Marian, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Marian Scharft is de naam en ik kom oorspronkelijk uit Wognum, Noord-Holland. De liefde bracht mij 33 jaar geleden naar Groningen. Dat was op zich niet zo verwonderlijk want ik heb mijn man tijdens mijn studie leren kennen en hij is Groninger van oorsprong. Destijds gaf hij al aan dat hij op termijn graag terug wilde keren naar zijn roots in Delfzijl. Dat was voor mij geen probleem. Ik paste mij snel aan en wil hier nooit meer weg.
Wat is nog meer leuk om te vermelden tijdens zo’n introductie? Dat ik drie kinderen heb bijvoorbeeld en drie kleinkinderen. De oudste kleindochter is drie en komt wekelijks een dagje logeren. En we hebben nog een tweeling van één jaar oud. Dat vind ik alleen maar mooi en ik heb er nu ook de tijd voor want ik geniet inmiddels zo’n anderhalf jaar van mijn pensionering.
Vanuit je vroegere werkveld was de Voedselbank je wel bekend?
Dat klopt inderdaad, vooral in mijn laatste functie in het sociaal domein van de gemeente Ten Boer kwamen regelmatig mensen langs die cliënt waren bij de Voedselbank. Ik ben trouwens begonnen in het onderwijs. Eerst gaf ik les op een lagere school, later op het voortgezet onderwijs en ik ben geëindigd met het voor de klas staan op het HBO.
Alvorens bij de gemeente Ten Boer aan het werk te gaan heb ik ook nog diverse projecten gedraaid met kwetsbare groepen mensen in de samenleving. En ik ben van 2002 t/m 2005 nog een periode PvdA-wethouder geweest in de gemeente Delfzijl met het sociale domein in mijn portefeuille.
Lang geaarzeld toen je gevraagd werd om voorzitter van Voedselbank Eemsdelta te worden?
Toch best wel. Ik heb de boot nog dik een jaar afgehouden. Met de gemeente Ten Boer stonden we voor een herindeling waarbij we samengevoegd werden met de gemeente Groningen. Dat was best wel een intensieve periode. Ze hebben de vacature voor de voorzittersfunctie eerst onderling opgelost en melden zich een jaar later weer bij mij. Dat was gezien mijn groot netwerk niet zo heel verwonderlijk. Ik zat toen dicht op mijn pensionering en besloot toe te happen.
Hoe kijk je terug op je eerste twee voorzittersjaren?
Ik werd tot voorzitter van het stichtingsbestuur benoemd en kijk met veel plezier terug op de afgelopen jaren. Het is natuurlijk triest dat we zoveel cliënten hebben maar aan de andere kant is het mooi dat we ze wat kunnen bieden. De eerste uitdaging diende zich direct al aan. We zaten aanvankelijk in een oud gymlokaal maar toen volgde een verhuizing naar het leegstaande kerkpand De Ark. Een intensieve klus die we zijn allen toch maar mooi geklaard hebben.
Het is ook een fijne en betrokken club vrijwilligers waar ik voorzitter van mag zijn. Ik denk dat we, met de bestuursleden erbij, op zo’n 35 a 40 ‘medewerkers’ zitten. Wanneer het echt druk is, ben ik zelf zo’n drie dagdelen per week met de Voedselbank bezig. In de meeste gevallen beperkt dit zich tot een a twee dagdelen. Maar het is wel zo dat we in deze coronaperiode als bestuur zijnde vaker bij moeten springen om bijvoorbeeld de voedseluitgifte in goede banen te leiden.
Wat een voorzitter zoal doet? Ik probeer, naast het voorzitten van de vergaderingen, vooral de warme contacten met bijvoorbeeld supermarkten, scholen, bedrijven en de media te onderhouden en uit te dragen wie we zijn en waar we voor staan. Daar horen bijvoorbeeld bedrijfsbezoekjes en excursies organiseren bij.
Hoeveel gezinnen maken gebruik van de steun van jullie voedselbank?
Het gaat in de nieuwe gemeente Eemsdelta in totaal om zo’n 180 gezinnen, zo’n 440 personen. Dit zijn soms alleenstaanden maar veelal gezinnen. Inderdaad ongeveer net zoveel gezinnen als bij de Voedselbank het Hogeland. We onderhouden ook nauwe banden met onze collega’s in Winsum en wisselen soms voedingsproducten uit. Zo kregen wij laatst grote hoeveelheden macaroni aangeboden en dat kun je dan bijvoorbeeld ruilen tegen groenten. Nee, van een grote stijging van het aantal gezinnen bij ons door de coronacrises is gelukkig nog geen sprake.
Hoe komen jullie aan de benodigde voedingsmiddelen?
Deze zijn afkomstig van supermarkten, bakkers, agrariërs, groenteboeren, fruittelers en bedrijven die bijvoorbeeld hun personeel de mogelijkheid bieden om hun kerstpakket aan ons te doneren. Bij een tekort aan producten kopen wij die zelf gericht in. Wanneer we bijvoorbeeld pannenkoekenmix uitdelen zorgen we ook voor voldoende eieren en melk. De donaties hiervoor komen van particulieren maar ook van bedrijven. Daarbij zijn veel scholen in deze regio actief met allerlei inzamelingsacties rondom themaweken.
Ook halen we regelmatig producten op uit Groningen waar het provinciale distributiecentrum zit. Zij worden weer bevoorraad vanuit het landelijk distributiecentrum. Hierdoor is onze magazijn bijna altijd goed gevuld. Dat moet ook wel want elke vrijdag komen onze cliënten langs en soms worden van bepaalde producten meer dan 200 eenheden afgenomen en dan zijn de schappen snel weer leeg.
