Een bezoekje aan de huisarts is natuurlijk nooit echt leuk. Gelukkig hoef ik er bijna nooit naar toe. Zo goed ken ik mijn eigen, inmiddels voormalige, huisarts Dr. Gerbens dus helemaal niet. De hoogste tijd derhalve om bij de brandende kachel, waar ook twee poezen liggen te snorren, tussen de volle boekenkasten (de vroegere medicijnkasten van zijn voorganger Dr. Van der Spek) eens op ontspannen wijze van gedachten te wisselen met de ‘mens achter de dokter’.
U liet uw patiënten lang wachten tijdens uw afscheid?
Ongelooflijk! Het voelde als een warm bad, dat zullen we nooit meer vergeten. Ik schat dat er al met al 900 mensen geweest zijn om ons de hand te schudden. De wachttijd bij Borg Ewsum bedroeg op den duur 1 a 1,5 uur. Ondanks dat het begon te regenen bleef de sfeer goed in de rij wachtenden. De lange wachttijd noopte sommige mensen om onverrichter zake weer huiswaarts te keren omdat ze ook nog andere verplichtingen hadden.
Eigenlijk is dat een beetje een rare term natuurlijk, afscheid, want uiteindelijk hebben we alleen de praktijk overgedragen aan de nieuwe dokter Ryanne Addink en blijven we voorlopig in Middelstum wonen. Maar we waren erg blij met de belangstelling, verhalen en attenties. Langs deze weg nogmaals heel veel dank! Ik ben 36 jaar huisarts in Middelstum geweest, een lange tijd, waarin ik van bepaalde families wel vier generaties heb meegemaakt. Ongeveer 1000 bevallingen heb ik in de loop van deze jaren begeleid. Dat zijn hele bijzondere momenten waarbij je getuige bent van het begin van een nieuw leven. Het voelde altijd weer geweldig als de kleine het op een brullen zette, ten teken dat de bevalling goed was verlopen.
Kunt u iets over uw jonge jaren vertellen?
In ben in Friesland geboren in een klein plaatsje, Warga geheten. Dit ligt tussen Grouw en Leeuwarden. Mijn middelbare schooltijd heb in Leeuwarden doorlopen. Aanvankelijk wist ik nog niet echt wat ik wilde worden. Met een klasgenoot ben ik naar een voorlichtingsbijeenkomst van een notaris geweest die wat uitlegde over zijn beroep. We kwamen toen tot de conclusie dat dit het in elk geval niet zou worden.
Met dezelfde klasgenoot ben ik uiteindelijk medicijnen gaan studeren aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Ik was 18 jaar. Medio jaren 60 dus, een prachtige tijd. Met de opkomst van de Rock&Roll, de Flower Power, het afzetten tegen de vroegere generaties. Cultureel en sociaal-maatschappelijk gezien een hele boeiende tijd. Ik ging toen bijvoorbeeld regelmatig naar concerten van Van Morrison, Joe Cocker en Cuby and the Blizzards, een swingende tijd derhalve. Ik ben in 1965 begonnen aan de RUG en in ben begin 1974 afgestudeerd. In het Academisch Ziekenhuis in Groningen heb ik nog een jaar een assistentschap vervuld op bacteriologisch en virologisch gebied. Ik heb toen ook nog een tijdje college gegeven aan 3e jaars studenten.
Hoe bent u 36 jaar geleden in Middelstum terechtgekomen?
Nadat ik in 1974 afgestudeerd was, wilde ik direct aan de slag. In Stedum zocht dr. Schipper een assistent. Na mij twee weken ingewerkt te hebben, ging hij drie week op vakantie naar Spanje. Dat was voor mij een mooie vuurdoop. Het zelfvertrouwen groeide en op den duur runde ik het grootste gedeelte van de praktijk en had 4 keer in de week spreekuur, ook op zaterdag.
Toch besloot ik verder te gaan studeren voor internist, waar ik voor was aangenomen. Echter kort na de sollicitatieprocedure werd een buurtcollega dokter Van der Spek ziek en mij werd gevraagd de praktijk over te nemen.
Nooit geen spijt van gehad?
Nee, het beroep van huisarts is enorm veelzijdig. Eigenlijk moet je overal van weten en het bestrijkt het hele vakgebied. Heel af en toe heb ik wel eens gedacht of ik niet beter verder had kunnen studeren. Huisarts is natuurlijk een solistisch bestaan. In een ziekenhuis werk je veel meer in teamverband. Maar Middelstum beviel direct, ik kan heel erg genieten van het landschap, zowel van de grauwheid van de winter als het verschijnen van de kleuren in het voorjaar als alles weer tot bloei komt, de mooie boerderijen en de open velden.
