Ik sta langs het veld en zie hoe mannen van middelbare leeftijd met net iets teveel buikomvang over het veld rennen. Ze zitten vol goede bedoelingen. In hun hoofd maken ze de ene na de andere mooie actie. Jammer alleen dat de benen er anders over denken. Ik weet nog dat ik zelf voetbalde. Het was van geen nivo, maar goed. De gedachte overheerste toen nog dat sporten gezond was.
Dus rende je op zaterdag als een idioot achter de bal aan. Dachten sommigen de nieuwe vedette te zijn, scoorden ze in hun dromen wereldgoals maar trapten in feite nog geen deuk in een pakje boter. Ik heb het jaren volgehouden. Niet vanwege een soort van zelfoverschatting of omdat we een onoverwinnelijk team hadden. Ik voetbalde voor mijn plezier en vond van mezelf dat ik wel een aardig balletje kon trappen. Tot het moment dat iemand het zelfde dacht en me een doodschop verkocht.
Niet erg sportief en vanaf dat punt was het dan ook wel klaar voor mij. Van actief beoefenaar stapte ik later over naar de andere kant van de sport. Gebruikte mijn talenten voor het vullen van krantenkolommen met voetbal- en andere verslagen. En ontdekte dat het er in die wereld ook niet altijd even sportief aan toe gaat. Pek en veren hebben meerdere keren voor mij klaargestaan als ik weer iets te kritisch was geweest. Ik kon een pak slaag krijgen omdat ik, volkomen terecht overigens, een keeper als krokettenvanger had bestempeld. Zoiets zeg je natuurlijk ook niet van iemand die elke bal behandelt alsof ie zojuist uit de gloeiend hete frituurvet is gevist.
Over sportiviteit gesproken. Als je in de spotlights staat kun je verwachten dat mensen op je letten. Moet je tegen een stootje kunnen. Dat kan lang niet iedereen en sommige voetballers al helemaal niet. Ze zijn licht ontvlambaar. Rondhuppelende staven dynamiet die elk moment kunnen ontploffen. Zowel binnen als buiten de lijnen. En zelfs dat is niets nieuws. Ook in mijn tijd als actieve voetballer vlogen ze elkaar al naar de strot. Deden coaches, leiders en zichzelf supporters noemende aanhangers van de clubs er alles aan om het vuurtje verder op te stoken.
Weet u, eigenlijk is er helemaal niets veranderd. De uitbarstingen van onsportief gedrag komen wekelijks voorbij. Het enige verschil is dat we het nu vaker in beeld gebracht zien. En er dus ook vaker onze mening over kunnen geven. Gefundeerd of niet, wat maakt het uit. We willen gehoord worden. Spreken er schande van dat profspelers als Erik Pieters en Graziano Pellè andermans eigendommen vernielen. Willen kopschoppers het liefst aan de hoogste boom ophangen. Roepen moord en brand als een goedwillende grensrechter het leven laat tijdens een amateurwedstrijd. Ontketenen acties om respect af te dwingen. En gaan vervolgens weer over tot de waan van de dag.
Ik zit te bedenken waar ik de camera dit weekend op zal richten. Hoe groot is de kans dat een voetballer van Corenos, Middelstum, Eems Boys of Appingedam een deur intrapt als het zaterdag allemaal tegenzit. Zouden de spelers van De Pelikanen en De Heracliden zich wel kunnen inhouden? Of moeten we op sportpark Uitwierde gaan kijken waar Neptunia en Godlinze de degens kruisen. Misschien is het wel de laatste. Want wat maakt het nou uit of er daar iets aan gort geschopt wordt. Het sportpark gaat immers toch dicht.
Pelle heeft terecht een boete gekregen. Hij moet een paar procent van zijn maandinkomen inleveren. Een riante fooi, veel meer is het niet. Dus beste amateurs, schop gerust een deur in puin, sla een raam in of trap een stoel naar de andere kant van de kleedkamer. Een schorsing zal het niet opleveren, om de boete hoeft u het niet te laten en spijt hoeft u al helemaal niet te hebben. Het is immers een menselijke reactie. U doet hoogstens uzelf pijn. Het is gewoon een uiting van emotie die op niemand is gericht. En dat u geen enkel respect voor andermans eigendommen toont? Ach, waar maken we ons druk om.
Bedenk echter wel dat er zomaar iemand met een camera achter u kan staan die uw emoties feilloos vastlegt en publiceert. Niet vanwege de voldoening dat er iemand aan de schandpaal genageld wordt, maar om duidelijk te maken dat sportief gedrag bij teleurstelling hoort. Als dat er niet meer toe doet, moeten we meteen alle goedbedoelde acties stoppen. Iedereen zijn gang laten gaan zodat sporters de kans krijgen om hun sport zelf naar de kloten te helpen.
(Nanko Kiel is de grote man achter de druk bezochte sportsite Eemsmondsport ( www.eemsmondsport.nl). Daarnaast verslaggever en columnist.)