In deze coronatijd hanteren we langere openingstijden en ik kan gerust stellen dat de spreiding over de dag hierdoor prima verloopt. Onze inzet wordt gelukkig door onze cliënten gewaardeerd. Ze zijn blij en dankbaar en dat doet ons dan ook weer goed. Een stukje aandacht geven door middel van een praatje, ook dat is zo belangrijk. Daarvoor voelen ze zich erkend en herkend.
Nieuwe sponsoren/leveranciers zijn van harte welkom?
Absoluut! Zoals bij de vorige vraag aangegeven lijkt het magazijn vol te zitten maar na een vrijdag ziet het er hier weer een stuk leger uit. Acquisitie is voor voedselbanken steeds belangrijker maar ook steeds vanzelfsprekender geworden. Onze nieuwe medewerker Jan van Heerde, die jou ook getipt heeft, houdt zich sinds kort intensief bezig met de PR. Via zijn groot netwerk heeft hij diverse nieuwe lijntjes uitgezet.
We zijn dus druk bezig met fondsenwerving en het enthousiasmeren van nieuwe bedrijven. Dit kan bijvoorbeeld door presentaties te geven bij de SBE (Samenwerkende Bedrijven Eemsdelta) maar dergelijke acties staan nu natuurlijk op een lager pitje. Met als uiteindelijk doel om ons als organisatie overbodig te maken. Het is eigenlijk van de zotte dat we in een welvarend land als Nederland überhaupt nodig zijn. Ons streven is om onze cliënten zo kort mogelijk van onze diensten gebruik te laten maken. Om ze te helpen om een nieuwe baan te vinden of proberen hun leven weer op de rit te krijgen is minstens zo belangrijk.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je voorzitterschap tot dusver?
Het eerste wat mij qua hoogtepunten te binnen schiet is het mooie moment dat we dit pand na hard werken konden betrekken. We hebben van zoveel extra mensen hulp gehad, dat was fantastisch. De decemberacties zijn ook altijd heel bijzonder. Dan krijgen we hulp van een honderdtal extra vrijwilligers die meehelpen met de inzamelingsacties in de winkel. Dat leidt tot een heel mooi ‘wij-gevoel’.
Dieptepunten hebben we niet gehad, hopelijk blijft dit zo. Wel vind ik het jammer dat we als vrijwilligers zijnde niet meer gezamenlijk een bakje koffie kunnen drinken. Normaal kon je met de sorteer- of uitgiftegroep na afloop van de werkzaamheden lekker bij elkaar zitten maar nu zijn hier strikte regels aan verbonden. Daardoor schoot ook onze gezamenlijke barbecue met alle vrijwilligers er vorig jaar bij in.
Heb je nog bijzondere ‘werk’anekdotes?
Wanneer het mensen lukt om weer zelfstandig zonder onze hulp verder te kunnen, ontvangen wij met regelmaat een bedankkaartje of een cake waaruit veel dankbaarheid spreekt. Dat is zo mooi. Ook zijn we blij met de vele kerstpakketten die we hebben gekregen. Hierdoor kunnen we onze cliënten zelfs een tweede doos aanbieden. We bespeuren in deze pakketten wel een nieuwe trend. Ze worden steeds gezonder en de hoeveelheid alcoholische dranken die we tegenkomen, en uit de pakketten halen, neemt gestaag af.
Uitwierde is voor jou ‘the place to be’?
Uitwierde is een buurtschap tussen Delfzijl en Holwierde bestaande uit zo’n twintig huizen. Je woont dus ‘buiten’ maar bent overal vlakbij. Dit bevalt ons heel goed. We voelen ons bevoorrecht door het vrije gevoel en de nodige ruimte rondom ons huis waardoor onze paarden en honden zich helemaal uit kunnen leven. Dat is wel een contrast met de soms schrijnende gevallen die zich bij de voedselbank melden maar het stimuleert ook om op deze manier wat terug te kunnen doen.
Nog tijd voor hobby’s?
We genieten graag en veel van onze kleinkinderen. De jongste is drie en komt wekelijks een dagje bij ons logeren. Paardrijden vind ik leuk en hetzelfde geldt voor het tuinieren in onze grote tuin. Daarbij mag ik graag lezen. Man, soms heb ik zelfs tijd tekort. Ik snap niet hoe ik er vroeger in slaagde om naast mijn werk ook nog allerlei andere dingen te doen.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een plak notenkoek van de warme bakker, dat is zooo lekker! Ik ben hier gek op en begin er de dag mee.
Waar staat Voedselbank Eemsdelta over 10 jaar?
Ik denk dat het een illusie is te denken dat we tegen die tijd niet meer nodig zijn. Voedselbanken bestaan immers al sinds 2006. Ik ga dan ook voor het optimaal ondersteunen van onze cliënten waardoor ze zo kort mogelijk gebruik hoeven te maken van onze diensten en hun leven snel weer op de rit hebben.
Wil je verder nog iets kwijt?
Er zijn nog steeds mensen die zich schamen om naar een voedselbank te gaan en daardoor thuis blijven. Tegen die mensen zou ik willen zeggen, zet die schroom opzij en kom een keer bij ons langs op onze locatie aan de Waddenweg in Delfzijl. Iedereen kan door omstandigheden tijdelijk afhankelijk zijn van hulp van anderen. We helpen je graag verder, daar zijn we voor. Meer weten over onze organisatie? Klik dan even op www.voedselbankeemsdelta.nl.