Zoutkamp, een prachtig vissersplaatsje in Noord-West Groningen. Gelegen aan de Waddenzee, een uniek natuurgebied behorend tot de Werelderfgoedlijst van Unesco. Zoutkamp, bekend van de Pinksterfeesten, vlaggetjesdag (een vaak gehoorde kreet richting menig clubgrensrechter: ‘Hou op met vlaggen man, het is toch geen vlaggetjesdag!’), de heropgerichte V.V. Zeester en de garnalen van Heiploeg. Rauw vissersvolk, vroeger gevreesd in menig discotheek en feesttent. Daar kon je beter geen ruzie mee krijgen…
Maar ook een heel mooi, pittoresk plaatsje dus, één van de leukste dorpen van Groningen. Een plaats waar ik dankzij unieke zeiltochtjes met de binnenkort naar Bonaire afreizende Boten Bonne bijzondere herinneringen heb liggen. Café ‘Kombuis’ was toentertijd een plaats waar menig nachtelijk uurtje doorgebracht werd. Een aanrader trouwens, zeilen vanaf Lauwersoog naar Zoutkamp. Mooi om over de meanderende wateren en weilanden de Zoutkamper kerktoren steeds dichter bij te zien komen. Om daarna af te meren in de haven. Omringd door bijzondere mensen en boten.
Zo maakten we tijdens onze eerste trip kennis met een schipper en zijn ruim 30 (!) jaar jongere vriendin. Vooral Keessie krijgt hier nog wel eens mooie dromen van. Want toen hij op een ochtend wakker werd en vanuit zijn slaapzak omhoog keek, had hij een bijzondere inkijk op een felgekleurde slip….. Gezellig borrelend bij de scheepsburen kwamen bijzondere foto’s ter tafel. Een uniek stel, mag ik wel zeggen. Toen we gezamenlijk optrokken naar de eerder genoemde Café ‘Kombuis’, kregen we direct al een stempel opgeplakt…
Een jaar later meerden we weer af in dezelfde haven. Wederom naast eerder genoemd stel. Lang hebben we het er niet volgehouden. Door nachtelijke escapades en ‘echtelijke’ ruzies werd het water ons te warm onder de voeten. Een rare gewaarwording trouwens. In slaap vallen in het vooronder in Zoutkamp om ’s morgens wakker te worden voor de kust van Schiermonnikoog. Mede mogelijk gemaakt door vader en zoon Pool. Het kon allemaal tijdens de wonderlijke avonturen met Boten Bonne…
‘Kombuis’ was ook de plaats waar de plaatselijke legende Freddy Bos jr. vaak te vinden was. De ons helaas veel te vroeg ontvallen gezelligheidsdier sprong af en toe bij achter de bar. In ‘Kombuis’ beleefde ik trouwens ook enige angstige momenten. Na afloop van een bijzonder gezellige bruiloft in Lauwersoog werd besloten om op de terugreis Zoutkamp aan te doen. Opgewarmd door feestverhogend vocht waren we er natuurlijk nog lang niet zat van.
In ‘Kombuis’ liep een opvallende verschijning rond. Niets mis mee, maar ik moest zo nodig iets zeggen over mans karakteristieke vormen. Niet al te hard en ook niet tot hem gericht maar waarschijnlijk had hij een bijzonder scherp gehoor. En veel vrienden, die mij mijn uitspraken bijzonder kwalijk namen. En zo kon het gebeuren dat ik opeens, hangend aan de bar, zowel links als rechts van mij gezelschap kreeg van rauw volk uit Zoutkamp. Toen ik achterom keek zag ik eerder genoemde verschijning kwaad mijn kant op kijken, de vuisten gebald. Ik moest praten als Brugman om onder een stevige in- en externe verbouwing uit te komen. Wel was het mooi te constateren dat we aan het eind van de avond, ver in de nacht, gebroederlijk de armen over elkaars schouders slaand, aan de bar zaten met elk een stevige borrel voor ons. Voor de schrik, de vriendschap, en het ongemak, zeg maar.
Ook dat kan allemaal in Zoutkamp, de plaats waar we ooit een keer de sportiviteitprijs wonnen. Ons in de maag ‘gesplitst’ door Fred Bos sr., die ook de nodige wortels bij de VV Middelstum heeft liggen. Een twintigtal inloopshirs van Heiploeg geloof ik, een prijs die Willem Koopman en Bonne Zijlstra verfoeiden ipv deze te omarmen. Volgens mij uitgereikt vlak bij Café ‘Kombuis’. Het werd een gezellige middag en vooravond waar de oudste deelnemer aan het voetbaltoernooi, bijna 70 jaar, de ene na de andere plaatselijke schoonheid meenam naar de dansvloer om haar daar ter plaatse af te matten. Het bleek opa’s laatste kunstje te zijn, de voetbalschoenen werden hierna aan de wilgen gehangen…
Mooie en bijzondere herinneringen derhalve. Misschien kan ik er ooit nog enige aan toe voegen. De VV Zeester is heropgericht en organiseert misschien ooit weer eens een toernooi. De sportiviteitprijs hoeven we niet te winnen, maar een bezoekje aan Café ‘Kombuis’ zal wel weer als heel gezellig ervaren worden. Tenminste, als ik geleerd heb van versprekingen uit het verleden, dit biedt niet altijd een garantie voor de toekomst…