Ronald Koeman verrichtte vorig jaar een huzarenstukje bij Feyenoord. En beiden hadden dit hard nodig. Koeman had als trainer wat krediet verloren na kortstondige avonturen bij Valencia en AZ waar hij door tegenvallende resultaten werd ontslagen. Het sterke begin van zijn trainerscarrière bij Vitesse, Ajax en in mindere mate bij PSV werd hierdoor wat weggepoetst. Feyenoord had helemaal rampzalige jaren achter de rug. De toppers ontvluchtten massaal De Kuip en financieel was het een zooitje met diep rode cijfers. Grote investeringen waren uit den boze en een plaats in het linkerrijtje leek het hoogst haalbare voor Feyenoord in de komende jaren.
Koeman dacht hier anders over. Hij ging op een enthousiaste manier aan de slag met een jonge groep spelers die hij heel veel vertrouwen gaf. Daarnaast bleek de komst van spits John Guidetti (gehuurd van Manchester City) een gouden greep te zijn. Uit alle hoeken en gaten schoot deze jonge hond de ballen tegen de touwen daarmee al heel snel uitgroeiend tot de publiekslieveling van de Feyenoord fans. Zijn enthousiasme en inzet sleepte de jonge groep mee naar een zeer verrassende 2e plaatst met plaatsing voor de voorronde van de Champions League als gevolg. Een razend knappe prestatie.
Uiteraard kende dit succes ook nadelige gevolgen voor de armlastige club. Bepalende spelers als Vlaar, El Ahmadi, Bakkal en uiteraard Guidetti verlieten De Kuip. Oranje-speler Joris Mathijssen was eigenlijk de enige aansprekende speler die gehaald kon worden. Helaas bleek al snel dat deze verdediger zijn beste jaren wel gehad heeft hoewel zijn routine natuurlijk zeer belangrijk is.
Koeman kon met deze afgeroomde groep weer opnieuw beginnen. Hoge verwachtingen waren er niet bij Het Legioen. Hoewel men Europees snel uitgeschakeld werd speelde Feyenoord helemaal niet slecht. Wel ontbeerde de groep een aanspeelpunt in de punt, een kapstok, iemand die een balletje vast kon houden en daarnaast ook voor dreiging en goals kon zorgen. Een spits dus waar heel Europa naar op zoek was en die dus eigenlijk niet voorhanden was gezien de financiën.
Met weemoed dacht Koeman terug aan zijn korte AZ-tijd. Kleine spits (kan)Ari schoot ze er fluitend in, van Démbéle droop de klasse af en El Hamdaoui was net zo elegant als doeltreffend. Hierdoor werd de duurste aankoop uit die tijd, de voor 6 miljoen euro gehaalde Italiaanse jeugdinternational Pellè, overbodig. De keren dat hij op mocht draven deed hij het zeker niet slecht maar ten opzichte van de eerder genoemde drie klasbakken kwam hij te kort.
Toch moest Koeman aan hem denken tijdens zijn zoektocht naar een spits. Navraag in Italië leerde dat hij zat weg te kwijnen op de bank en tribune bij Parma. Een terugkeer naar de Nederlandse velden was bespreekbaar en aldus geschiedde. Koeman legde de lat hoog en merkte op dat hij verwachtte dat Pellè er de rest van het seizoen wel 15 goals in zou leggen….
Analyserend Nederland snapte er uiteraard niets van en hoonde Koeman weg na deze opmerking. Johan Derksen beschimpte de aanvaller van alle kanten en benoemde vooral het schrijnend gebrek aan doelpunten die Pellè tot dusver in zijn carrière gemaakt had. Onmogelijk dat deze man Guidetti kon doen vergeten en Feyenoord bij de hand kon nemen. Toch deed Pellè het vanaf het begin zeker niet slecht bij Feyenoord. Aanvankelijk werd het netje nog niet vaak gevonden maar als aanspeelpunt deed hij het heel goed in de punt. Met zijn sterke lichaam was hij niet van de bal te krijgen, altijd aanspeelbaar en eigenlijk leed hij heel weinig balverlies.
Zijn populariteit in De Kuip groeide met de wedstrijd. Vooral voor zijn knappe goal tegen Ajax, bal aannemen uit de lucht en loeihard de 2-2 inschieten vlak voor tijd, kreeg hij alle handjes op elkaar en ontving hij open doekjes. Zijn zelfvertrouwen groeide net zo snel als zijn doelpuntenaantal. Op Ladies Night begin december nam hij Feyenoord weer bij hand. Hij scoorde beide doelpunten in de met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen RKC Waalwijk. Ondanks de kou bracht hij de vrouwelijke fans in vervoering. Wat een grandeur, wat een gratie, grandioos, glorieus, gracias Graziano Pellè. Bij één van zijn vele doelpunten trok hij zelfs zijn shirt uit. Wat een afgetraind lichaam, net een gladiator uit lang vervlogen tijden. Zeefuik en ondergetekende kunnen er, vechtend tegen de corpulentie, een puntje aan zuigen, de vrouwen vielen welhaast in katzwijm van de tribunes.