Ik heb ook de kans gehad om naar Winschoten, Schiermonnikoog, Geleen en Witmarsum te gaan maar ik ben heel blij dat ik voor Middelstum heb gekozen, hoewel ik mij wel zorgen maak om de aardbevingsproblematiek.
Vroeger altijd huisarts willen worden?
Nee dus, die definitieve keuze heb ik eigenlijk pas op 30 jarige leeftijd gemaakt. Ik ben derhalve niet gespecialiseerd in bepaalde ziektes maar veel breder ingesteld. En eigenlijk is een internist ook een soort van superhuisarts. Maar ik heb nooit geen spijt gehad dat ik geen notaris ben geworden!
Wat is het hoogtepunt en wat is het dieptepunt uit uw artsenbestaan geweest?
Dat vind ik een hele moeilijke vraag waar ik eigenlijk niet zo goed mee uit de voeten kan. Dit door het beroepsgeheim wat ik heb. Geboortes zijn heel bijzonder om mee te mogen maken. Of patiënten die heel ziek waren en toch weer helemaal de oude werden. Dieptepunten zijn geweest, mensen die door een ernstige ziekte getroffen werden.
Heeft u nog leuke doktersanekdotes?
Ook hier zit mijn beroepsgeheim mij ‘in de weg’. Het gevaar schuilt er natuurlijk in dat bepaalde mensen zich herkennen in een verhaal. Wat dat betreft leidt het beroep huisarts toch tot een bepaalde vorm van ‘eenzaamheid’. Ik besprak dan ook regelmatig lastige gevallen of dingen die mij dwars zaten met mijn vrouw. Het is mooi als je een klankbord hebt, iemand die soms een andere kijk op een zaak heeft. Dat kan tot andere inzichten leiden.
Nooit eens ’s nachts wakker gelegen van een diagnose?
Jazeker. Ik kon af en toe wakker liggen als een patiënt ernstig ziek was. Maar uiteindelijk moet je dit van je af kunnen zetten.
Valt u nu in een zwart gat?
Nee, absoluut niet. Momenteel overheerst nog het vakantiegevoel. En ik stop ook niet helemaal. Ik zal in de toekomst nog wel eens een dienst verrichten voor de doktersdienst. En als een dokter die ik goed ken een beroep op mij doet om even tijdelijk in te vallen dan neem ik dat in overweging.
Nog tijd voor hobby’s?
Daar kan ik nu de nodige tijd aan gaan besteden. Ik lees , ik schaak, ik hou van tuinieren enz.. Eind jaren 70 heb ik met dokter Verhagen de schaakclub Middelstum opgericht. In het begin waren we met 6 man, thans zijn er 14 leden. We spelen onderlinge partijen op borg Ewsum en in clubverband tegen teams uit Ter Apel, Stadskanaal, Groningen, Ten Boer, Bedum en soms moeten we zelfs naar Emmen.
Zoals je misschien wel weet hebben we ook nog een weekendhuisje in Garsthuizen met daarbij een grote boomgaard. Ik zal hier veel tijd in gaan doorbrengen, voornamelijk met het onderhoud van de 100 fruitbomen. Ik overweeg om ook een bijenvolk te gaan houden. In mijn studententijd in Groningen heb ik een bijenvolk gehad. Ik hou van bakken, het appelgebakje dat je nu gegeten hebt is vanochtend door mij gemaakt.
Kunt u iets meer over uw gezin vertellen?
Mijn vrouw heeft de Kunstacademie gedaan en is jaren docent geweest. Ze tekent, schildert en werkt in keramiek. Samen hebben we een dochter gekregen die bij ons afscheid aanwezig was. Ze is ook arts en ze gaat zich binnenkort specialiseren in het AMC in Amsterdam.
Blijft u in Middelstum wonen?
Voorlopig wel, we hebben geen verhuisplannen en ook geen voorkeur voor een gebied. Qua leefklimaat bevalt het ons prima in Groningen. Ik zou niet graag in het Westen willen wonen, dat is mij veel te hectisch.
Wilt u verder nog iets kwijt?
We hebben al een heleboel aspecten besproken. Ik hoop het vakantiegevoel nog enige tijd vast te kunnen houden en kan mij verheugen op stedentrips die we binnenkort ongetwijfeld zullen gaan maken. Deze hebben we in het verleden regelmatig gemaakt naar bijvoorbeeld Parijs, Londen, Stockholm, Berlijn en Praag. Exposities in het binnen- en buitenland en museumbezoeken staan op de agenda. Ik ben blij dat de praktijk en mijn patiënten in goede handen zijn terechtgekomen en wens dr. Addink veel succes. Ik ben uiteraard heel blij dat ik in goede gezondheid aan mijn pensioen kan beginnen.