Onlangs werd mijn fantasie geprikkeld door het bericht dat Rottumeroog en Rottumerplaat straatnamen krijgen. Alleen op papier dan, meldde de gemeente Eemsmond, want straatnaambordjes worden er niet geplaatst. Het gaat om het Jan Brandspad 1 op Rottumeroog en Maarten Toonder Senior pad 1 op Rottumerplaat. In het persbericht stond nog vermeld dat de adressen kadastraal onder Warffum vallen. Leuke feitjes die mijn verbeelding aan het werk zetten.
Rottumeroog, het wandelend, onbewoond eiland waar in de jaren ’60 de familie Toxopeus woonde. Vader Toxopeus was de laatste strandwachter, ook wel voogd genoemd, die onderhoud op het eiland verrichtte. Hij verliet met zijn gezin het eiland in 1965. Sinds die tijd woont er niemand meer. Wel brachten de schrijvers Godfried Bomans en Jan Wolkers in 1971 beiden onafhankelijk van elkaar een week op het eiland door. Ze hadden dagelijks in het programma ‘Alleen op een eiland’ van Willem Ruis, die in een hotel in Warffum verbleef, kort radiocontact. Ik heb wel eens gehoord dat vooral Bomans bijna gek werd van het feit helemaal alleen te zijn, althans zonder mensen om hem heen…
Zou het wat voor mij zijn? De Waddeneilanden trekken mij altijd enorm aan. Hoewel vlak bij huis, heb ik altijd het idee in een heel andere wereld terecht te komen. Is het de mystiek, de lichtbundels van de vuurtorens, herinneringen aan vroegere schoolreisjes of vakanties? Ik weet het niet wat mij nu precies zo integreert. Misschien ook wel de natuur in combinatie met de zee en het strand om uit te waaien. Wellicht een prachtige plaats om inspiratie op te doen…
Zou het wat voor mij zijn om bijvoorbeeld een maand lang alleen op Rottumeroog door te brengen? Misschien dat u voor u zelf deze vraag ook wel eens gesteld heeft? Zou het een heerlijke manier zijn om te onthaasten? Om na te denken over het leven, het verleden, de toekomst, de keuzes die gemaakt zijn, eventuele nieuwe paden die ingeslagen kunnen worden? Volop tijd en gelegenheid om hier in alle rust over na te denken. Te midden van ongerepte natuur, alleen omringd door vogels, insecten en hazen die ongetwijfeld verschrikt en verbijsterd op zullen kijken, niet wetend wat hun overkomt als ze mij zien.
Hoe zou ik in vredesnaam de dagen doorkomen, wie of wat zal ik het meest gaan missen, wat zou ik meenemen als ik maar één koffer mee mocht nemen? Zou ik ook gek worden net als Godfried Bomans en alle dagen vol heimwee naar het strand trekken, turend naar het vaste land van de gemeente Eemsmond, verlangend de uren aftellend naar het gewone leven die maar een paar kilometer verderop ligt. Waar het dagelijkse leven zich gewoon doorontwikkelt, de uren verglijden zonder dat ik weet heb wat er zich allemaal in de wereld afspeelt.
Of zou ik heerlijk tot rust komen, volop genietend van de natuur om mij heen, met een pen en papier liggend in de duinen, de ene naar de andere column aan het schrijfpapier toevertrouwend? Ik zou lange wandelingen gaan maken, denk ik, daarbij beseffend dat hond Zora node gemist wordt. Het zal even afkicken zijn om verstoken te zijn van de sociale media, de nieuwsfeitjes, het journaal, de dagelijkse contacten met dierbaren en de leuke hoogtepunten van de week op sociaal en sportief gebied. Misschien is het wel wat, het liefst wel bij aangename temperaturen natuurlijk. Dus in één van de maanden juni, juli, augustus of september. Een jaarlijks terugkerend rustmoment om even bij te tanken en het leven weer in perspectief te zien zonder het idee te hebben opgejaagd te worden door deadlines en omzettargets.
Of zou het leven op mij af komen, de eenzaamheid mij onaangenaam vergezellen? Zou ik gekweld worden door somberheid en naderende depressies die middels een duik in de zilte Waddenzee weggespoeld moeten worden? Waarbij het idee dat ik deze negatieve gevoelens van mij af kan schrijven in het dagboek mij op de been houdt. Zou ik na gaan denken over het nut en de zin van het leven? Het leven na de dood, het hiernamaals enz. enz.? Of zou ik het leven eindelijk in zijn ware perspectief gaan zien? Een zoektocht naar je zelf te midden van het ontbreken van de dagelijkse hectiek.
Ik weet het niet, maar toch zou het mij best wat toelijken. Een maand is best wel lang, denk ik. Misschien net als Bomans en Wolkers een weekje proefdraaien? Geen radiocontact, maar wanneer de techniek het toelaat een dagelijkse update via de website? Wie weet, de wonderen zijn soms de wereld nog niet uit. Ik hoop dan alleen dat ik het niet meemaak dat het wandelende eiland Rottumeroog zich juist op dat moment definitief over gaat geven aan de wassende Waddenzee…