Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Foto uit 1953 genomen in Mensingeweer. V.l.n.r. Theo, Kees, Hans en Rudolf Zant.
Noteer bij mijn naam gerust Hans Zant. Ik ben op 12 januari 1951 geboren in Mensingeweer als jongste van vier broers. Drie wonen in Wehe-den Hoorn en mijn oudste broer woont in Sauwerd. Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte bij een boer en een kweker. Op latere leeftijd maakte hij de switch naar een machinefabriek en hij heeft ook nog op Verhildersum in Leens gewerkt. Moeder regelde het huishouden.
We zijn als gezin naar Wehe verhuisd toen ik drie jaar oud was. Ik heb hier in mijn jonge jaren op verschillende plekken gewoond maar na getrouwd te zijn, kregen we in Eenrum een huurhuis aangeboden. In 1980 keerden we terug naar Wehe-den Hoorn en wel naar de Kerkstraat. Daar wonen we nu al weer 45 jaar. Dit huis is in 1922 gebouwd en wij zijn nog maar het derde huishouden dat er gewoond heeft. Eerder woonde hier de plaatselijke postbode en een man die bij de gemeente Leens werkte. In de loop der jaren heb ik het huis flink verbouwd en qua oppervlakte uitgebreid.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1977 getrouwd met de oorspronkelijk uit Sauwerd afkomstige Jolande. Ik heb haar in 1975 leren kennen. Zij werkte in Hoogkerk bij een bloemenhandel waar ik destijds een klus had. Ik kwam haar dus regelmatig tegen en van het een kwam het ander inderdaad.
Dit huwelijk heeft ons vier kinderen geschonken. In 1980 diende Amber zich aan, zij woont in Haarlem. Jorrit volgde in 1986 en is in Beilen neergestreken. Een jaar later werd Emiel geboren die in Ezinge woont. Kay tot slot zag in 1993 het levenslicht en woont in Groningen. Jolande en ik zijn de trotse oma en opa van drie kleinkinderen van acht, vier en anderhalf jaar oud. De jongste ligt nu net bij ons te slapen en zal zo wel wakker worden.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school vervolgde ik mijn schooltijd op de LTS. Ik kon mijn hele schooltijd dus mooi in eigen dorp doorbrengen. Op de LTS koos ik voor de timmerrichting. Dit in navolging van mijn oudste broer die ook timmerman is geworden. We hebben later jarenlang samengewerkt. Ik behaalde op mijn zestiende mijn diploma en ging daarna naar de avondschool om uiteindelijk aspirant-gazel te worden.
Op mijn zeventiende ging ik aan het werk en wel bij Timmerfabriek Barsema in Warfhuizen. Misschien dat ze van te voren wel langs de klaslokalen zijn gegaan om ons aan te moedigen bij ze te komen werken, dat weet ik niet meer precies. Mijn oudste broer werkte er echter ook al, misschien heeft hij wel als kruiwagen gediend. Ik maakte daar onder andere kozijnen en trappen.
Hoe het allemaal precies zit op werkgebied qua bazen, kan ik je zo niet meer vertellen omdat ik verschillende werkgevers heb gehad. Zo werkte ik bijvoorbeeld elf jaar bij Timmer in Leens en ook een aantal jaren voor Poppema in Groningen. Ik werd ingezet voor allerlei klussen. Van onderhoud en een verbouwing tot nieuwbouwprojecten. Zo moesten we in Lewenborg eens 380 woningen in twee jaar tijd opleveren. Dat was niet mijn mooiste werkperiode.
Die beleefde ik namelijk in de monumentenzorg, daar had ik begin jaren zeventig de mooiste klussen. De meesterswoning in Eenrum bijvoorbeeld maar ook hebben we de Hippolytustoren in Middelstum aangepakt. De steigers plaatsten we zelf en zo kwamen we beetje bij beetje steeds hoger.
Bij mijn laatste werkgever had ik ook een hele mooie klus. Voor een oude molen, gevestigd in het centrum van Onderdendam waar nu ook een restaurant in zit, mochten we namelijk de nieuwe zolder en bovenbouw maken. Daar kijk ik ook met veel plezier op terug.
Hylmar Diemer in Winsum was mijn laatste werkgever en ook de werkgever waar ik het langste voor gewerkt heb en wel 21 jaar. Twee van mijn broers werkten er ook als timmerman en metselaar. In 2014 kon ik er met een mooie regeling uit. Ik kijk met plezier terug op mijn werkperiode.
