Wel een beetje raar,
42 jaar!
Trillend op mijn benen,
Want de eerste 41 jaar zijn plots verdwenen…
De jaren gaan snel in mijn leven,
Waarschijnlijk valt er genoeg te beleven,
Door het schrijven gaat een nieuwe wereld voor mij open.
De ganzenveer kan ik regelmatig in het potje met inkt dopen.
Maar toch voelt een verjaardag altijd dubbel,
Want hoe lang duurt mijn levensbubbel?
Krijg ik er nog 42 jaren bij?
Of krijg ik eerdaags de man met de zeis aan mijn zij?
Gelukkig staat dat in de sterren geschreven.
Leven moet je, als ware het je laatste dag.
Dus de dag dat je dubbel lag,
Van het harde werken in plaats van door een gulle lach,
Kun je beter niet herbeleven.
Schoenmaker blijf bij je leest,
Dichten is voor poëten,
Daar heeft Bert geen kaas van gegeten,
Dit is dus eenmalig, wees niet bevreesd!
Toch is rijmen mooi om te doen,
En niet alleen met Sinterklaas,
Alles voor een lekkere voorjaar verjaardagszoen,
In de prille lentezon, net als toen…
Geluk was heel gewoon maar soms moeilijker te plukken,
Mooie momenten zijn er altijd wel, dat gaat zeker lukken!
Al loop je soms op krukken,
Soms moet je ook voor je geluk diep bukken…
Door het slijk dus gaan we ook na vandaag stug door,
Onverschrokken op het levenspad,
De vogels zingen straks weer in hun lentekoor
Zo simpel is dat!
Oud worden in goede gezondheid,
Dat zou wat zijn!
Middels een goed glas wijn,
En veel joligheid.
Daar ga ik voor de komende jaren,
Met Miranda aan mijn zij,
Maken we de toekomst het verleden,
Moet ik mij bedaren,
volgens lichte zeden,
Dankbaar maar ook blij,
Want Bert heeft er weer een levensjaar in zijn levensboek bij!
Dat er nog vele mogen volgen,
Het liefst zonder al te veel zorgen!