Onbegrip. De laatste tijd kom ik het steeds vaker tegen. Het lijkt wel alsof men zich steeds moeilijker kan of wil verplaatsen in de ander. Met frustratie als gevolg. De realiteit biedt wellicht een oplossing.
Een goed voorbeeld van onbegrip speelt zich af rond de gasbevingen. Dit gebied heeft nu al een aantal jaren te kampen met deze problematiek. In mijn directe omgeving houdt een groot aantal personen zich hier inmiddels mee bezig. Al deze personen hebben een eigen kijk op de zaak. De een wil liever gister dan vandaag nog verhuizen. De ander zoekt de oplossing in het verminderen van de gaswinning. Een derde vindt het overdreven en zet zich liever in voor de leefbaarheid en het verbeteren van het imago van de regio.
Welk standpunt ik aanhang? Ik weet het niet. Het hangt er feitelijk vanaf of de verwachtingen kloppen en wat daarvan de gevolgen zijn. En dat kan ik maar moeilijk inschatten. Maar het hangt vooral af van mijn humeur. Ben ik pessimistisch, dan denk ik: dit komt nooit meer goed. In een wat meer positieve bui zie ook ik nog wel mogelijkheden. Ik hoop er in ieder geval wel op, maar het blijft een lastig dossier.
Het meest lastige vind ik echter alle verschillende standpunten. Ze bijten elkaar. De imagoverbeteraar is niet blij met de vertrekwens. Wie weg wil, snapt niets van de investeringen in de leefbaarheid. Ondertussen merk ik dat ik de verschillende standpunten aan de verschillende partijen probeer uit te leggen. En daarbij stuit ik op veel onbegrip. Onnodig onbegrip.
Want als je de problematiek even los trekt van je eigen belangen en bekijkt vanuit de belangen van de ander, dan kun je (bijna) altijd wel begrip voor diens mening opbrengen. Dat betekent niet dat je het met elkaar eens moet zijn. Maar het betekent wel dat je zo nu en dan eens over de schutting van je eigen realiteit heen moet kijken. Dat kan voor beide partijen juist goed uitpakken. Want wellicht is het voor de leefbaarheid wel beter dat wie weg wil, ook weg kan. Wie blijft, is daarmee ook gemotiveerd om te investeren in deze regio.
(Annegreet Blanken woont in Middelstum, in het epicentrum van het aardbevingsgebied. Ze heeft haar eigen onderneming AgBSupport, www.agbsupport.nl)