Burgemeester, kunt u uzelf in het kort even voorstellen?
Wanneer dit interview online komt dan ben ik net 41 jaar geworden. Getrouwd met Albertje en samen hebben we vijf kinderen, drie jongens en twee meisjes, in leeftijd variërend van twee tot twaalf jaar. We zijn als gezin heel gelukkig met elkaar. Ik ben opgegroeid in de visserij waar ik vanaf mijn 14e alle werkzaamheden tussen schip en schap wel gedaan heb.
Geboren en getogen op Urk waar ik een groot deel van mijn leven gewoond heb. Tussendoor, toen ik burgemeester van de gemeente Scherpenzeel was, woonden we daar enige jaren en ik heb nog een jaar in Brussel gestudeerd. Na een HBO-studie bedrijfseconomie, heb ik later in de avonduren met goed gevolg nog een opleiding bestuurskunde aan de universiteit gedaan.
Inmiddels al een definitieve woonplek in onze gemeente op het oog?
Gisteren is net de eerste paal van ons nieuwbouwhuis in Loppersum in de grond geslagen. Ik zei laatst grappend tegen een journalist dat ik in het havengebied van Loppersum ga wonen en toen keek hij mij vragend aan. We gaan in de nieuwbouwwijk wonen aan de andere kant van de Wijmers, aan de Wijmerhaven dus. Laat ik die term hier nu maar droppen. Tijdens onze zoektocht naar een woning hebben we bijvoorbeeld in Delfzijl, Middelstum, Appingedam en Godlinze rondgekeken. Ik ben wel van de rode bakstenen maar heb twee linkerhanden.
Als ons huis over ongeveer een jaar klaar is, zijn we van het gas af en wonen we in een bevingbestendig huis in een kindvriendelijke buurt. We hebben ons op Funda ingeschreven en sloten achter in de wachtrij aan. Eigenlijk zou men al voor de bouwvak met de bouw beginnen maar ik heb mij er op den duur maar bij neergelegd dat het een paar maand later werd. In het ’t Zandt ben ik al eens bij een soortgelijk huis binnen geweest.
De vrouw die zo vriendelijk was om mij een rondleiding te geven, vond al dat ik zo’n bekend gezicht had, haha. Ze herkende mij niet direct maar was wel zo aardig om mij te helpen. In de tussentijd woon ik een flatje in het centrum van Delfzijl. Dat kan prima zo en ik heb altijd reuring om mij heen.
Neemt u daardoor binnenkort definitief met pijn in het hart afscheid van Urk en de Urker gemeenschap?
‘Deze jongen gaat weg uit Urk maar Urk gaat nooit weg uit deze jongen.’ Mijn hele familie- en vriendenkring woont er. Tijdens mijn eerste burgemeesterschap werd ik helemaal opgeslokt door mijn werk maar voor nu heb ik mij voorgenomen om te blijven investeren in de banden aldaar.
Daarbij ligt Urk hier maar 130 kilometer vandaan, Groningen is inderdaad dichterbij gelegen dan je denkt. Maar de taal, de cultuur, de geloofsovertuiging, ik voel mij er prima thuis. En sluit dus niet uit dat we er later ooit weer terugkeren.
Hoe zijn de eerste negen maanden in uw nieuwe werkgebied bevallen?
Deze zijn echt omgevlogen! De tijd hier raast voorbij en dat komt natuurlijk ook door alle nieuwe indrukken die je opdoet. Cultureel en qua mentaliteit gezien komen Urk en de gemeente Eemsdelta bijna 1 op 1 overheen hoor. Je moet geen kapsones hebben en de mensen zeggen waar het op staat. Helemaal onbekend was dit gebied ook niet voor mij want ik heb een tijdje interim-werk in Leek gedaan en samengewerkt met een wethouder die oorspronkelijk uit Aduard kwam.
Al werkende en op natuurlijke wijze heb ik inmiddels al vele dorpen kunnen bezoeken. Wekelijks mag ik wel enige keren bij echtparen langs die een mooie huwelijksmijlpaal te vieren hebben. Dan kom je ook overal. Daarbij laat ik mij regelmatig bijpraten door de gebiedsregisseurs. Zij kennen het gebied tot in de haarvaten en op die manier pik je het nodige aan kennis mee.
