Liesbeth, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Laat ik met het belangrijkste beginnen en dat is dat ik samen met Henk Robbe drie heerlijke draken heb: Jurjen (11), Floris (9) en Sofieke (4). We wonen inmiddels al weer dertien jaar met veel plezier in Winsum. Ik werk sinds 2013 drie dagen in de week als onderwijscoördinator in het UMCG voor de afdeling Obstetrie & Gynaecologie. Ook ben ik actief als volleybaltrainster en ik ben secretaris van de GMR voor de overkoepelende schoolstichting waar mijn kinderen heen gaan. Stilzitten is niet echt mijn ding.
Wanneer kreeg het hardloopvirus je te pakken?
Sportief was ik altijd al. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat ik al dertig jaar volleybal. Maar twee jaar geleden vond ik mijzelf iets te corpulent worden en toen ben ik met een personal coach gaan trainen bij Mind & Motion in Bedum. Daar ontstond ook het idee om samen met een vriendin mee te rennen voor de Ladies Run. Dit is een run van tien kilometer voor het goede doel in Groningen. Het toeval wilde dat die vriendin toen net weg was op vakantie en dus vroeg ik vriendin Elizabeth uit Winsum of ze mee wilde doen.
Die tien kilometer in Groningen gingen bijna ongetraind vrij vlotjes. Ik had van te voren drie keer geoefend waaronder een loopje naar Middelstum van ongeveer tien kilometer. Toen kreeg ik de smaak te pakken. Elizabeth was al een geoefende hardloopster en zij kon mij dan ook de trainingsschema’s voor nog langere loopafstanden aanreiken. De toon was gezet….
Je hebt al mooie wedstrijden gerend?
Mijn eerste wedstrijd was de Midwinterrun in Apeldoorn, eind 2017. Een mooi parcours over onder andere de hei van tien mijl wat omgerekend zo’n zestien kilometer is. Daarna volgde begin 2018 de halve marathon van Haren. Deze liep ik in twee uur en twaalf minuten. Ik was helemaal stuk maar had ook een zeer voldaan gevoel. De ambities werden steeds groter. In april van dit jaar heb ik de marathon van Rotterdam gerend samen met mijn zus Lineke, zwager Jasper en Elizabeth. Hier heb ik vijf uur en twaalf minuten over gedaan.
Tijdens de marathon van Rotterdam was het heel warm. Na 33 kilometer kwam in het Kralingerbos de man met de hamer langs maar deze klap ben ik gelukkig te boven gekomen. Dat was tot dusver denk ik wel het hoogtepunt. Maar ook de halve marathon van Egmond en de Adventurerun op Ameland waren mooie wedstrijden. En om je even de progressie te schetsen die ik heb doorgemaakt, na de tweede halve marathon van Haren heb ik na die tijd ‘gewoon’ nog even een volleybalwedstrijd gespeeld.
Wanneer ontstond het idee om de marathon van New York te gaan lopen?
Na de eerste halve marathon van Haren, zei ik al voor de grap: ‘Op naar New York’. Op het werk had ik namelijk bij de koffieautomaat al wel eens posters gezien voor deze marathon, met daaraan gekoppeld een goed doel. De editie van 2018 kwam te vroeg maar toen ik begin dit jaar weer een aanplakbiljet zag, begon het toch te kriebelen. Ik besloot mij in te schrijven en de marathon van Rotterdam was voor mij een serieuze testcase of ik het wel aankon en of ik het wel leuk zou vinden.
Dat bleek dus het geval te zijn en dus besloot ik er voor te gaan. Volgende week hebben we een kennismakingsborrel. We gaan met zijn zevenen maar de overige deelnemers ken ik nog niet. We vertrekken donderdag 31 oktober, de marathon is op zondag 3 november en dinsdag 5 november vliegen we al weer terug. Een bliksembezoek aan Amerika dus. Ik zal mij er dit weekend qua accommodatie nog eens flink in verdiepen want ik heb mij hierover tot dusver nog niet zo druk gemaakt. Maar de eindstreep in New York, die ga ik halen!
