(Uit het Middelstummer clubblad met veel vakantienieuws uit Kreta)
Redactioneel
Het was weer een lange zomerstop waardoor we ons heen moesten worstelen. Alvorens met dit redactioneel stukje te beginnen heb ik het verslag en de foto’s van de slotdag nog even bekeken die door Theo zijn gemaakt. Dik twee maanden geleden alweer en wanneer dit gelezen wordt al weer drie maanden. Een prachtige slotdag aan het eind van een bewogen seizoen 2005 – 2006. Het was prachtig voetbalweer en ook ‘s avonds viel er van alles te beleven in en om het voetbalveld. Met dank aan de activiteitencommissie en de barkeepers Harry en Piet die middels een dubbel muziekprogramma (een drive-in show en de VVM-band) genoeg soelaas boden voor een avond-vullend programma.
Daarna het grote niets, door velen ingevuld met allerlei huis-, tuin- en keukenklusjes. Zelf heb ik hier ook dapper aan meegedaan zodat de Berkenlaan 5 er weer tip top uitziet (naar eigen maatstaven gerekend). Tussendoor viel er op sportgebied ook van alles te beleven. Het WK in Duitsland waar ons jongens in een slachtpartij het onderspit dolven tegen het geslepen Portugal o.l.v. de sluwe vos Figo bracht helaas niet het gewenste sportieve resultaat. Hoewel de bondscoach zichzelf toch nog een ruime voldoende gaf.
Ook Wimbledon bracht meeslepende partijen en menig voetballid hield stiekem de conditie op peil op de gravelbanen van de tennisclub. Een Federer of Nadal in spe ben ik er overigens niet tegengekomen. De Tour de France bracht toch wel de mooiste sportbeelden hoewel alle dopingperikelen een wrange nasmaak gaven.
Daarna de onvermijdelijke vakantie. Deze bracht ik met 5 voetbalvrienden door op het prachtige Kreta. Ook hier passionele taferelen, het begon al bij het appartement die zich niet in het bruisende Hersonissos maar in het rustige Sissi bevond. Stoom sprong uit Keessie’s oren, dit was duidelijk de verkeerde Choise. Maar gelukkig was het een prachtig appartement, met een ruim zwembad met daarin een bar (!) zodat dit leed al snel geleden was.
Ook een groot (voetbal)veld erbij en het duurde niet lang of de eerste partijtjes jong tegen oud werden gespeeld. ln de rust kwam de terreinknecht eens poolshoogte nemen, menig graspol was losgeschoten. De vermaarde slidings van Wim (Matterazzi) Zonnebloem hadden duidelijk hun werk gedaan. Prachtig was het om te zien hoe hij Abeltje Hendrik te grazen nam die stijlvol door het luchtruim zweefde. Daarna kletste De Bont nog even vol door op Meijer`s enkeltje en de toon was gezet. Helaas moesten de oudjes enige dagen herstellen van het opgedane blessureleed. Een winnaar kon hierdoor helaas niet aangewezen worden zodat de 1-1 (beide partijen 1 partijtje winst) in de boeken verdween.
Uiteraard stond de moeder aller kloven (De Samariakloof) ook weer op het programma waar menigeen al dagen lang met angst en beven naar toegeleefd had. Want dit betekende dertien kilometer dalen maar daarna ook weer dertien kilometer klimmen! Prachtig was het om te zien hoe de youngsters Meijer en vooral Van der Naald vol enthousiasme naar beneden huppelden, wie had dat ooit verwacht?
Nog mooier om te zien waren de laatste vijf kilometer naar boven, zelden mensen zo kapot zien gaan. Maar het gaf een kick toen de top na 8 uur ploeteren bereikt werd. Mac Dunkle had zich enige dagen eerder al bewezen tijdens het Ierse volksdansen en een zilveren plak tijdens het crickettoernooi en mocht dus met een halve kloof en een chauffeursfunctie volstaan.
Helaas (of gelukkig) gingen deze sportieve prestaties ten koste van het nachtleven in Hersonissos. Maar drie stapnachten deze keer in het Mekka van het uitgaansleven. Dat dit uiteraard weer in een bloedeloze 0-0 eindigde mag als uitresultaat nog niet eens zo slecht worden gevonden. Ook in deze vakantie werd er weer heel wat afgelezen. De ene verropte 1500 pagina`s (vak)literatuur, de andere volstond met de Donald Duck.
Zelf ook weer menig De Cockje gelezen. Een citaat hiervan ging er door mij heen toen ik na lange tijd weer de kantine betrad voor het nuttigen van een koel flesje Amstel. De Cock en Vledder vluchten vaak naar het café van Smalle Loewietje voor een glas cognac welke de kastelein met een devoot gebaar in de bolle glazen giet. Smalle Loewietje was nergens te bekennen maar het gaf ook een prettig gevoel van thuiskomen toen barkeeper De Graaf de eerste flesjes weer ontdopte ……
Inmiddels zitten we alweer midden in het voetbalgedruis. De eerste trainingen zijn al lang verteerd en de eerste competitiewedstrijden zitten er al weer op. Er zijn vele vragen waarop we dit seizoen een antwoord krijgen. Kan het eerste een gooi doen naar een top 3 klassering, kan de jonge Zijlstra/De Hek brigade zich handhaven in hun klasse, kunnen het 3e en de dames een gooi doen naar het kampioenschap en hebben het vierde en het vijfde elftal genoeg spelers om het een heel seizoen vol te houden? En hoe zit het met de jeugdafdeling, zal het ons lukken om alle elftallen in ruime mate bezet te houden? Ook wat de begeleiding betreft? Genoeg interessante vragen dus en gelukkig rolt de bal weer.
De redactie wenst iedereen dan ook een sportief en bovenal blessurevrij en gezond voetbalseizoen 2006-2007 toe!! Eric Boskamp, Eling Zuidhof, Peter Goossen, Paul van der Laan en Bert Koster