2012 moet een bewogen jaar geweest zijn voor onze Minister President Mark Rutte. Hij moest in het begin van het jaar lijdzaam en gefrustreerd toezien hoe de man waaraan hij zij ziel verkocht had (Geert Wilders) hardhandig de stekker uit het kabinet Rutte I trok door zijn gedoogsteun aan het kabinet op te zeggen. En dat moet pijn gedaan hebben want de premierdroom leek uiteen te spatten…
De VVD werd in 2010 onder leiding van Mark Rutte voor het eerst in haar bestaan de grootste partij van Nederland en mocht dus de premier leveren. Een grote verrassing denk ik, niet alleen voor de VVD maar ook voor Mark Rutte zelf. Want wat was het in 2006 een nek aan nek race om het lijsttrekkerschap van de VVD tussen Mark Rutte en de zeer populaire Rita Verdonk met haar harde asielbeleid. Met een miniem verschil klopte de goedlachse Mark de taaie Rita die toen plechtig beloofde om zich volledig achter hem te scharen.
Hoe anders was het in de praktijk. Met talrijke, kleine messteekjes in de rug werd Mark menigmaal door Rita onaangenaam gekieteld en bijna gefileerd. Toen Verdonk tijdens de toenmalige Tweede Kamerverkiezingen ook nog eens als nummer 2 op de lijst meer stemmen haalde dan Rutte was Leiden helemaal in last. ‘Wonderboy Rutte heeft glans verloren’, kopte het dagblad Trouw toentertijd. De gulle lach verdween en maakte steeds vaker plaats voor een gedwongen ‘Boer met kiespijn’ lach.
Hij moest menig aanval op het VVD-lijsttrekkerschap pareren maar weigerde te capituleren. Sterker nog, toen Verdonk steeds vaker haar hand overspeelde zette Mark haar eigen- en hardhandig uit de partij. De rest is geschiedenis, en wie hoort tegenwoordig nog wat van Rita? Haar eigen TON (Trots op Nederland) partij kwam nu niet bepaald goed uit de verf en stierf een stille dood.
Rutte ontpopte zich als een vlotte debater, met mooie, humorvolle oneliners. Vriendelijk glimlachend, snel en adequaat antwoordend, palmde hij langzaam maar zeker het Nederlandse volk in. Daarbij vragen omtrent zijn geaardheid ontwijkend. Want dat vindt gossip Nederland natuurlijk wel belangrijk. Waarom is onze MP niet aan de vrouw? Zou hij homo zijn? Woont hij nog gewoon bij Moeders de vrouw in huis misschien?? ‘Lima Bravo’, zei een vroegere sergeant uit het leger altijd al. Lekker belangrijk dus.
Afijn, Rutte kon dus medio 2012 weer beginnen met campagnevoeren. Aanvankelijk onttrok hij zich aan de strijd. Misschien laadde hij zeer verstandig op één of ander subtropisch strandje zijn accu weer op. Want die had natuurlijk de afgelopen jaren een hoop te verduren gekregen. Ik vraag mij wel eens af hoeveel werkuren een Minister President nu wel niet maakt in de week? 80, 90 uur misschien of nog meer? En wat bezielt zulke mensen dan toch, denk ik dan. Je moet toch wel een olifantenhuid hebben om alle geestelijke aanslagen in de vorm van kritiek, vocale terreur en bedreigingen van je af te kunnen laten glijden…. Is het de zucht naar macht, naar aanzien, naar erkenning? Of toch gewoon een roeping net zoals het ambt van predikant of verpleegster? Wie het weet mag het zeggen.
Maar terwijl menig lijsttrekker zich half augustus al aan de tand liet voelen tijdens allerlei politieke debatten hield Mark zich dus samen met zijn op dat moment grootste rivaal Emile Roemer op de achtergrond. Maar waar Roemer de druk niet aankon en zijn snel opgebouwde kiezersarsenaal als sneeuw voor de zon zag verdwijnen ging Rutte zijn ster steeds helderder stralen. Geert Wilders en Sybrand van Haersma Buma (met zo’n naam wordt je nooit geen premier…) kregen de zwarte pietenrol voor de val van het kabinet toebedeeld waar ze niet op zaten te wachten. Geen vuiltje aan de lucht dus of rees er toch gevaar? Bijna vanuit het niets was daar ineens Politicus van het Jaar Diederik Samson die het al jaren kwakkelende PvdA deed herrijzen en die hem in zijn nek hijgde.
Maar toch, net als in 2006, wist Mark Rutte op 12 september de nek aan nek verkiezingsrace met de PvdA nipt te winnen. En in een ongekende snelheid werd met het PvdA Rutte II in de steigers gezet….. Het was omstreeks dit tijdstip dat Mark voor mij Markie werd. Wat een kwajongensboel, wat een afgang.
In de strijd om het pluche werden politieke idealen ingeruild. Zijn halve achterban viel over hem heen toen hij één van de speerpunten van de PvdA, het inkomensafhankelijk maken van de zorgtoeslag, ging omarmen. Nivelleren leek het moraal, een gruwel voor de ware VVD-stemmer. Nog voor met regeren kon worden begonnen bleek uit de peilingen dat de VVD het halve electoraal al weer was kwijtgeraakt. Paniek alom, het regeerakkoord moest maar weer herzien worden.
De premier ging diep door het stof, de ‘Boer met kiespijn’ lach moest weer worden aangenomen. ‘Sorry, ik heb een grote fout gemaakt’…..
‘Duizend euro voor alle werkenden’, ‘geen extra geld meer voor de Grieken’, ‘niet tornen aan de hypotheekrenteaftrek’. Het bleken allemaal loze kreten te zijn geweest.
Markie smacht naar het einde van het jaar, naar een lange, wellicht eenzame kerst zonder dat alle persmuskieten in zijn nek zitten te hijgen. Opdat alle stof die is opgeblazen met het neerdwarrelend sneeuw wordt meegenomen en Nederland bedekt met een mooie witte kerst vol met nieuwe dromen en idealen voor het nieuwe jaar….
De Minister President moet in 2013 heel wat reparatiewerkzaamheden verrichten om zijn geloofwaardigheid terug te winnen. Om het vertrouwen te herstellen en om het geschonden VVD-imago weer op te krikken. Maar toch denk ik dat Markie het gaat redden. Net als toen in 2006 toen hij ook niet bezweek onder de druk van het Verdonk front. De rug kaarsrecht houdend, de gulle lach die langzaam maar zeker weer tevoorschijn komt, de oneliners die scherper zijn als nooit tevoren. Onder zijn leiding zal Nederland herrijzen! De economische motor zal weer sneller lopen met een comeback van de B.V. Nederland als gevolg. Langzamerhand zullen de leugentjes om bestwil vergeten zijn, de smadelijke compromissen die met de PvdA aangegaan zijn naar de achtergrond verdwijnen. In 2016 zal Markie weer Mark zijn! Maar hij heeft nog een lange weg te gaan. ‘Romeo Delta’, of te wel Regel Dat!