Het is al weer twee weken geleden dat Johan Derksen zich in Vandaag Inside vergaloppeerde met een smakeloze anekdote. Slecht voorbereid, geen correcte herinneringen en niet de juiste toon aangeslagen, zo meldde hij later om vervolgens zelf de stekker uit het programma te trekken omdat hij geen excuses wilde maken. En zo verliest de Nederlandse televisie een programma waar ik altijd graag naar mocht kijken. Vaak heb ik wel eens gedacht, ‘jullie acteren op het randje boys’ maar ik besef dat in menig voetbalkantine dezelfde praat rondgaat. Of zoals ooit een deelnemer aan onze conversaties opmerkte: ‘Als deze gesprekken uit zouden lekken dan doet dat ook de nodige stof opwaaien.’
En dus moet ik nog beter oppassen wat ik zoal aan het papier toevertrouw. ‘Met meel in de mond praten’ wordt voor mij ‘met de meel in de hand schrijven’. Want gestel dat mijn volledige adverteerderbestand opstapt omdat ik over de schreef ga met mijn ontboezemingen? Dan kan ik wel inpakken want vertrouwen komt te voet maar gaat te paard. En dan gooi ik bijna tien jaar noeste arbeid zomaar overboord. Dus gebruik ik dit verhaaltje toch maar braaf om nog even terug te blikken op de eerste vier maanden van 2022. Want man, wat zijn ze voorbijgevlogen. Maar ook, wat hebben we weer wat beleefd met elkaar….
Na wederom een zware coronalockdown kwamen daar maar zo twee Sunsationweekenden langs waaien inclusief een mooi verhaal over een blik achter de schermen. Dat gaf de uitgaansburger al weer wat moed. En wat te denken van het nu al gedenkwaardige project ‘Fietsen voor Vrijheid Leipzig – Middelstum’. Wat was ik blij dat de fietser en hun gevolg een warm onthaal kregen van vele Middelstumer en familie en bekenden. Want dat betekende een geslaagd einde van een fietstocht die steeds meer volgers trok. Zeshonderd kilometer werden onder soms zware omstandigheden weggetrapt door een vijftal (oud)-Middelstumers en vervolgens werd bij Bakker Henk Post, in het bijzijn van kersvers burgemeester Ben Visser en zijn gevolg,een herdenkingsplaquette onthuld.
Waarna in Zalencentrum Vita Nova in kleiner comité nog even heerlijk teruggeblikt werd op mooie dagen. Het kan nu nog, dat bij elkaar komen in Vita Nova want binnenkort sluiten de uitbaters noodgedwongen het gebouw en dat is zeker een aderlating voor ons dorpje. Hopelijk lukt het om op termijn een passende oplossing te bedenken wat de leefbaarheid voor ons dorpje ten goede komt.
Man, over al mijn Zalencentrum Vita Nova escapades kan ik alleen al wel een lang verhaal schrijven. Maar dat moet dan weer met ‘meel in mijn hand’. Vita Nova is overigens ook de plek geweest waar Miranda en ik elkaar hebben leren kennen, bedenk ik mij net met een vleugje nostalgie. En er zijn vast meer liefdes opgebloeid maar wellicht ook definitief verwelkt. Kortom, een historisch gebouw met talloze verhalen en anekdotes is er straks niet meer.
Misschien moet ik ook nog even een alineaatje aan het voetbal wijden. Want na enige mindere weken wist de combi Middelstum 3,5 eindelijk weer een fraaie overwinning te boeken. En dat nog wel bij de vissers van Zoutkamp die, na een 2-1 achterstand bij rust, uiteindelijk met 2-5 werd verslagen. En ondanks dat verlies was het na afloop heerlijk gezellig in de Zoutkamper voetbalkantine.
Ach ja, voetbal is maar bijzaak. Maar daar zal onze hoofdtrainer plus staf en spelers van Middelstum 1 vast heel anders over denken. Want zij gaan spannende weken tegemoet. Door het gelijkspel gisteren tegen de nummer 3 ONR kan het nog alle kanten op. En langs deze weg de welgemeende felicitaties voor de tafeltennissers van de KlimaatgroepStars die dit weekend het eredivisieschap veilig stelden. Mooi man!
Van de vissers van Zoutkamp zou ik nu een mooi bruggetje naar het jubileumconcert van Burdy in Assen moeten maken, ware het niet dat daar door tal van oorzaken noodgedwongen een streep gezet kon worden. Gelukkig was het een volle bak en een geweldig feest waar deze sympathieke zanger uit Ulrum met veel plezier op terug kan kijken.
En zo kan ik bijna medio mei al weer constateren dat een derde van dit bewogen jaar voorbijgevlogen is. En dat met een drukke en hectische juni en begin juli maand in het verschiet. Maar daarover natuurlijk later meer. Want ik wil, ondanks meelhandjes, natuurlijk niet al mijn kruit nu al verschieten. Want wie wat bewaart, die heeft wat en wie schrijft, die blijft. Mits er niet al te veel uitglijders gemaakt worden natuurlijk…..