Even voorstellen………..Bert Koster, internetcolumnist en tekstschrijver
Zevenenveertig jaar geleden zag ik het levenslicht in Westerwijtwerd, een klein plaatsje onder de rook van Middelstum. Als jongste van 6 kinderen van een kruideniersechtpaar, een nakomertje met 2 zussen en 3 broers als rijk bijkomend bezit. Wonend naast het legendarische huiskamercafé van Tinus en Eeke.
Hier heb ik mijn eerste 7 levensjaren doorgebracht. Toen verhuisde het gezin Koster naar Middelstum en ik verhuisde mee. Middelstum is een prachtig plaatsje op Het Hogeland, 20 kilometer ten noorden van Groningen. Ik ben er altijd blijven wonen.
Hier genoot ik van een onbezorgde jeugd dat naast het schoolgebeuren bijna geheel in het teken stond van voetbal. Bezeten was ik en er ging geen moment zonder bal voorbij. Was het niet buiten dan wel binnen in huis. Met tafelvoetbal bijvoorbeeld of aan de haal met playmobielpoppetjes en zelf in elkaar geknutselde doelen met een knikker als bal. Hierbij natuurlijk het spel van het nodige commentaar voorziend. Daarnaast mocht ik ook graag lezen en muziek luisteren.
Na de lagere school volgde de MAVO in Middelstum. De tijd die ik aan voetbal kon besteden nam af want ik had het er maar druk mee met dat ‘naar school gaan’. Als onzeker strebertje en pubertje was een voldoende niet genoeg en dan gaat er veel tijd in zitten kan ik u wel vertellen. Daar ik absoluut niet wist wat ik wilde worden volgde na de MAVO de HAVO. Lekker algemeen dus en ik kon nog alle kanten op. Wel werd Middelstum ingeruild voor Groningen. Ook hier een prachtige tijd gehad en heel wat afgelachen met mijn studiegenoten.
Daarna moest er toch gekozen worden hoewel ik nog steeds niet wist wat te doen of te worden. Milieu was een hot item begin negentiger jaren en in een visioen zag ik mijzelf als een moderne Don Quichot de aarde redden voor een mogelijke ondergang. Het Van Hall Instituut te Groningen (Hogere Landbouw School), studierichting milieukunde was een prachtige opleiding maar gaandeweg kwam ik tot de conclusie dat de aarde redden jeugdig idealisme was.
In die tijd was ik ook druk bezig als jeugdleider bij de Voetbal Vereniging Middelstum en verdiende ik wat bij als schoonmaker en productiemedewerker bij Vast Banket in Middelstum, een middelgroot industriële banketbakkerij. Ook kwam ik in de redactie van het clubblad van de voetbal vereniging Middelstum terecht als ‘beloning’ voor enige verhaaltjes die ik voor dit blaadje geschreven had. Allicht een eerste aanzet naar wat nu dagelijks werk geworden is…
Na het uiteenspatten van mijn idealen volgde ik een commerciële opleiding in de vorm van een kopstudie Technische Bedrijfskunde aan de Hanzehogeschool in Groningen. Dit had als bijkomend voordeel dat ik daardoor misschien mijn militaire dienstplicht niet hoefde te vervullen. Dit laatste bleek ijdele hoop.
Als één van de laatste der Mohanikanen moest ik in augustus ’95 opkomen in Bussum. Heerlijk, onder tropische omstandigheden het veld in geschopt worden voor onder andere introductiekamp, een Coopertestje en een hindernisbaan onder extreme omstandigheden. Dat het een prachtige tijd was wil ik niet zeggen, wel een hele bijzondere. Waardevolle contacten met dienstmakkers die je steunden door dik en dun, de aardse verlokkingen van de stad Amsterdam binnen handbereik en een kijkje in de keuken van The Royal Dutch Army als hoogtepunten. En natuurlijk de benoeming als redactielid van ‘De Roekie’, het lijfblad van de kaderopleiding van de Kolonel Palmkazerne! Zelfs mijn eerste gedicht hiervoor geschreven toen dit blaadje ter ziele ging.
Na de drukte van Bussum volgde de rust van mijn parate tijd in Eibergen als sergeant verzorging bij het logistiek peloton van de 102 Electronische oorlogsvoeringcie. Naast uitstapjes naar België en Duitsland, het MAG-schieten in Den Helder en het bazooka schieten op de Harskamp was een weekje optrekken met de commando’s in Roosendaal een ander absoluut hoogtepunt. Hier geleerd wat afzien nu precies is. Ondanks alle mooie opgedane indrukken was er elke week één echte hoogtepunt tijdens het dienstgebeuren. De treinreis terug naar huis…
Nog in mijn diensttijd belde Kees Vast mij op met de vraag of ik al werk had, vanaf dat moment was dat dus zo. Aanvankelijk combineerde ik kantoorwerk met productiewerk, later werd het full-time overhead, werkzaam als KAM-medewerker en vanaf 2001 als bedrijfsbureau medewerker. Hier de gehele eierkoekhype mee gemaakt dankzij de boeken van Sonja Bakker, wat een enorme drukte ineens…
Het ouderlijk huis heeft mij lang thuisgehouden. Totdat mijn voormalig afstudeerpartner en studievriend Wim Blanken vroeg: ‘Zullen we een huis bouwen’. Aldus werd besloten, eind jaren ‘90 ging dat dus nog wat eenvoudiger dan tegenwoordig. En zo nam ik in 2000 mijn intrede in een twee-onder-éénkap woning aan de Berkenlaan 5, uiteraard in Middelstum.
Het huisje en het boompje zijn benoemd, u vraagt zich nu allicht ietwat wantrouwig af waar het beestje blijft. Die kwam in de vorm van hond Zora mee met Miranda en haar 2 dochters Derian en Jazlijn. In 2008 had ik eindelijk hyves ontdekt. Een uitlaatklep voor mijn literaire blogs maar ook een klein wonder wat betreft het leggen van contacten. En zo leerde ik Miranda kennen via talrijke inboxjes, verzameld in de bundel B en M-doc (niet voor publicatie geschikt). Wij wonen nu al weer enige jaren samen.
Haar steun had ik hard nodig toen ik ontslagen werd bij de plaatselijke banketbakkerij. Een overname en reorganisatie werden mij fataal. Een moeilijke tijd, afscheid nemen na er ruim 20 jaar te hebben gewerkt. Daarna volgden tijdelijke klussen bij een notariskantoor, een zoutwinningbedrijf en een sociale werkvoorziening.
De proeftijd bij mijn laatste werkgever nekte mij, even dreigde een heel groot zwart gat. Maar gelukkig herpakte ik mij snel en dankzij mijn partner ben ik aan de slag gegaan met het verwezenlijken van mijn droom: Proberen om van mijn hobby mijn werk te maken. Het opzetten van deze website waar ik mijn passie voor het geschreven woord kwijt kan is een eerste aanzet daartoe. Voor het beslissende zetje ben ik haar heel dankbaar net zo als de creatieve steun die ik heb gekregen van Daniëlla van Oosten van DABL design voor het opzetten van deze website.
Inmiddels kan ik mij met mijn ‘tekstschrijverbedrijf’ met als slogan ‘Live your dream’ zelfstandig redden. Daarnaast geniet ik nog dagelijks van de ‘geboorte’ van deze website. Ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten en dat ik jullie in de (nabije) toekomst van dienst kan zijn met mijn passie voor het geschreven woord!