Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Gerard Beukema is ook mijn volledige naam. Ik ben vernoemd naar mijn opa en kom uit een echte Groninger familie. Ik ben op 30 oktober 1952 geboren in Noordbroek. Als oudste van drie zoons. Vorig jaar is mijn jongere broer overleden en mijn jongste broer is in het oosten van Nederland gaan wonen maar komt voor een versterkingsproject in Overschild nog regelmatig naar het noorden. Mijn vader is de zoon van een landarbeider maar werd onderwijzer. Met als gevolg dat ik zelfs nog bij hem in de klas heb gezeten. Bijzonder want op school heerste er hierdoor een heel andere dynamiek dan thuis. Mijn moeder is van boerenafkomst.
Na dik twintig jaar Noordbroek, volgden ruim twintig jaar Winschoten. Daarna was ik voor mijn werk doordeweeks vaak in het westen te vinden maar in het weekend ging ik altijd terug naar mijn roots. Begin 2000 ben ik bij mijn uit Saaksum afkomstige huidige vrouw ingetrokken. Ik woon hier met veel plezier en wil er oud worden. Als ik voor de functie in Delfzijl in 2015 had moeten verhuizen, dan had ik ongetwijfeld nee gezegd.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in het begin van deze eeuw in Saaksum gaan wonen en trouwde twee jaar later voor het eerst. Mijn twee kinderen, een tweeling, stammen uit een eerdere relatie en zijn nu 41. Ik ben de trotse opa van twee kleinkinderen. Allen wonen dichtbij in de provincie.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Noordbroek ben ik naar het Aletta Jacobs Lyceum in Sappemeer gegaan waar ik mijn HBS-plus diploma haalde. Ik twijfelde tussen een studie in een van de exacte vakken, scheikunde bijvoorbeeld, of de sociologiestudie. Ik koos voor het laatste en ging hiervoor in 1971 naar de Rijksuniversiteit in Groningen. Ik heb heel lang over deze studie gedaan maar dat had alles te maken met mijn nevenactiviteiten.
Promotie Tweede Kamerverkiezingen 2021 in Loppersum.
Zo ben ik in hetzelfde jaar als redacteur begonnen bij één van de bijbladen van de Winschoter Courant. Daar wilden ze mij graag als sportjournalist hebben maar ik koos uiteindelijk toch voor mijn studie. In 1972 werd ik politiek actief voor de PvdA. Drie jaar later was ik al voorzitter van het gewest Groningen en ik had hier een onbezoldigde dagtaak aan. Het was een heel leerzame tijd maar een en ander ging natuurlijk wel ten koste van de tijd die ik aan mijn studie kon besteden. Met als gevolg dat ik bepaalde opdrachten en mijn afstudeeropdracht in mijn vakanties moest doen toen ik al gedeputeerde was. Ik heb mijn studietijd al met al als heel waardevol ervaren.
Nog tijdens mijn studie kwam ik op de PvdA-kandidatenlijst voor de provinciale verkiezingen te staan. Ik stond als vierde op de lijst maar de verkiezingsuitslag was zo goed dat ik als gedeputeerde werd verkozen. Dit werk heb ik bijna zestien jaar mogen doen, ik maakte net niet de vierde termijn vol. In die vier periodes heb ik bijna alle portefeuilles wel gehad en op het eind was ik lococommissaris van de koningin. Het werk ging mij prima naar de zin maar na zoveel jaar in dezelfde functie werd het tijd voor iets anders.
Ik had toen al voor een burgemeestersfunctie kunnen gaan maar door de zorg voor twee opgroeiende kinderen was dat niet handig. Met als gevolg dat ik in 1999 secretaris-directeur van de regio Randstad werd en vervolgens van 2000 tot 2015 secretaris-directeur van het Interprovinciaal Overleg. Een functie waarbij je dichtbij de politiek staat en veel overleg voert met bewindslieden en de top van diverse departementen. In 2012 maakte ik met de voorzitter de afspraak dat we nog tot 2015 door zouden gaan en gezamenlijk zouden stoppen.
Ik was toen 63 jaar en er waren wel degelijk plannen om met vervroegd pensioen te gaan. Ware het niet dat de CdK Max van den Berg aanklopte voor de functie van waarnemend burgemeester als opvolger van Emme Groot. Ik had ongeveer een halve dag bedenktijd. Dit zou in eerste instantie voor een periode van twee jaar zijn want het was de verwachting dat in 2018 de herindeling in Noord-Groningen zou zijn voltooid. Het liep allemaal anders. Als ik van te voren had geweten dat een ander tot medio januari 2022 zou duren had ik toen voor de functie bedankt. Toch kijk ik in dankbaarheid terug op zeven prachtige werkjaren.
Ik ben nu 69 i.p.v. 63 en in plaats van tijdelijke klussen of andere maatschappelijke functies te gaan vervullen, werd ik waarnemend burgemeester. Waardoor ook de plannen voor het schrijven van een proefschrift of een biografie in de ijskast konden. Maar dit was, achteraf bekeken, toch wel een hele bijzondere buitenkans om mijn werkcarrière op een hele mooie manier af te sluiten. Ik heb bijvoorbeeld een bijdrage mogen leveren aan de stedelijke ontwikkeling in Delfzijl. En dat allemaal zonder profileringdrang, want ik hoefde immers niet meer zo nodig. Dat leverde een prettige relatie op met het College van B&W en de gemeenteraad. Mijn netwerk in Den Haag bleek hier soms van betekenis.