Vlak voor de winterstop rolde hij ook nog even FC Groningen met 2-1 op, daarmee zijn doelpuntentotaal op 14 brengend in 14 competitiewedstrijden. Met een één-op-één reeks is het heerlijk om de winterstop in te gaan….. In het kielzog en het vinkentouw van PSV, Twente en Ajax neemt Feyenoord een mooie 4e plaats in met een achterstand van slechts 3 punten op koploper PSV…. En passant schoot hij met een Panenka penalty (omgedoopt tot een Pellenka) Feyenoord ook nog even naar de kwartfinales van de KNVB beker. Het is dat Immers dit seizoen de penalty’s neemt anders was zijn doelpuntgemiddelde nog hoger geweest.
Na de winterstop zullen we getuige zijn van Feyenoord’s Pel(lè)grimstocht naar de Coolsingel. Voor het eerst sinds het seizoen 1998/1999 toen Feyenoord onder leiding van Leo Beenhakker voor het laatst landskampioen werd gloort er weer hoop aan de horizon.
Door Pellè’s aanstekelijke doelpuntendrift groeit ook bij keeper Mulder het zelfvertrouwen. Was hij vroeger nog wel eens op een foutje te betrappen tegenwoordig geeft hij vakkundig leiding aan zijn verdediging. En deze verdedigers (Martins Indi, De Vrij, Mathijssen, Janmaat) zijn allemaal potentiële Oranjespelers…. Het middenveld met Clasie (ook al een Oranjeklant), Immers en aanstormend talent Vilhena vecht zich een slag in de rondte om als cement te dienen tussen verdediging en aanval en om Pellè cirkelen beurtelings Verhoek, Cissé, Schaken en Boëtius om hem vanaf de flanken met puntgave voorzetten te bedienen. Van Kuipvrees is bij de eigen spelers dit seizoen geen sprake, maar bij de tegenstander des te meer….
Zondag 12 mei 2013
Op deze laatste competitiedag ontvangt Feyenoord op een mooie, zomerse zondagmiddag in een kolkende en van spanning zinderende De Kuip het zich in de voorlaatste ronde veilig gespeelde NAC. De spanning is bijna ondraaglijk geworden en deze spanning heeft de spelers van Feyenoord in zijn greep. Koploper Feyenoord moet vanmiddag winnen om voor het eerst in 14 jaar de kampioensschaal in ontvangst te mogen nemen. Een ongelooflijke prestatie zou dit zijn voor deze jonge ploeg. Maar het loopt niet deze wedstrijd. Het op het vinkentouw meeliftende Ajax heeft zojuist de 0-2 gescoord tegen FC Groningen en is virtueel koploper en landskampioen daar Twente en PSV in hun onderlinge wedstrijd maar niet tot scoren komen.
Totdat Clasie 5 minuten voor tijd een lange bal geeft op Pellè. Met al zijn élégance neemt hij de bal op randje 16 aan op zijn borst. NAC verdediger Kees Luijckx is het zicht door de machtige vertoning voor zich even kwijt. Met een simpele beweging roert onze Gladiator de bal nog één keer zodat het object panklaar voor zijn rechter been ligt. Hij kijkt in trance om zich heen. Het is op dat moment net alsof hij De Kuip als een Romeins Colosseum ziet en de bloeddorstige toeschouwers vraagt wat te doen. ‘Afmaken’, gilt een koor van 50.000 naar erkenning hunkerende fans in koor. ‘Keizer’, Ronald Koeman steekt goedkeurend zijn duim omhoog waarop Pellé met een onwaarschijnlijk mooie stift de net even iets te ver voor zijn doel staande Jelle ter Rouwelaar verschalkt. De Kuipt ontploft in een orgastisch gebrul, Graziano werpt zich met zijn medespelers op een uitzinnige Ronald Koeman…… De landstitel is binnengesleept, een onwaarschijnlijke prestatie geleverd!
Drie uur later verdringen honderdduizenden fans zich op de Coolsingel. Lee Towers heeft het publiek al aardig opgewarmd als de selectiespelers van Feyenoord één voor één het podium betreden. Coach Ronald Koeman dient zich als één na laatste aan. Koel, beheerst en met Groningse nuchterheid alle toejuichingen in ontvangst nemend….
Daarna wordt het even stil want er mist nog één speler. Maar dan vindt de zaligmaking van Graziano Pellè plaats wanneer hij met de schaal boven het hoofd het podium betreedt. Rotterdam wordt bijna afgebroken, de vrouwelijke fans gooien en masse hun slipjes richting podium…… Zo moet Robbie Williams zich gevoeld hebben op Knebworth, zo moet Christian Grey er uitzien als hij niet alleen op papier in een boek zou bestaan, zo zag George Clooney er uit toen hij nog niet grijs was…… Gelukkig heeft Pellè zijn kampioensspeech vakkundig voorbereid. ‘Bedankt voor die zoenen’…. fluistert hij met hese stem, daarmee een gigantische energiegolf veroorzakend op de Coolsingel….. En het bleef nog heel lang onrustig in bruisend Rotterdam die deze bevrijding tot in de kleine uurtjes vierde.
Hierna wordt nooit meer iets vernomen van deze spits, hij kwijnt in het seizoen er op weer ouderwets weg op de bank bij Parma. Zijn dromerige ogen denken nog wel eens terug aan het prachtige seizoen 2012-2013 waar hij in negen maanden tijd de Rotterdamse Kuip bezwangerde en de landstitel baarde. Daarmee voor altijd in een adem genoemd wordende met de legendarische legende Ove Kindvall…..