21 september 2011, 19:59
Helaas gestorven in schoonheid en niet verder gekomen dan het personeelkrantje van de Klimaatgroep Holland. Maar daardoor wel vrij leesbaar op hyves…….
Klimaatbeheersers
Harry is directeur.
Daar is niets mis mee, hier lopen er meer van rond in Nederland.
Harry is directeur klimaatbeheersing, daar lopen er al een stuk minder van rond in Nederland.
Harry is heel gewoon gebleven. Goed, hij woont in een wat groter huis dan Jan Modaal en rijdt in een wat dikkere auto en is iets chiquer gekleed dan de doorsnee Nederlander maar daar staat dan ook een iets ruimere werkweek tegenover.
Harry stopt ook een groot gedeelte van de gegenereerde omzet in de sponsoring. Iets waar sportend en cultureel Middelstum maar wat blij mee is.
Harry is ook Bourgondiër en een graag geziene gast op feestjes en partijtjes.
Eling is ook Bourgondiër. En komt derhalve ook vaak op feestjes en partijtjes.
Ik ken Eling al heel lang, al 20 jaar om precies te zijn. In mijn jongere jaren was ik jeugdleider van de Voetbal Vereniging Middelstum. Eling had toen ook al babbels. In latere jaren was hij dan ook de perfecte aanvoerder van een mooi stel jonge voetballers. Tot uiteindelijk de feestjes en partijtjes ontdekt werden.
Later werd de door mij in hem geïnvesteerde tijd ruimschoots terugverdiend. Met zijn Bourgondische levensstijl trok hij de wijde wereld in. Menig voetballer van de club (waaronder ik) profiteerde van zijn reiskennis en gave om voor zo weinig mogelijk geld zo veel mogelijk van de (uitgaans)wereld te zien.
Al het gereis is helaas wat minder goed voor het klimaat maar dit terzijde.
Bourgondiërs onder elkaar komen elkaar altijd tegen in Middelstum. Dit komt ook omdat Middelstum niet zo groot is. Het is een prachtig, pittoresk dorpje ten noorden van Groningen waar iedereen, iedereen kent. Een prettig leefklimaat dus.
En zo kan het gebeuren dat Harry wel wat ziet in het talent van Eling. En van het een komt het ander. En zo werkt Eling tegenwoordig dus bij Harry’s Klimaatgroep Holland. Iets in de PR- en marketingsferen of zo.
Zelf heb ik ook wel iets met het klimaat. Ik heb namelijk een tijdje gedacht dat ik een roeping had. Dit heet ook wel jeugdig idealisme. Vroeger wist ik nooit wat ik moest worden. Dat is nu nog steeds het geval eigenlijk. Maar toen er uiteindelijk gekozen moest worden voor een vervolgopleiding kreeg ik een visioen. Zoals een Nederlandse jongen vroeger wereldberoemd werd door het land te redden voor een overstroming door zijn vinger in de dijk te stoppen zo zag ik mij al het gat in ozonlaag dichten.
En dus werd er gekozen voor een studie milieukunde. Helaas zag ik in de loop van de studie mijn visioen uiteenspatten. Ik heb nog een tijdje afgegeven op toenmalig president George W. Bush van Amerika en zijn onvermogen om mijn droom om te zetten in concrete daden en te stoppen met zijn energieverslindende opmars van de economie. The American dream was niet mijn droom dus.
Uiteindelijk in het bakkersklimaat terechtgekomen, een heel andere tak van sport dus. En zo komt zo langzamerhand de aap van deze column uit de mouw.
Ik heb namelijk jarenlang met Eling in de redactie gezeten van het clubblad van de Voetbal Vereniging Middelstum. Eling herkent dus mijn passie voor het geschreven woord. En hij weet ook dat mijn carrière in de bakkerswereld ten einde liep. En dat ik eigenlijk wel iets wil doen met mijn passie.
En zo liep ik vorige maand in de Middelstummer feesttent rond. Ik zag daar slogans als ‘En gooi die handjes maar de lucht in’ bij het podium, ‘Even een luchtje scheppen’ bij de uitgang en ‘Dat lucht op’ bij de Wc’s. En ik wist het meteen. Harry sponsort dus ook de feesttent en onze marketingspecialist Eling had weer wat mooie slogans ontworpen in de baas zijn tijd.
En zo kon het gebeuren dat Harry mij aansprak in de feesttent (Bourgondiërs komen elkaar immers altijd tegen in Middelstum). Hij had het over een tijdschrift over klimaatbeheersing die door heeeeeeel Nederland uitgebracht zou worden. Tja, Harry denkt als echte ondernemer in het groot. ‘Eling regelt de uitgifte van het tijdschrift en jij gaat voor ons de columns verzorgen’!
‘Wauw’, dacht ik nog met mijn schijnbaar nog steeds jeugdig aanwezige idealisme. Dit wordt mijn landelijke doorbraak als columnist. Eling bracht mij onlangs weer terug op de Groninger klei door te stellen dat de oplage geen 16.000.000 was maar 3.000 stuks. Maar mond op mond reclame doet wonderen dus wie weet….
Maar niet getreurd, ik kan nu zoveel jaar na dato toch nog iets doen voor het milieu. Door te stellen dat door Klimaatgroep Holland’s klimaatbeheersing heel veel energie bespaard kan worden zie ik mijzelf toch nog het gaatje in de ozonlaag iets kleiner maken, waarvan acte!!!