Je hebt hier een goed doel aan gekoppeld?
Ik had zoiets van, als ik toch naar Amerika ga met dit lijf om een marathon te rennen dan kun je er ook maar beter een goed doel aan koppelen. In mijn geval is dit Stichting Vrienden Beatrix Kinderziekenhuis. Dit Kinderziekenhuis is een onderdeel van het UMCG en zet zich in om de leefomgeving voor de kinderen en hun ouders te verbeteren. Veel van de opgenomen kinderen moeten er lange tijd blijven en dan is het natuurlijk heel positief dat er geprobeerd wordt om het verblijf in elk geval zo aangenaam mogelijk te maken in zo’n moeilijke periode.
Zo is er nog niet zo lang geleden een kinderbioscoop in het ziekenhuis geopend waar kinderen met hun ouders naar de film kunnen gaan. Maar ook een knuffelhoek en een muziektheater zijn mooie projecten geweest die inmiddels gerealiseerd zijn. En zo doet de Stichting Vrienden Beatrix Kinderziekenhuis veel goede dingen ter bevordering van het welzijn van de kinderen en hun ouders.
Vrijblijvend is het allemaal niet. Er wordt van je verwacht dat je per persoon zo’n €4750,- binnenhaalt. Van dit streefbedrag heb ik inmiddels bijna €4200,- binnen. Zie hiervoor ook de link https://www.steunbeatrixkinderziekenhuis.nl/actie/liesbeth-koenderink. Veel mensen hebben inmiddels een donatie gedaan. Het bedrag maakt hierbij echt niet uit hoor. Daarbij heb ik op mijn trainings- en wedstrijdtenue de namen van bedrijven gedrukt die mij voor dit project sponsoren: Robbe Interieurbouw, Disco-n-Action, Mijn Straatje, Frissekom en Kaas-Notenhuysch Winsum.
En ik heb een succesvolle wijnverkoop actie gedaan. Ik wist namelijk dat de vader van een vriend van ons wilde stoppen met zijn wijnhandel en met een goede deal heb ik zijn overgebleven 240 flessen over mogen nemen. Binnen twee weken had ik al 80% verkocht. Dit handeltje leverde mij bijna €2.000,- voor het goede doel op. Ik hoop het resterende bedrag in de komende 3 weken binnen te halen.
Een marathon lopen vereist vast veel training?
Zeker! Ik probeer sowieso, naast het volleyballen, drie keer per week te trainen. Momenteel zitten we zo vlak voor de start van de marathon in de zogenaamde afbraaktrainingen. Ik wissel nu wekelijks deze verschillende onderdelen af: 18 kilometer rennen, interval en 80 minuten achter elkaar rennen.
Veel trainen dus op de meest idiote tijdstippen waardoor in het weekend de wekker soms al om 05.00 uur afgaat. Het vereist veel discipline en doorzettingsvermogen en je moet goed naar je lijf luisteren. Maar het is na een geslaagde training ook wel weer kicken hoor, dat je je doelstellingen gehaald hebt.
Liggen er nog meer bijzondere uitdagingen in het verschiet?
Toen ik afgelopen zondag 26 kilometer had gerend, lag ik na die tijd met een zakje chips naar de 4 Mijl in Groningen te kijken. Een geweldig loopevenement maar ik heb er nog nooit aan meegedaan. Deelname is misschien geen grote uitdaging maar staat wel op mijn bücketlist. En ik heb het er met Elizabeth wel eens over gehad om ons op het fietsen te gaan richten met als uiteindelijk doel de Amstel Gold Race, een wedstrijd van dik 260 kilometer, uit te rijden.
En de marathon van New York zal vast niet mijn laatste zijn. Volgend jaar zal ik er geen lopen maar daarna volgt zeker nog wel een editie. De roes waarin je onderweg verkeert en de kick die je voelt wanneer je de finish bereikt hebt, dat voelt fantastisch. Ik heb laatst nog een foto teruggezien na mijn finish in Rotterdam waar ik met een grote smile op sta, dat zegt genoeg toch?!
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je hardloopcarrière tot dusver ?