Vroeger ooit gedacht dat u burgemeester zou worden?
Geen haar op mijn hoofd heeft daar ooit aan gedacht. Mijn vader is zeventien jaar visser geweest op de Waddenzee en werkte vervolgens dertig jaar in een visfabriek. Mijn moeder is een boerendochter maar is wel naar de MULO gegaan en heeft nog een tijdje op de handelsavondschool gezeten. Mijn vader was al op zijn 14e op de boot aan het werk. Ik kom dus uit een eenvoudig arbeidersmilieu en ben opgegroeid in een huis van een woningcoöperatie waar ik samen met mijn drie zussen en mijn ouders woonde.
We zijn wel opgevoed in de wetenschap dat wanneer je iets heel graag wilt dat je het dan ook kunt bereiken. Jezelf en je talenten ontwikkelen stond thuis hoog in het vaandel. Maar ik had vroeger geen droomberoep en wist niet precies wat te worden. Om mijn 24e werd ik echter raadslid en vier jaar later was ik de wethouderskandidaat van de partij die de verkiezingen wist te winnen. En zo kreeg ik al op jonge leeftijd het nodige vertrouwen en daarbij werd ik eerste locoburgemeester.
Ik volgde cursussen op het gebied van rampen- en crisisbestrijding en was bekend bij de veiligheidsregio. Een brandweercommandant triggerde mij al eens met de vraag: ‘Hé Ben, is het burgemeesterschap niets voor jou?’ Hij zag in mij wel een geschikte kandidaat. Als jonge hond heb ik destijds veel geleerd van de Urker burgemeester Jaap Kroon. In 2013 kreeg ik vervolgens de kans om burgemeester van de gemeente Scherpenzeel te worden.
Onze gemeente kent prachtige plekjes?
Ik kan erg genieten van de vele wierdedorpjes in onze gemeente. Met de kerk in het midden van het dorp en vaak omringd door kleine, authentieke straatjes. Ook de binnenstad van Appingedam kan mij vanuit cultuurhistorisch en architectonisch oogpunt erg bekoren.
U betrekt uw Facebookvolgers graag bij uw bijzondere activiteiten in de gemeente?
Klopt, daar wordt heel positief op gereageerd en dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Het was een ideetje van onze communicatieadviseur waar ik eerst wat sceptisch op reageerde. Maar inmiddels ben ik om. Ik vind het belangrijk om de berichten die ik post van een positieve lading te voorzien. Zo lukt het om bijzondere plekjes of evenementen en mensen die een bijzonder jubileum vieren op een leuke manier in het zonnetje te zetten.
Wekelijks probeer ik een of twee keer wat te posten. Vaak aan het einde van de dag wanneer ik er rustig de tijd voor kan nemen. Onze gemeente is groot en uitgestrekt en deze berichten kunnen dienen om ons als bestuur wat dichterbij en vertrouwder te maken. Ik krijg wel eens reacties van mensen buiten dit gebied die de berichten volgen en dan zeggen ‘wat zijn dat toch leuke mensen daar’. Het valt dus wel op.
Mist u het lesgeven trouwens al?
Ja! In de coronaperiode werd ik gevraagd of ik op de Pieter Zandt Scholengemeenschap in Kampen voor de klas wilde gaan staan. Er was een lerarentekort en ik zat ‘between jobs’. Zonder diploma gaf ik op het voortgezet onderwijs vanuit mijn opgedane vakkennis les in economie, aardrijkskunde en Duits.
Lesgeven aan pubers is soms lastig maar door het kind in de puber te blijven zien en door te proberen een relatie met de leerlingen op te bouwen, want zonder relatie geen prestatie is mijn motto, kun je toch een kleine maar ook waardevolle bijdrage leveren aan hun weg naar volwassenheid. Mocht ik onverhoopt struikelen in de politiek dan ga ik weer het onderwijs in.
