Bonne, je gaat binnenkort een groot avontuur aan?
Inderdaad, we zijn als gezin Zijlstra druk bezig met de voorbereidingen om te gaan emigreren naar Bonaire. Dat zal in juli van dit jaar gaan gebeuren.
Hoe is dit zo ontstaan, is dit altijd je droom geweest?
Zoals je weet heb ik in 2012 mijn Makelaarskantoren “Beter Wonen” Makelaars verkocht en ik ben toen uit de zaak gestapt om het wat rustiger aan te doen en wat meer van mijn gezin te gaan genieten. Ik was in die tijd eigenlijk alleen maar aan het werk, was dan ook weinig thuis, zag Nathalie en de kinderen niet veel en voelde mij soms een werkslaaf in mijn eigen bedrijf. Natuurlijk heb ik het 17 jaren met veel plezier gedaan en kijk ik er ook met een goed gevoel op terug. Maar de momenten dat ik lichamelijk op was en mentaal en fysiek moe, volgden steeds sneller op elkaar. De rugklachten (spit en hernia’s) deden me ook geen goed. Ik heb dus naar mijn lichaam geluisterd, mijn gezin en eigen gevoel gevolgd. Dat is dus waar we nu zijn en waar ik nu ben.
Ik moet zeggen dat ik ook aan iets anders toe was. De kantoren liepen uitstekend, we hadden het goed en een zeer grote portefeuille en deden het werk met zijn vijven waar andere kantoren met 10 man nog niet aan wilden beginnen. Maar het ondernemersbloed stroomt waar het niet gaan kan en het avontuur zoeken dat ligt ons alle 4 wel. Of het altijd mijn droom is geweest? Nou, het is zo dat ik graag droom maar dat ik wel zie hoe dingen lopen en zich ontwikkelen. Een leven welke al is voorbestemd of dat de grote lijnen reeds duidelijk zijn… nee niks voor mij! Het komt op je pad maar soms zoek je de dingen wel op en de andere keer moet het gewoon zo zijn.
Een paar jaren geleden zouden we naar Spanje vertrekken om daar een Bed & Breakfast te beginnen met outdoor activities. Voor toeristen die op vakantie gaan maar wel actief bezig willen zijn naast het relaxen en vakantie vieren. Enfin, dat is niet van de grond gekomen en sindsdien ben ik met internet handel bezig en zorg ik dat de huizen welke ik nog in de verhuur heb hun onderhoud krijgen. Tevens werk ik 12 jaar achterstallig werk weg aan onze eigen woning.
Het vergt zeker de nodige voorbereidingstijd?
Dat klopt, zowel Nathalie als ik zijn beiden onafhankelijk van elkaar medio vorig jaar een week heen geweest om te onderzoeken of het wat voor ons zou zijn. Nathalie voelde zich er direct thuis, ze houdt enorm van het eilandleven. Zelf had ik aanvankelijk meer met Aruba omdat ik daar vroeger ook wel eens geweest ben. Maar beiden zijn we inmiddels verknocht geraakt aan Bonaire.
En nu zijn we druk bezig met de voorbereidingen. Spullen inpakken, ons eigen huis (die voor minimaal 2 jaar verhuurd wordt) in Wirdum opknappen inclusief de tuin, onze paarden proberen te verkopen, de kinderen voorbereiden op de verhuizing, administratief de boel regelen enz. enz.. Gelukkig heb ik geen baan meer van 40-60 uur in de week, anders was het bijna niet te doen geweest!
Al enig idee wat je op Bonaire gaat doen?
Ja, in principe wel, maar de onderhandelingen met de eigenaren van Manege Washikemba over een eventuele overname verlopen een beetje stroef en dus is dat nog niet 100% zeker. Wel is het zeker dat ik daar op 1 van de grootste makelaarskantoren aan het werk kan. Maar het kan ook maar zo zijn dat ik iets heel anders ga doen en dan zal dat zeker een nieuwe onderneming zijn. Hierover kan ik nog weinig kwijt maar ik beloof jou het als één van de eersten te laten weten, haha.
Hoe staat je gezin er tegenover?
