Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Joke de Boer is ook mijn volledige naam. Ik ben op twaalf juli 1959 geboren in Groningen maar opgegroeid in Zoutkamp. Mijn ouders hebben vijf kinderen gekregen. Nog voordat ik met mijn tweelingzus geboren werd, verloor ik al een broer en een zus door twee tragische ongevallen en dat drie jaar na elkaar. Zij mochten beiden slechts zes jaar worden.
Ik heb nu nog een oudere zus die sinds kort weer in Zoutkamp woont en mijn tweelingzus woont hier iets verderop in Grijpskerk. Pa was buschauffeur. ‘Doe bist een dochter van een buschauffeur, nait meer en minder’, zo zei hij wel eens tegen mij. Mijn moeder was huisvrouw maar pelde er dagelijks lustig op los wat de garnalen betreft. Ondanks al het verdriet van mijn ouders, heb ik toch een mooie jeugd gehad.
Ik heb al met al 32 jaar in Zoutkamp gewoond op twee verschillende plekken. Daarna volgde een verhuizing naar Buitenpost waardoor ik dichter bij mijn werk in Leeuwarden kon wonen. Inmiddels woon ik al weer negentien jaar aan de Taling in Grijpskerk.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben ongehuwd maar lekker bezig met van alles en nog wat. Wat dat betreft zoek ik de gezelligheid vaak wel op.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Zoutkamp, ging ik naar de MAVO in Eenrum. Ik was alle dagen aan het sporten en wilde ook wel iets in de sportrichting doen maar het is er niet van gekomen. De CIOS in Tilburg was even in beeld maar ik had altijd wat last van heimwee. Omdat mijn ouders veel zorg nodig hadden, dacht mijn decaan dat ik wel de zorgkant op zou willen maar ik moest juist niets van ziekenhuizen hebben. Ik heb toen aan mijn ouders gevraagd of ik niet aan het werk mocht zodat ik ’s avonds kon blijven sporten.
Zij stemden daar mee in en zo ging ik net als mijn tweelingzus op 17-jarige leeftijd aan het werk. We solliciteerden beiden op één functie bij verzekeringsmaatschappij Ago in Groningen en we werden beiden uitgenodigd voor een gesprek met als gevolg dat ze ons uiteindelijk allebei graag wilden hebben. Ik werd er eerst algemeen medewerker en later onder andere schadebehandelaar. En ik ging in de avonduren aan de studie naast het werk en de sport en haalde allerlei diploma’s zoals bijvoorbeeld Assurantie B en C, Motorrijtuigen en Letselschade en Erkend Hypotheekadviseur.
In Groningen beleefde ik dik tien jaar een fantastische tijd. Het was net een familiebedrijf. We hadden een leuke ploeg collega’s en gingen vaak op donderdagavond de stad in. Sommigen presteerden het om bijna in één ruk door te gaan en dan vrijdag weer aan het werk. Maar Ago werd op den duur Aegon en ik verhuisde qua werk mee naar Leeuwarden waar ik uiteindelijk acht jaar gewerkt heb. Vandaar ook de verhuizing naar Buitenpost. Ik ben met het bedrijf meegegroeid en werkte op verschillende afdelingen. Ik vond het leuk en gevarieerd werk.
Mijn zus en zwager startten een eigen bedrijf en dat leek mij ook wel wat. Die kans deed zich in 1996 voor en met twee vennoten hebben we IBK Adviesgroep in Groningen opgericht. We hebben de zaak helemaal vanaf nul opgebouwd en dat ging hartstikke goed. In 2000 kochten we er in Leens een portefeuille bij en in 2005 heb ik daar de twee andere eigenaren uitgekocht, die zich toch al meer op de vestiging in Groningen richtten, en werd ik eigenaar van Joke de Boer Verzekeringen en Hypotheken in Leens.
Ik heb daar aan de Jan Zijlmasingel tweeëntwintig jaar lang een prachtige tijd gehad. Het ondernemerschap was niet altijd makkelijk en ik maakte lange dagen maar het is ook wel kicken natuurlijk wanneer je het bedrijf ziet groeien. Ik had op den duur drie medewerkers in dienst. Met uitzondering van het diploma pensioen, heb ik in de loop der jaren alle Wft (Wet op het financieel toezicht)-diploma’s gehaald. Ik was met mijn bedrijf lange tijd hoofdsponsor van FC Leo Leens en shirtsponsor van de meiden van volleybalvereniging Merna in Leens.
In 2022 kwam hier plotsklaps een einde aan toen mijn zwager ernstig ziek werd. We zijn met zijn drieën erg close en besloten om samen van het leven te gaan genieten. Zij verkochten hun zaak en in juli 2022 kon ik mijn bedrijf overdragen. Het ging allemaal zo snel dat ik eigenlijk helemaal geen tijd had om goed afscheid van al mijn klanten te nemen want daarna volgde direct de zomervakantie. Achteraf gezien had ik veel liever langer naar mijn afscheid toe willen werken maar dat is er door omstandigheden dus niet van gekomen. Ik heb het pand in Leens eerst verhuurd en daarna begin 2024 verkocht.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik ben niet in een zwart gat terechtgekomen maar de eerste maanden na de vakantie waren toch wel heel moeilijk. Wat nu, was de vraag, na zo’n abrupt einde?! Ik besloot om vanuit huis in Grijpskerk door te gaan met alleen de hypotheektak en ben nu dus eigenaar van Joke de Boer Hypotheken in Grijpskerk. Dat leidt gemiddeld gezien tot halve werkweken met in principe vaste werkdagen maar ik ben heel flexibel en altijd bereikbaar. Hoe lang ik hier nog mee door ga weet ik nog niet, dat zien we dan wel weer. Ik vind het nog steeds fantastisch om met mensen mee te denken en te begeleiden met misschien wel één van de belangrijkste beslissingen in hun leven.