Dieptepunten zouden blessures kunnen zijn maar die zijn me eigenlijk grotendeels bespaard gebleven. Wel kampte ik voor Rotterdam met fikse rugpijn maar dat ging gelukkig snel over. En ik ben één training eerder uitgestapt omdat ik moest overgeven. Maar dat vond ik al vervelend genoeg.
De hoogtepunten zijn toch wanneer je na een mooie wedstrijd de finish bereikt. Maar ook een winterse training om 06.00 uur ’s ochtends door vers gevallen sneeuw in slapend Winsum was geweldig. Sowieso is het heerlijk wanneer je in de vroege ochtend op pad bent. Dan zie je bijvoorbeeld maar zo al rennend naar Tinallinge een hert in het weiland staan. Daar kan ik echt van genieten.
Heb je nog leuke loopanekdotes?
Toen ik na mijn eerste halve marathon in Haren over de finish kwam, stonden de kinderen mij al op te wachten. Dat was ook een hoogtepunt na zo’n zware inspanning. Jurjen vond dat ik best snel gerend had, ondanks het feit dat tante Lineke eerder gefinisht was. Dat vond ik na zo’n zware wedstrijd best wel een hilarische opmerking waar ik hard om moest lachen.
Tijdens de run in Apeldoorn werden er bij de finish foto’s genomen. Ik liep naast een reus van twee meter waarbij het kwijl en snot er aan alle kanten uitkwam. Het leek mij maar niets dat ik samen met hem gefotografeerd zou worden dus besloot ik vlak voor de finish te versnellen. Maar dat deed hij ook en zo kwamen we toch samen op de foto. Vervolgens bedankte hij mij ook nog eens voor het ‘hazen’…..
Het is tijdens een run wel eens voorgekomen dat Elizabeth en ik nodig moesten plassen. Toen we ons na een kilometer of dertig op een rustig plekje hadden afgezonderd, bleek dat we in een moerassig stuk terechtgekomen waren. Tijdens het plassen zakten we dan ook tot onze enkels in de modder. Daar konden we na die tijd onder het motto ‘Lies en Liez aan de pies’ wel om lachen. Het is sowieso maar goed dat niemand kan horen waar we het onderweg wel niet over hebben….
Winsum is voor jou ‘the place to be’?
Winsum is een heerlijk dorp om te wonen. Het voelt als Middelstum in het groot en hier komen ook steeds meer oud-Middelstumers wonen. Ik ben overigens opgegroeid in Ten Post, heb zo’n tien jaar in Middelstum gewoond en ook nog eens vijf jaar in Groningen voordat we uiteindelijk in Winsum zijn beland.
Nog tijd voor hobby’s?
Volleyballen dus, inclusief het training geven aan vier groepen. Koken, taart bakken en bestuurlijke functies vervullen, vind ik ook leuk om te doen. En hoewel ik absoluut geen stilzitter ben is af en toe rustig op de bank televisie kijken of een tijdschrift lezen ook wel lekker.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Mijn kinderen mogen mij natuurlijk altijd wakker maken en hetzelfde geldt voor een huiskamerconcert van Waylon! Vroeger zou ik Bon Jovi gezegd hebben maar die gaat al richting de zestig, haha.
Waar staat Liesbeth Koenderink over 10 jaar?
Geen idee eigenlijk. Ik verzin altijd van alles dus geen flauw idee welke kant het op gaat. En tegen die tijd ben ik al bijna vijftig zeg, help. Sowieso hoop ik dan nog steeds goed gezond en lekker sportief bezig te zijn. En daarbij volop genietend van drie inmiddels jongvolwassen kinderen…..
Wil je verder nog iets kwijt?
Mocht je mij nog willen sponsoren, met wat voor klein bedrag dan ook, druk dan even op deze link: https://www.steunbeatrixkinderziekenhuis.nl/actie/liesbeth-koenderink. Iedereen die tot dusver een bijdrage geleverd heeft, hartelijk dank! En Bert, leuk dat je even langskwam om dit onder de aandacht te brengen. Het verhaal zal via het werk flink gedeeld worden….