(Uit het Middelstummer clubblad, afscheidsspeech voor mijn neef Pascal Koster)
“Weer een afscheid van een Koester”, afscheidsspeech voor Pascal
‘Maak jij even een afscheidsspeech voor je neef?’, zei Verkerk, dan regel ik het cadeau. Gelukkig hebben we Albert Mulder nog die zowel het cadeau (een megapop) als de speech regelde. Maar de speech was al geschreven en die wil ik mijn neef (en jullie) toch niet onthouden.
Ongeveer 20 jaar geleden begingen mijn ome Tjalling en tante Jannie een klein foutje. Na een mooie dochter op de wereld te hebben gezet volgde Pascal. Verder commentaar overbodig. Maar in Onderdendam is men gauw tevreden en daar was men dan ook in het geheel niet rouwig om het feit dat er zich binnen de Koster-clan een zoon geopenbaard had.
Pascal bleek namelijk een kwaliteit te hebben waar men in die contreien niet vaak mee gezegend werd. Hij had namelijk een ongekend scoringsinstinct. Regelmatig bereikte mij via de eerder genoemde ome Tjalling het nieuws dat zoon Pascal er in de verschillende jeugdelftallen lustig op los scoorde.
Later kon men dit ook in de kranten lezen want Pascal verkaste al op zijn 15e naar Onderdendam 1. Dat gaat daar allemaal wat sneller dan hier. Een van zijn laatste jeugdfeiten was echter het illegaal afsteken van vuurwerk wat hem een alternatieve straf opleverde via het Bureau Halt. De liefde voor Onderdendam nam daardoor behoorlijk af en hij besloot om eens voor vuurwerk in het nabijgelegen Middelstum te zorgen.
Aldus geschiedde. Hij debuteerde direct na de zomerstop onder Gerrie Koster in het eerste uit bij Noordpool in een vriendschappelijke wedstrijd waar hij direct scoorde. Maar al gauw werd het hem duidelijk dat er zich bij Middelstum een veel gezelliger team bevond dan het eerste namelijk het tweede elftal en dus besloot Pascal zijn carrière bij dit veredeld sterrenteam voort te zetten.
Bij het tweede kennen we Pascal als een zeer grillige spits. Soms briljant en veel scorend zoals twee seizoenen geleden. Hij scoorde toen een goaltje of twintig. ln de een na laatste wedstrijd moesten we ons tegen Veendam veilig spelen. We wonnen met 5-2 en drie van de vijf goals werden gemaakt door Pascal waaronder één uit een onmogelijke hoek. Genieten geblazen dus.
Maar soms had hij ook van die dagen dat hij nog geen grasspriet kon passeren. Uit bij HS’88 miste hij eens een kans een meter voor open goal. Hoofdschuddend liet hij zich wisselen door zijn oude leermeester Eric Boskamp en lijdzaam moest hij vanachter de hekken toezien hoe de oude vos meteen scoorde.
En nu we het toch over oud hebben, speciaal was de band met de man die hem het meest bekritiseerde, te weten Willem Koopman. Op de training werd menig duel uitgevochten waarbij hij af en toe revanche nam en dat ook luid en duidelijk liet blijken.
Ooit belde Willem hem eens op vanuit Centre Parks en deelde Pascal mee dat hij de kar die middag maar moest trekken. Trots bracht hij deze boodschap over op de overige manschappen. Vocaal was hij dus enorm sterk op de trainingen en voor de wedstrijden. Dit is waarschijnlijk het enige wat hij van zijn dierbare neef geleerd heeft (en dat is maar goed ook).
Maar toch is het Pascal gelukt om in de relatief korte tijd dat hij hier speelde een onvergetelijke indruk te maken want niet veel spelers krijgen zo maar een afscheidswedstrijd aangeboden. Helaas moet jij door je werk stoppen met voetballen. Na Gerrie weer een Koester minder binnen de vereniging. Maar toch verwachten we ooit nog eens je rentree bij de blauwhemden want een ding moeten we je nog eens leren namelijk het volledig uitspelen van de derde helft. Pascal, het ga je goed. Doe je best en verbeter je wat. En weet dat je altijd welkom bent binnen de club!
(Goed nieuws voor VV Middelstum, Bert Koester gaat nog wel een jaar door!!)