In het voorseizoen zit ik met mijn zus en zwager, we hebben beiden een eigen caravan, op de camping in Elburg en afgelopen zomer hebben we bijna drie maand lang met de caravan door Frankrijk getrokken. In de winterperiode is daar de tuin en ik mag graag schaatsen en op wintersport gaan. Sowieso mag ik graag sporten en tegenwoordig tennis ik veel en ik doe aan kiten en windsurfen.
In mijn jongere jaren heb ik veel gevoetbald en gevolleybald. Met het voetbal haalde ik het Groninger- en het Noordelijk elftal en met het Groninger team zijn we zelfs Nederlands kampioen geworden. Ik voetbalde zelf overigens bij Zeester in Zoutkamp en was daar één van de eerste meidenleden. Ik was zo fanatiek dat ik overwogen heb om naar Hoevelaken te verhuizen, ik kon daar een baan krijgen, om de kans voor het Nederlands elftal te worden geselecteerd te vergroten maar daar heb ik uiteindelijk toch maar vanaf gezien.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat mijn oudste zus twee kinderen kreeg: Marianne en Johan. Van de kinderen van mijn tweelingzus, Kor en Hendrik, ben ik zelfs een soort van bonusmoeder. Ze wonen natuurlijk ook vlakbij dus zie ik ze vaak. Dat we met het Gronings voetbalteam Nederlands kampioen zijn geworden was een prestatie van formaat waar ik nog steeds trots op ben. Dat geldt overigens voor alle behaalde medailles en bekers. En uiteraard ben ik trots op mijn eigen zaak in Leens. Zeker omdat we met zijn drieën eerst helemaal vanaf nul, dus zonder eigen klanten, begonnen zijn.
En de dieptepunten?
Dat zijn er wel een paar. Het overlijden van mijn vader op 65-jarige leeftijd bijvoorbeeld. Hij kreeg op zijn 42e al een zwaar hartinfarct door alle stress en verdriet van het overlijden van twee van zijn kinderen. Mijn moeder is 87 jaar geworden. Mijn zus en ik hebben haar tot het einde zelf verzorgd want we wilden niet dat ze haar laatste jaren in een bejaardentehuis door moest brengen.
Want ondanks al hun verdriet hebben ze er toch voor gezorgd dat we een leuke jeugd gehad hebben. Ook de mededeling dat mijn zwager ernstig ziek is, kwam hard aan. We hebben met zijn drieën een heel innige band.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik herinner mij nog een voetbaltoernooi in Castricum met het Groninger team waarin ik een rode kaart kreeg als spits zijnde. Ik liep er daarna wel uit maar snel daarna ook direct weer in het veld om vervolgens nog een overtreding te maken. Toen moest ik er ook echt uit natuurlijk, haha.
Ik weet dat ik eens zo’n last had van mijn rug dat ik niet mee kon doen aan een toernooi in Haren. Die zondag ging het echter wat beter en ik vroeg aan mijn ouders of ik toch nog niet even die kant op mocht. Stiekem nam ik mijn voetbaltas mee en ik heb alsnog wat speelminuten kunnen maken na eerst door de fysio stevig gemasseerd te zijn.
En ik vind het maar wat mooi dat ik op 57-jarige leeftijd dankzij mijn bonuszonen het kiten geleerd heb. Dat vind ik nog steeds prachtig om te doen en ik probeer er nu ook wat van die kleine sprongetjes met de kite in te gooien. Dat gaat steeds beter.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Met kiten qua springen nog hoger komen dan ik nu al doe. En ik hoop dat we nog veel leuke reizen kunnen maken met elkaar. Ik zou ooit nog wel naar Curaçao/Aruba en Amerika willen gaan.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Eigenlijk had ik wel wat later geboren willen worden, misschien was het dan wel gelukt om profvoetballer te worden. Maar achteraf had ik wat meer moeten genieten van de mooie sportprestaties die we met elkaar hebben beleefd. Maar ik was zo fanatiek en gedreven dat dit er vaak bij bleef. Maar ondanks dat heeft het leven zich voor mij mooi ontwikkeld hoor.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Dat moet zeker een ruime voldoende worden, noteer maar een acht!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Geniet van het leven en blijf gezond! Iedereen denkt vaak aan hoe zijn of haar leven er na hun pensioen uitziet qua financiële situatie maar het leven kan soms (veel te) kort zijn. Daarom zeg ik dus ook dat ik achteraf meer van mijn mooie sportprestaties had moeten genieten maar ik wilde vaak meer en nog beter worden. Dat heb ik nu dus nog steeds met kiten (hoger springen met de kite) en windsurfen (nog sneller willen). Nergens voor nodig eigenlijk, haha.