Ik heb mij altijd verwonderd over de inzet en timing van Henk. Toen ik bij hem in het elftal kwam begon zijn leeftijd volgens mij reeds met een 5. Toch was dit in zijn spel niet terug te zien. Henk las het verdedigende spel altijd als geen ander. Het was soms net alsof hij precies wist wanneer de tegenstander een pass gaf op de man die Henk moest verdedigen. Pijlsnel dook hij dan voor hem op met vaak een succesvolle interceptie als gevolg. Zijn positie als linksback was dus onomstreden.
Over zijn vervolgpass heb ik mij ook altijd verwonderd maar deze toverde ook vaak een glimlach op mijn gezicht als ik Willem Koopman weer eens zijn liezen zag over strekken om de bal onder controle te krijgen. Als dit al lukte. Frans de Bont baalde ook vaak wanneer een pass niet aankwam of wanneer Henk in zijn ogen de verkeerde man aanspeelde. Henk was lang niet altijd van Frans zijn commentaar gediend en liet dit dan ook doorgaans luid en duidelijk weten.
Maar verdedigend ijzersterk dus en een paar keer per wedstrijd volgde een lange rush langs de zijlijn. Dit seizoen werd zelfs één van Henk zijn voorzetten doeltreffend met het hoofd door Fred Tuitman binnen gekopt. En als u Fred zijn koppend vermogen kent dan weet u ongetwijfeld hoe panklaar deze voorzet geweest moet zijn.
We zullen Henk dus gaan missen in het vierde elftal. Want ook in de derde helft was zijn inzet voorbeeldig. Zelden voortijdig afhakend, vaak nog in voor een toegiftje in Vita Nova en ook op de donderdagavond bijna nooit verzakend tijdens de ronde tafel conferentie na een training. Wel miste hij steeds vaker zijn ploegmakkers van het eerste uur en leeftijdgenoten Martin Rozeboom en Joppie Bolhuis maar jongere ploeggenoten voelden zich doorgaans snel thuis bij Henk.
Zijn vrijwilligerswerk binnen de club was talrijk. De cijfertjes en de geldstromen waren bij Henk in goede handen. Zes jaar lang fungeerde hij als penningmeester binnen de club. Ook verrichtte hij diverse hand- en spandiensten bij allerlei bouwkundige verfraaiingen aan ons sportpark. Graag creëren wij dan ook functie als elftalbegeleider of vlaggenist voor Henk mocht hij daar behoefte aan hebben. Of te wel Henk, je bent en blijft meer dan welkom bij het vierde. Nu maar ook in de nabije toekomst! Dank voor vele mooie voetbalmomenten!
Ik kan mij nog herinneren dat het eerste elftal van onze vereniging uitgebreid werd met een kleine, snelle en behendige linksvoor met een verfijnde techniek. Het zal medio jaren 80 van de vorige eeuw geweest zijn dat Haijo Bouma zijn actieve voetbalcarrière bij onze voetbalclub begon. Een kleine dertig jaar geleden alweer dus. Haijo zal zijn actieve carrière nog niet beëindigen, daarvoor is zijn liefde voor het spelletje nog veel te groot!
Ik kon altijd intens genieten van zijn prachtige panna beweging. In de loop der jaren zag ik hem ver van te voren aankomen. Wanneer een tegenstander op hem af kwam stormen deed hij net of hij een lange bal naar voren gaf om vervolgens de bal tergend langzaam door de tegenstander zijn benen te spelen. Vaak hoorde je dan een gorgelend geluid of een verontschuldigend aaaagggghhhhh geluid van het slachtoffer. Op de training probeerde hij dit ook vaak en het vieze lachje wanneer het hem lukte sprak dan boekdelen.
Later daalde ook hij af naar de spelonken van het amateurvoetbal om uiteindelijk zijn Waterloo te vinden bij ons in het vierde. Ik geloof niet dat hij daar gebukt onder ging. In de loop der jaren nam de blessuregevoeligheid aan vooral de liezen wat toe maar hij was nooit te beroerd om hand- en spandiensten te verlenen. Als de nood echt aan de man kwam nam hij ook plaats tussen de palen (om er vervolgens 9 om de oren te krijgen) of hanteerde hij de fluit, al dan niet in innige samenwerking met Frans de Bont.
Ook Haijo zette zich niet alleen in binnen de kalklijnen maar zag ook het vrijwilligerswerk wat op zijn pad kwam. Als lid van de financiële commissie, als leider van het meisjeselftal en als jarenlange voorzitter van de jeugd drukte hij ook hier nadrukkelijk zijn stempel op de vereniging. Dit resulteerde vorig jaar zelfs tot de titel ‘Kanjer van het jaar 2012’ binnen onze voetbalclub.
Ook Haijo zal dus node gemist worden, ook op de donderdagavond. Eerst 2 kopjes koffie en in zijn laatste maanden in Middelstum volgde hierna zelfs af en toe een biertje. Misschien is dit ook wel de reden dat hij nu bij CVVB gaat voetballen. Altijd oranje extran moeten drinken na een training verveelt ook snel.
Haijo, het gaat jou en jouw gezin goed in Bedum. Ook jij bedankt voor de vele mooie voetbalmomenten en misschien komen we jou wel weer tegen tijdens een mooie derby. We zullen dan in elk geval onze benen bij elkaar houden als je dreigt een lange bal te geven…