Maandagmiddag. Net thuis van het werk, nog even het Dagblad doornemen. Hoor ik ineens Anita roepen: ‘Mailtje van Bert Koster… of je een stukje voor zijn website zou willen schrijven, over je herinneringen aan Middelstum?’
Denkend aan de dichter Marsman roep ik herinneringen op aan…….. Slingerend loopt het Boterdiep traag door het terpdorp “Milnsom” met in het midden de bekende Sint-Hippolytuskerk….. Omsloten door plaatsen als Huizinge, Toornwerd, Westerwijtwerd en Fraamklap. Het Groninger landschap op z’ n mooist!
Zo vertelde ik als stagiair van de pedagogische academie aan de leerlingen van de Wicher Zitsemaschool, nog voor ik er woonde, dat het dorp vroeger maar liefst 3 borgen had: Ewsum, Mentheda en Asinga. De meesters Fré Schreiber en Jan Zuidhof onderwezen in die tijd hier de jeugd. Na een proefles voor een vaste aanstelling (1986/1987) bleek dat men bij gelijke geschiktheid toch de voorkeur gaf aan een ander persoon die net van de nieuwe pabo ( opgericht in 1985) kwam. Fré zei het al eens “dai haile schoulwereld is ain Toetmem!”.
Net uit militaire dienst en met inmiddels een hele andere baan, kwam ik in Middelstum wonen in de zomer van 1987. Het huis aan de Barthold Entensweg werd voorheen bewoond door de familie Bolhuis. Simon had met zijn gezin meer ruimte nodig en voor mij was het een prima plek in deze Geuzenstraat. Hij vierde zijn verhuizing met een eiergooi- en voetbalwedstrijd in de woonkamer. Met mijn nieuwe buren Wieb en later neighbour Marcel van Dijken (Zie babbelen met Bert, een grote fan van Pé en Rinus) kon je prima een boompje opzetten. Ik werd al snel op de hoogte gebracht door de buurt over het dorpsgebeuren, zoals de plotselinge verschijning ‘van ene Rooie Job’ voor je raam. Bij voorkeur zonder scooter en als het donker was. Tijden veranderen, want in de tijd dat Jaap Hoekzema er woonde stonden er nog 3 winkels in de straat. In mijn tijd alleen nog een viskar, waarschijnlijk van visboer Walker.
Ook werd ik lid van buurtvereniging “de Geuzenhorn”. We hadden vergaderingen bij Jannes Klaassens, Piet van der Ploeg en natuurlijk Herberg “in de Valk”. Met Pasen was het raak…… neutenschaiten. En af en toe werd er een rommelmarkt georganiseerd in de straat voor het goede doel: De buurtvereniging! Een keer per jaar een feesttent op het pleintje aan de 2e BE-weg. Hilarisch moment was wel dat een van de vrouwelijke feestgangers na een plaspauze op haar eigen thuisadres zich weer in het feestgedruis stortte. Ze had echter te laat in de gaten dat de rol wc papier nog achter uit haar broek hing. Het was misschien een manier om haar huis weer terug te vinden.
Een aantal jaren heb ik samen met Peter Veldman club gegeven aan de jeugd van de toentertijd Gereformeerde kerk (PKN kerk vanaf 2014). Samen met hen hebben we een bar gemaakt in een van de zaaltjes naast het kerkgebouw. Dit alles om het soos-gevoel nog meer te versterken. Een aantal jeugdleden heeft zich later ook ingezet voor organisaties als “The Rising Sun”” en “Sunsation” en dit verder uitgebouwd. Aan het eind van het seizoen werden er buitenspelen georganiseerd. Eén van de hoogtepunten uit die tijd was het spuitvoetbal op de ijsbaan. Twee spuitgasten met een brandweerslang in de aanslag op doel en met een grote skippybal moest het veldteam dan scoren. We gebruikten hiervoor de brandweerauto van verzamelaar Jelte Zwerver.
Van Albert Erik de Winter kregen we regelmatig biologieles over meegebrachte braakballen en andere voorwerpen die hij dat weekend in de natuur had gevonden. In 2011 werd in het Ten Boersterbos een vleermuistoren geplaatst in het kader van een project van o.a. Landschapsbeheer waar Albert-Erik bij is aangesloten. Leuk detail is dat ik ook in Middelstum al dwergvleermuizen als gasten onder het platte dak had. Ze blijven me dus achtervolgen.
