In de donkere maand januari ben ik toe aan wat zonneschijn. Aan wat prettige herinneringen. Zeker in de wetenschap dat op het moment van schrijven Blue Monday in aantocht is. En dus tijd voor warmte, zon, zee, (toen nog) zuipen en vooruit ook een beetje natuurschoon. Terug naar de zomer van 1998, terug naar Malia, gelegen op het prachtige Griekse eiland Kreta. In de tijd dat er daar van een economische crisis nog geen sprake was. En in de tijd dat je nog gewoon midden op straat of op een muurtje in de kleine uurtjes kon gaan dansen….
We keken onze ogen uit toen we diep in de nacht met de touringbus door Malia centrum reden. Het was er een hossende menigte, de liefde werd er op straat bedreven en menig Engelsman liep met een grote fles alcohol in de hand of aan zijn mond door de straat. We knipperden even met onze ogen en waanden ons in Sodom en Gomorra-land. Direct deze eerste nacht ging het al mis. De koffers werden in de hoek gegooid en we doken direct volop in het feestgedruis. Het zou een voorbode worden van een uitputtende vakantie.
Want wat we overdag ook deden (het eiland over toeren, de Samariakloof beklimmen, lange wandeltochten maken of door werkelijk onberijdbare bergpaden toeren), ’s avonds moesten we op stap. Daarbij hadden we een vast Engels tentje waar ze van die heerlijke (voetbal) klassiekers draaiden die ook nog eens massaal meegebruld werden. ‘Football’s coming home’, ‘We got the hole world in our hands’, ‘You’ll never walk alone’ en ga zo maar door. Het duurde niet lang of we stonden op het terras mee te dansen. Of op het muurtje met uitzicht op de toeristen op de boulevard. Of gewoon op de tafel. Dat was veilig totdat enige dronken Engelse dames aan mijn korte broek begonnen te trekken…..
Een van de gedraaide nummers is mij altijd bijgebleven, die van Oasis: ‘And so Sally can wait, she knows it’s too late as we ‘re walking on by. Her soul slides away, but don’t look back in anger I heard you say.’ Een fantastische ervaring was dat om dit nummer met al die Engelsen mee te brullen. Wanneer het echt mooi ging dan ging je na afloop nog naar het strand om te zwemmen om vervolgens de zon op te zien komen waarna je rond acht uur in je bed plofte om een gat in de dag te slapen….
Het was in de tijd dat je dat lichamelijk allemaal nog aankon. Toch ging het op die vakantie bij mij ergens verkeerd. Want ik begon zelfs tegen struiken te praten omdat ik dacht dat daarin iemand verstopt zat. Het duurde na terugkomst nog wekenlang voor dat ik weer in het normale ritme zat. Goed, er is genoeg drank ingegaan maar zou het kunnen zijn dat in een van die drankjes een pilletje gezeten heeft?
Wie het weet mag het zeggen. Kreta werd in de loop der jaren nog twee keer aangedaan. Zo gek als de eerste keer ging het nooit weer. Het jaar erop zat het dansen op het buitenterras er niet meer in, laat staan op het muurtje. Wellicht was het te vaak uit de hand gelopen in het jaar ervoor. Het werd hierdoor in verhouding zelfs een ietwat duffe vakantie, gelukkig hadden we Frans nog met zijn onnavolgbare Samariakloofactie waardoor we zelfs een nacht in een EHBO post moesten doorbrengen, ergens halverwege de immense berg…..
Misschien beleefde ik een van mijn meest gelukzalige avonden uit mij leven wel daar in Malia, dansend op het muurtje, voor mijn gevoel nauwlettend gadegeslagen door een meer dan mooie vrouw. Het zal mijn fantasie wel geweest zijn die op hol sloeg maar laat me maar lekker in die waan. Met een heerlijke ‘Chicken souvlaki’ nog nasudderend in mijn pensje die er toen nog ongelooflijk strak uit zag. Kort broekie, petje omgekeerd op de kop, biertje in de hand. En volop meebrullen met Oasis. Op deze druilerige donderdagmiddag zou ik nog wel een keer terug willen keren naar dat moment….
Of ik fan ben van Oasis? Nee, dat valt best mee. Maar dit nummer roept prachtige herinneringen op. Geschreven door gitarist Noel Gallagher. Misschien wel in een slechte of juist heel goede trip. Ik heb dan ook geen flauw idee waar het nummer nu precies over gaat. Eind vorig jaar eindigend op nummer 121 in de Top2000. Waarschijnlijk hebben meer mensen uit Nederland daar in Malia op het muurtje staan dansen…