Nou op zich heel goed, ze gaan allemaal mee… Nathalie is ook toe aan wat anders en heeft uitdagingen nodig. Voor de kinderen is het onwennig en soms zijn ze bang om familie en vriendinnetjes te gaan missen. De oudste maakt hier in Nederland haar lagere school af. Ze zijn 8 en 11 jaar dus dat is een leeftijd dat ze heel snel nieuwe vriendinnetjes krijgen en de taal Papiamento snel onder de knie hebben. Sneller dan wij in ieder geval. Gelukkig kun je daar met Nederlands, Engels en Spaans ook uit de voeten, dus dat komt wel goed.
Kun je iets meer over Bonaire en haar aantrekkingskracht vertellen?
Bonaire is een prachtig eiland vlak voor de kust (80 km) van Venezuela en 45 km van Curaçao. Het eiland is 40 kilometer lang en zo’n 8 tot 12 kilometer breed, rotsachtig en heeft wat heuvels, is op bepaalde plaatsen heel groen en heeft een diversiteit aan natuurschoon en meer dan 200 vogelsoorten (Flamingo’s, Pelikanen enz.). Er lopen veel geiten en ezels rond, zowel los als in gevangenschap. Er is een natuurgebied (Nationaal Park) van ca. 60 km2, dit is zo’n 20% van het eilandoppervlak.
Rondom het eiland ligt ca. 300 km aan koraalrif met een flora en fauna die bijna nergens anders te vinden is. Bonaire is niet alleen populair bij duikliefhebbers, maar de ongerepte natuur en de ongedwongen levensstijl trekken eveneens natuurliefhebbers en rustzoekers aan. Met meer dan 70.000 toeristen per jaar kun je wel zeggen dat dit de grootste inkomstenbron is van Bonaire. Niet voor niets staat er onder de nummerplaten van de auto’s geschreven: Diver’s Paradise.
Wat ook een bezienswaardigheid is zijn de slavenhuisjes van rond 1850. Bonaire is qua grootte het tweede eiland van de ABC eilanden maar het dunst bevolkt. De bevolking is erg aardig en gemoedelijk. Eigenlijk is zout, afkomstig van de zoutwinning, het enige export product van het eiland. Voor de kust van de hoofdstad Kralendijk ligt het onbewoonde koraaleilandje Klein Bonaire. Het is inmiddels beschermd natuurgebied maar wel toegankelijk voor toeristen en de ideale broedplaats voor schildpadden. Bonaire heeft een tropisch klimaat met gemiddelde temperaturen van 28-30 graden. Het zeewater is diepblauw en is altijd rond de 25-28 graden. Er wordt veel gedoken, gesnorkeld en veel mensen doen daar nog aan windsurfen. Kiten wordt steeds populairder.
In ons geval zoeken we van alles wat, geluk, liefde, een nieuwe uitdaging en iets anders dan anders. Nathalie en ik hebben allebei een duikbrevet en zullen dan ook veel van de onderwaterwereld gaan zien.
Kun je iets meer over je carrière, inclusief je tijd bij de Korps Mariniers, vertellen?
Ik zal bij het begin beginnen. Als kind wilde ik graag paardenhandelaar worden en dat was ook de reden dat ik na de lagere school naar het Agrarisch Onderwijs ben gegaan. Na een paar jaar kwam ik er achter dat deze basisopleiding niet de opleiding was die ik zocht. Ik heb hem wel afgemaakt maar het is niet echt bruikbaar geweest. Daarna ben ik naar de detailhandelschool gegaan en heb stage gelopen bij Super de Boer in Leek. Toen nog Fred van de Werff genoemd. Hierna ook nog een stage gelopen bij foto Objectief in Leek en na deze stage heb ik er ook nog korte tijd gewerkt.
Toen werd ik voor mijn Dienstplicht opgeroepen en de keuze was voor mij vrij duidelijk…… Niet bij de Landmacht! Weinig te doen hebben, vervelen en veel biljarten leek me niks. Dus liever bij de Luchtmacht…. Je raad het al.. Bonne werd ingedeeld bij de Landmacht. Dat liet ik me niet gebeuren en dus heb ik me direct aangemeld voor de keuring van de Koninklijke Marine om bij het Korps Mariniers te komen. Als Marinier dien je te kunnen opereren ter land, ter zee en in de lucht. Mariniers worden voornamelijk ingezet achter de vijandelijke linies of in andere moeilijke omstandigheden zoals bv gijzelingen, piraterij en in situaties met zeer lage of zeer hoge temperaturen. Ze moeten dus onder zware omstandigheden altijd goed blijven functioneren en opereren.