Volleybal of tafeltennis was niet echt mijn ding. Heb me dus maar aangesloten bij VV Middelstum met topgasten aan de bar. De eerste trainingen in het seizoen werden afgewerkt op het grasveld van de ijsbaan. Als dit niet meer mogelijk was, gingen we op de zandvlakte achter de kantine trainen. Vaak was dit een aanslag op de ogen. De harde lenzen moesten regelmatig onder de kraan gespoeld worden. Maar die lenzen waren wel nodig om de ijzeren doeltjes in de gaten te houden. Ik meen me nog te herinneren dat Harry Meursing hierover struikelde en zijn been brak.
Rechtsback was mijn positie in het veld als rechtsbenige speler. De linkerbeen had ik alleen om in evenwicht te blijven. Ik heb het vijandelijk doel dan ook niet vaak van dichtbij gezien, maar eenmaal was het dan toch raak. In Oude Pekela. Een als voorzet bedoeld schot vanaf eigen helft met de wind in de rug. Het bleef 0 – 1.
Op enig moment werd aan ‘mijn’ 3e elftal met jongens als Simon Bolhuis, Koos Linstra, Eric Boskamp, Jan Bos, Gezienus Bruining, Gert Wibbens, Johan de Hek, Andries Poppema en Gerard Bos later ook een aantal oud 1e elftalvoetballers toegevoegd zoals Willem Koopman, Henk Medema en Wim Poel. Niet veel later werd het elftal in wisselende samenstelling omgetoverd tot “Dreamteam” in navolging van FC Barcelona in 1992 en het Amerikaanse basketbalteam met Michel Jordan. Hoor ik daar ineens weer het geroep van begeleider Jan van der Laan langs de lijn “SIMON”?!
De derde helft in de kantine was er voor de nabeschouwing onder het genot van een flesje bier…..en nog een…..en nog een… Balletje gehakt erbij van Mayko. Daarna de auto maar laten staan ( veldwachter Adri de Lange had iedereen aan het begin van het seizoen gewaarschuwd) om te voet verder te gaan naar Vita Nova, of de snackbar op het pleintje bij het oude gemeentehuis, voor een snelle hap.
Waar ik ook veel plezier aan heb beleefd was de vrijdagavond zaalvoetbalwedstrijden. Eerst hadden we onze thuisbasis in Winsum, later in Loppersum met jongens als Martin Rozeboom, Frans de Bont, Gerhard Mus en de broers Hoeksema. Frans was de Spa-rood man van de kleine ruimte. Ook buiten het veld een prima vent en een vrijwilliger die iedere voetbalclub zich zou wensen. Volgens mij heeft hij meer dan eens zijn bril moeten bijbuigen na een interventie tussen personen met losse handjes.
Eenmaal ben ik met de bus vertrokken vanaf het voetbalveld. Niet omdat ik op zo’ n hoog nivo voetbalde en er om die reden een supportersbus werd gehuurd, maar omdat we als voetballers van VV Middelstum in de Arena de wedstrijd Ajax-Groningen en de inmiddels bekend geworden grasmat zelf eens wilden bekijken. In de bus werd gevraagd ook even te letten op de jongste jeugdleden die mee mochten. Heb ik die dag Eling Zuidhof een beetje in de gaten gehouden. Na de wedstrijd zijn we nog door een cameraploeg geïnterviewd. Overigens nooit uitgezonden. De uitslag … ? Wie het weet mag het zeggen.
In 1996 ben ik weer naar Ten Boer verhuisd om na 2 seizoenen bij Omlandia vervolgens de voetbalschoenen aan de bekende wilgen te hangen. Nog steeds werkzaam bij dezelfde werkgever, heb ik ook daar de liefde van mijn leven gevonden. In 2000 ben ik met Anita getrouwd. Was het stukje tuingrond in Middelstum bij huis veel te groot, nu heb ik o.a. tuinieren als hobby. Een prima bezigheid voor lichaam en geest. Blijkbaar ontbrak de passie in en op het (trainings) veld en de sfeer van de 3e helft, zoals in mijn jaren in Middelstum. In tuinjargon is de derde helft de oogsttijd. Mooie gelegenheid om alle vrienden/bekenden de hartelijke groeten over te brengen vanuit de moestuin in Ten Boer.