiets. Voor Fred, een vriend van mijn ouders en ook een beetje mijn oom, die ernstig ziek is. Zij vonden dit wel een heel goed en mooi idee maar nog niet voor mij weggelegd. We hebben het er over gehad, ook met vrienden en bekenden, wat wel haalbaar zou kunnen zijn. Zo ontstond het idee om mee te doen aan de Noorderrondritten. Dit is een fietstoertocht over 75 kilometer hier in de omgeving. Dit om geld in te zamelen voor KWF kankerbestrijding.
Hoe ben je op het idee gekomen?
In eerste instantie omdat Fred zo ziek is. Later kwamen hier opa en tante Karen nog bij die ook ziek zijn. Mijn moeder heeft een week voor de Noorderrondritten een berichtje op Facebook geplaatst en verteld dat ik mee zou gaan fietsen om geld in te zamelen voor KWF kankerbestrijding . Toen kregen we het nog druk want hier kwamen heel veel reacties op, wel 70 stuks.
Ik ben bij mensen langs geweest om geld op te halen. Mensen maakten geld over of gooiden envelopjes met geld door de deur. Mijn tante uit Australië stuurde Australische dollars op. Opa heeft op de camping ook nog geld ingezameld, Henk Medema deed dit via zijn werk op het gemeentehuis.
Wat vonden je ouders van je plannen?
Zij vonden het een geweldig idee en gebaar en waren ook best wel trots dat ik dit had bedacht.
Heb je voor dit huzarenstukje getraind?
Ja, wekelijks. Ik fiets elke dag wel op mijn racefiets. Een paar keer per week fiets ik een rondje van 20 kilometer. Op den duur lukte het mij om dit rondje 2 x achter elkaar te fietsen, dat was 40 kilometer dus. Ik kreeg ook diverse tips, bijvoorbeeld van Menno Bosman en Bas Huizing. De week voor de Noorderrondritten heb ik niet gefietst, ik wilde rusten.
Wat vond je het hoogte- en wat het dieptepunt van deze Noorderrondritten?
Het dieptepunt was het stuk van Stad naar Loppersum, de laatste 20 kilometer. We hadden heel veel tegenwind. Gelukkig reden Menno Bosman en Henk Medema met mij mee. Ik heb, inclusief rustpauzes, 4 uur en een kwartier over de 75 kilometer gedaan. In Zuidwolde was ik heel moe, daar hebben we wat langer gerust. Dat was ook niet zo erg, want er was soep. Het hoogtepunt was toen ik over de finish kwam. Er stond een grote groep mensen ons op te wachten en zij klapten allemaal. Iedereen was heel trots, vooral opa.
Veel supporters onderweg?
Jazeker, vooral op Fraamklap bij de 1e stempelpost. In Bedum werden we aangemoedigd door oom Pieter en tante Karen. Ook in Zuidwolde waren supporters en mijn broer Jaap Jan stond mij aan de Trekweg in Middelstum bij de loods van ome Harm in zijn eentje aan te moedigen. Dat geeft je dan extra energie.
Helemaal kapot toen je over de finish kwam?
Dat klopt, maar de afstand was dan ook bijna 2 x zo ver als de langste afstand die ik gefietst heb. De pijn na afloop viel ook wel mee hoewel ik wel last had van zere benen en van mijn kont. Maar aan opgeven heb ik nooit gedacht. Als het moeilijk werd dan zei ik tegen mijzelf: “Doorzetten!”. Gelukkig kreeg ik hulp van 2 hele goede begeleiders.
Ik denk dat je familie best wel een beetje trots op je is?
Klopt, op Facebook kreeg ik reacties als: “Topper” en “Goed gedaan!” Bij de finish stonden ook wel 30 bekenden toen ik mijn medaille kreeg. Mensen waren trots en ook wel een beetje emotioneel. Zelf moest ik ook een beetje huilen. Dit kwam doordat ik moe was maar ook wel een beetje om de mensen waar ik voor gereden heb. Ik kreeg toen een dikke knuffel van opa.
Wat vind je van de opbrengst?
Onverwacht goed en een heel hoog bedrag. De actie kwam eigenlijk pas een week voor de Noorderrondritten echt op gang. Dit ook door de zorgen om opa en tante Karen. Toch heb ik €1350,- bij elkaar kunnen fietsen. Dit heeft zelfs de Ommelander Courant gehaald toen ik Thea Krijgsheld (de coördinator van de KWF kankerbestrijding collecte in Middelstum) de cheque overhandigde. Jannes Klaassen maakte hiervan een foto en heeft deze opgestuurd.
Ga je nog meer van zulke uitdagingen aan?
Ik zou graag aan de Alpe d’Huzes mee willen doen, dat lijkt mij een mooie uitdaging. Ik weet niet of ik het volgend jaar weer mee ga doen met de Noorderrondritten. Een tante zei tegen mij dat mocht het mij volgend jaar weer lukken om de rit uit te rijden dat ik dan wel een lolly voor mijzelf verdien…
Is wielrennen je grote hobby en heb je nog andere hobby’s?
Het wielrennen is inderdaad mijn grootste hobby maar ik mag ook graag muziek maken. Ik ben lid van muziekvereniging Concordia en boven op zolder staat een drumstel. Ook voetbal ik graag, ik speel bij Middelstum E1 en ga volgend seizoen naar de D-junioren. Ook mag ik graag met mijn kameraad Tom spelen.
Al enig idee wat je later wilt worden?
Motoragent of wielrenner! Ik wil al van jongs af aan heel graag motor rijden, daarom. Als kleuter zat ik al met Flip de Beer bij oom Harm achter op de motor.
Wat doe je in je dagelijkse leven?
Muziek maken, fietsen, spelen en naar school gaan. Ik zit in groep 7 van de Wicher Zitsema school waar ik les krijg van 2 leuke meesters en een leuke juf.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een nieuwe racefiets! Ik pas nu nog niet op een gewone racefiets maar als ik uitgegroeid ben dan krijg ik een nieuwe. Ik heb nu een derdehands fiets gekregen voor mijn verjaardag.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vond het leuk om dit interview te doen. Ik hoop dat opa en tante Karen weer beter worden. Volgende week wordt een spannende week voor beiden want dan worden ze geopereerd. We hopen met ons allen dat het goed af mag lopen!
(Pieter van der Ploeg is 11 jaar oud. Hij kreeg tijdens dit interview enige hulp van moeder Jeanet, waarvoor dank.)