Maar in de wintermaanden was het soms wel eens afzien. Dan moest je bijvoorbeeld eerst de steiger sneeuwvrij zien te krijgen alvorens te kunnen beginnen. Het vorst- en regenverlet verdween, daar kwamen warme doorwerkpakken voor terug. Mijn broer kon er op zijn 57e na veertig dienstjaren reeds uit maar voor die regeling was ik net te jong.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Prima, ik kan het iedereen aanraden om eerder met werken te stoppen. Verveeld heb ik mij nooit maar dat kan ook niet denk ik wanneer je twee rechterhanden hebt. Op vrijwillige basis kluste ik regelmatig bij familie en vrienden.
In mijn werktijd had ik op Verhildersum in het Koetshuis een hele mooie renovatieklus. Toen had ik al het idee opgevat dat ik hier wel als vrijwilliger zou willen gaan werken en dat gebeurde in 2014 ook. Inmiddels ben ik al weer elf jaar onderdeel van de woensdagklusploeg en op het borgterrein doe ik allerlei klusjes. Dit doen we met zo’n acht a negen man, het is een leuk ploegje vrijwilligers bij elkaar.
En ik doe twee middagen per maand vrijwilligerswerk op de openbare kerkhof in Wehe-den Hoorn. Verder zit ik regelmatig achter de computer om oude foto’s op te loaden en te plaatsen op de Facebookpagina van de openbare begraafplaats maar nog meer op die van Wehe-den Hoorn / Hoorn Wij (https://www.facebook.com/wehedenhoorn.hoornwij). Daar beleef ik veel plezier aan.
Ik heb qua vrijwilligerswerk nooit in besturen gezeten, dat was niets voor mij. Maar ik was altijd bereid om een helpende hand te bieden tijdens een verbouw- of renovatieklus. Zo was ik bijvoorbeeld regelmatig in de speeltuin te vinden voor allerlei karweitjes. Nog steeds ben ik in en om het huis of bij familie wel met klusjes bezig en ik heb aan huis mijn eigen werkplaats waar ook anderen wel gebruik van mogen maken.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Nu moet ik oppassen want Jolande komt er net weer aan. Onze trouwdag en de geboorte van de kinderen en kleinkinderen mogen als antwoorden bij deze vraag dan ook niet ontbreken. Ook kijk ik met veel plezier terug op een gezamenlijke vakantie met het hele gezin naar Bonaire waar Amber al met al drie jaar gewoond heeft. Zelf hebben wij er twee weken lang een onvergetelijke vakantie beleefd.
En de dieptepunten?
Het lijkt mij een goede zaak dat ik zo lang over deze vraag na moet denken. Natuurlijk is het verlies van je ouders verdrietig maar ze waren beiden al in de negentig toen ze kwamen te overlijden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb een soort van tic ontwikkeld qua het verzamelen van oude foto’s en dia’s uit onze provincie. Wanneer ik in mijn werkperiode bij mensen aan de klus was dan kwam het gesprek al snel uit op de vraag of ze nog oude foto’s van het huis of de omgeving hadden en of ik die eventueel tijdelijk mocht lenen om ze thuis in te scannen. In het begin concentreerde ik mij vooral op Wehe-den Hoorn en omstreken maar inmiddels spaar ik ze vanuit de hele provincie.
Dus mochten mensen thuis nog oude foto’s hebben, ongeveer van voor 2010, dan houd ik mij altijd warm aanbevolen. Ik heb vroeger ook de nodige dia’s gemaakt en zet ze tegenwoordig voor andere mensen wel over naar een digitale versie.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon lekker op dezelfde manier zo doorgaan hoor. Ik ben wat dat betreft een tevreden mens. Twee uur rijden voor een vakantie vind ik eigenlijk ver genoeg. Wel gaan we dit jaar naar Italië maar dan hoef ik zelf niet te rijden gelukkig.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Daar kan ik kort op antwoorden want ik heb nergens spijt van gehad.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar gewoon een acht. Zoals eerder aangegeven, ik ben een tevreden mens.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij zijn we alle belangrijke zaken uit mijn leven wel bij langs geweest. Mensen kunnen mij altijd blij maken met hun oude foto’s. Als ik vroeger zelf vragen had over foto’s uit de omgeving dan ging ik vaak even iets verderop in de straat bij Herman Raangs langs maar die is helaas overleden.
Klaas Pol, inmiddels ver in de tachtig, woont hier ook wat verderop en heeft tevens een aardige kennis over deze omgeving opgebouwd. Vandaar dat ik nog regelmatig bij hem binnen wandel wanneer ik bepaalde dingen wil weten. Voor mij dus een hele leuke hobby en het is goed voor de sociale contacten!