Na de keuring kon ik de opleiding volgen bij het Korps in de Van Gent Kazerne te Rotterdam. De opleiding duurde 4 maanden en daarna kreeg je een andere plaatsing en kon je worden uitgezonden. Voor mij was de plaatsing in Doorn. Ik heb nog de testweek van de BBE (bijzondere bijstand eenheid) gedaan en daarna een verbindings- en Hospikopleiding. In die tijd werden veel Mariniers uitgezonden naar Irak maar omdat ik in Raamsdonksveer mijn groot rijbewijs had gehaald, en ze op Aruba dringend een ambulancechauffeur en verpleger nodig hadden ben ik daar voor een termijn van 9 maanden naar toe gestuurd. Toen is dus de liefde voor het Caribisch gebied ontstaan.
Bij het Korps Mariniers heb ik 4 jaren gediend en daar heb ik erg veel van de wereld gezien. Onder andere bij koud weer (20 weken Noorwegen) en warm weer (Curaçao/Aruba etc.) getraind, bergtrainingen in Schotland en Wales gedaan en nog veel meer landen aangedaan voor de meest uiteen lopende oefeningen. Je merkt dat wat zien van de wereld en uitdagingen me niet vreemd zijn. Ik kan hier nog enkele A4 tjes voor gebruiken maar daar zit je vast niet op te wachten, haha.
Direct na mijn tijd bij het Korps ben ik met de makelaarsopleiding begonnen en tevens een PMK (primair medische kennis) opleiding gaan volgen. Ik wilde iets in de makelaardij gaan doen of artsenbezoeker worden. Als artsenbezoeker werk je voor een groot farmaceutisch bedrijf om o.a. medicijnen aan artsen, specialisten en ziekenhuizen te verkopen. Dit is altijd de 2e keus gebleven.
Je zeiltripjes waren legendarisch?
Ja, deze waren inderdaad legendarisch…. Wat hebben we gelachen zeg! Ik moet zeggen dat er altijd een heel leuke club jongens mee ging en er gebeurde ook altijd wel iets. Ik noem voor het gemak dan het voetballen op het wad (zeer vroeg in de ochtend) en het overboord springen van bijna de hele groep vlak voor de haven van Schiermonnikoog. Dit vanwege het al terugtrekkende water en dus het vast komen te zitten van de boot. Ik teer hier nog steeds op en ook hier kunnen meerdere jongens wel een paar A4-tjes mee vullen. Ook dat lijkt me niet verstandig. Inmiddels is de boot verkocht en zullen de herinneringen voortleven.
Hoe kijk je terug op je tijd bij de VV Middelstum?
Hier kijk ik met veel plezier op terug. Ik heb er 17 jaar gevoetbald en heb er erg mooie herinneringen en één kampioenschap aan over gehouden. Als je het zo bekijkt niet al te veel in 17 jaren.
Wat zijn je hobby’s?
Ik zie mijn hobby’s ook als sporten. Natuurlijk voetbal maar dat staat inmiddels op een heel laag pitje. Het 35 en 45 plus voetbal is maar enkele keren per jaar. Ook doe ik aan motorrijden en om sportief te blijven ben ik aan het paardrijden en doe net als Elke (mijn jongste dochter) aan Taekwondo.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Nou ten eerste de vraag wie dit mag doen is zeker van belang. Maar als mijn wederhelft me wakker port dan mag dat voor: oesters met een beetje zalm en een fles (ijskoude) champagne. Alleen voor een Bacootje mag ook.
Wat zul je het meest missen aan Nederland?
Op zich niet zo veel denk ik maar als ik wat ga missen dan zijn dat onze familie, vrienden en wellicht de seizoenen in Nederland.
Enig idee waar Bonne Zijlstra over 10 jaar staat?
Daar denk ik niet over na, dat is A te ver weg en B plannen kunnen altijd veranderen. Het enige wat ik graag wil zien over 10 jaar is dat mijn gezin en familie het goed gaat, en dat ze gezond en gelukkig zijn.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik ben van mening dat het wel goed is zo, het gaat jullie allen goed in Nederland!