Én door de omvang van de gemeente kon ik ook een persoonlijke band opbouwen met heel veel bewoners. Zo mocht ik tijdens intensieve spreekuren vele gesprekken voeren met tientallen inwoners van eerst de gemeente Delfzijl en later die van de gemeente Eemsdelta. Regelmatig kon ik alleen maar een luisterend oor bieden maar dat kan al heel waardevol zijn voor mensen, om op die manier iets voor ze te kunnen betekenen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de vele aardbevingsdossiers waarvan sommige zich al jarenlang voortslepen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Met kleinzoon Jonathan bij installatie burgemeester Delfzijl 1 oktober 2015.
Vorige maand was het dus zover en ik moet er nog steeds aan wennen en een omslag maken. Normaliter ging door een volle agenda altijd rond 06.00 uur de wekker en dan wachten er voor die dag weer de nodige uitdagingen. Ik moest vaak onder druk presteren en veel zaken werden pas vlak voor de deadline vlot getrokken. Nu heb ik veel meer vrijheid en de mogelijkheid om mijn eigen agenda te beheren. Ik word nu iets later wakker maar merk dat ik nog steeds niet van het uitslapen ben.
Ik ben dus op zoek naar een nieuwe structuur en daar zal onze grote bloementuin een voorname rol in spelen. Daar besteedde ik al de nodigde tijd aan maar ik kan hierin binnenkort helemaal mijn hart ophalen. Daarbij ben ik een fanatiek lezer. Tijdens mijn werkzame leven, las ik jaarlijks al zo’n vijftig tot zestig boeken maar er ligt nu nog een hele stapel op mij te wachten. Vele avonden breng ik lezend door met op de achtergrond in plaats van de televisie klassieke muziek.
Ik blijf dankzij bijvoorbeeld het voorzitterschap van de organisatie van Delfsail nog actief in het vrijwilligerswerk. De nieuwste editie staat voor juni 2024 op het program en dit geeft mij de kans om op gezette tijden terug te keren naar Delfzijl om een voorbereidingsvergadering voor te zitten. En dat is ook wel nodig want dit evenement trekt normaliter meer dan een half miljoen bezoekers naar Delfzijl. In mijn jongere jaren ben ik heel actief geweest in de korfbalsport. Ik speelde zelf ook maar werd later scheidsrechter en ben nog een tijdje voorzitter geweest van het district Groningen/Drenthe. Begin jaren negentig ben ik hiermee gestopt.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik kijk met veel voldoening terug op een hele mooie maatschappelijke loopbaan. Ik had andere afslagen kunnen nemen en bijvoorbeeld in 1997 al burgemeester kunnen worden. Maar er waren ook kansen voor een ambtelijke baan op rijksniveau. Van geen van de keuzes die ik maakte, heb ik spijt gekregen.
En de dieptepunten?
Maatschappelijk gezien heb ik niet veel dieptepunten meegemaakt. Aan een vervelende klus of lastige discussie ontkomt natuurlijk niemand. Maar ik kon lastige kwesties altijd goed van mij afzetten en dat is ook wel nodig in dit werk. Vorig jaar overleed mijn broer, dat was zeker een dieptepunt. Op mijn leeftijd houd je altijd rekening met een ernstige ziekte maar om dit in familieverband mee te moeten maken is heftig.
We zijn gelukkig nog niet van u af?
Ik ben nog steeds onafhankelijk voorzitter van een overlegstructuur waar rijk, provincie, gemeentes maar ook allerlei belangenorganisaties aanschuiven. Zo blijf ik betrokken met de mensen uit de regio. Te veel Groningers hebben langdurig last van allerlei problemen, bijvoorbeeld in het aardbevingsdossier. De nieuwe staatssecretaris is voortvarend begonnen om zaken aan te pakken maar moet zich nog waarmaken. Hopelijk lukt het op termijn om het vertrouwen van de burgers in de politiek terug te winnen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Met Freek de Jonge, manifestatie in kerk Godlinze 2016.
Ik heb altijd een band met de provincie Groningen gehouden. Ook toen ik vijf dagen per week in het westen werkte en het misschien handiger geweest was om ons daar te vestigen. Maar daarvoor voel ik mij te nauw met onze provincie verbonden. Ongetwijfeld is er straks meer tijd om te reizen maar principieel ben ik tegen het maken van verre reizen. In Nederland en Europa valt nog genoeg te zien en te ontdekken. En er valt voor mij nog veel te schrijven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
As is verbrande turf. Ik had andere wegen en afslagen kunnen maken maar heb al mijn keuzes bewust en weloverwogen gemaakt. En dat heeft mij veel gebracht.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een hele ruime voldoende. Ik ben content met hoe het leven zich voor mij heeft ontwikkeld.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij heb jij inmiddels mijn hele doopceel gelicht….