De term ‘stugge Groningers’, dat slaat eigenlijk nergens op?
De nuchterheid en directheid hier, ik kan mij er prima in vinden. Al gaat die directheid niet altijd op want soms wordt er ook wel over in plaats van met mensen gepraat. En in een eerdere functie heb ik ervaren dat Groningers ook best wel koppig en kritisch kunnen zijn. Het vereist dus goede argumenten om ze te overtuigen van onze uit te dragen standpunten.
Wat zijn uw burgemeester hoogte- en dieptepunten tot dusver?
Ik heb in de negen maanden hier op bijvoorbeeld het gebied van veiligheid en reuring al meer meegemaakt dan ik mijn vorige gemeente in vijf jaar. Ik leef van en voor die dynamiek. Het bezoek van onze koning aan Middelstum, de Pinksterfeesten in Delfzijl maar ook andere evenementen die ik heb mogen bezoeken en het contact met de organisatoren, ik kijk er met veel plezier op terug.
Tot de dieptepunten beschouw ik de moordzaak in Appingedam en enige dodelijke ongevallen. Dan komt de pastorale rol van de burgemeester om de hoek kijken en probeer je er voor de nabestaanden te zijn. Het complexe aardbevingsdossier is met stip de grootste opgave voor dit gebied. Wethouder Usmany heeft dit dossier in haar portefeuille maar het is onze gezamenlijke verantwoording als bestuur om hier bovenop te blijven zitten. Het materiële leed is er sowieso maar hoe het precies met de mentale aspecten zit, dat is nog veel complexer. Alleen daden en resultaten kunnen het vertrouwen van de burger in de overheid weer enigszins terugbrengen.
Heeft u nog bijzondere werkanekdotes?
Laatst stond ik tijdens het muziekfeest in Delfzijl achter de coulissen even te praten met de voorzitter van het organisatiecomité die het had over een verrassingsact. Niet veel later kwamen er van die Caribische trommelaars binnen die het publiek al behoorlijk opzweepten. En daar was niets mis mee want het was steenkoud die avond. Dus wat schets mijn verbazing wanneer ik niet veel later enige schaars geklede Braziliaanse danseressen met de nodige verenpracht binnen zie komen.
Ik zag de bui al enigszins hangen toen één van die danseressen met uitgestoken hand naar mij toekwam om mij voor een dansje mee te nemen. ‘Dat doan wie moar nait’, dacht ik en door haar een diepe buiging te geven wist ik mij uit deze netelige situatie te redden. Soms moet je je plek kennen inderdaad.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik hou van geschiedenis en politiek en die laatste interesse is nu mijn werk geworden. Ik lees graag en veel over de Amerikaanse presidenten van na de WOII en met een aantal vrienden kijk ik graag naar films over dit thema of we volgen de verkiezingen in dat land. Een visje bakken met mijn zwager op de zaterdag of leuke dingen doen met het gezin, een vrije dag is zo weer voorbij. Wat dat betreft verveel ik mij nooit.
Waar staat burgemeester Ben Visser over 10 jaar?
Het leven loopt vaak anders dan van te voren gepland. Ik leef bij de dag. Ik hoop een goede burgemeester voor de gemeente Eemsdelta te zijn. En hoe lang dat duurt? Ik laat het los en ga moedig voorwaarts. Ik sluit niet uit dat ik hier over tien jaar nog steeds burgemeester ben maar de politiek is grillig en uiteindelijk ben je eindverantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de gemeente waar je dient. En ieder mens maakt fouten.
Eventueel kom je over tien jaar maar terug voor een vervolginterview. Dan kunnen we terugkijken op deze periode. Gezondheid voor een ieder die mij lief en dierbaar is, inclusief mijzelf, dat gaat bij mij boven alles.
Wilt u verder nog iets kwijt?
De kernboodschap van mijn installatietoespraak ging over hoop, vertrouwen en ‘laaifde’. Dat brengt ons als gemeenschap, gezin en individu het verst. Ik probeer positief in het leven te staan. Dat is niet altijd even makkelijk maar ik zie dat als een vorm van levenskunst…..